5194415990

168

6. TECHNIKI I METODY WYTWARZANIA CZĘŚCI MASZYN

6.1.2. Dobór technologii obróbki ściernej

Do obróbki ściernej możemy zaliczyć szlifowanie oraz sposoby obróbki gładkościowej. Obróbka ścierna powierzchniowa jest najczęściej stosowana do nadania odpowiedniego stanu powierzchni i właściwości przedmiotu obrabianego. W organizacji procesów produkcji części maszyn technolog może dobrać szereg różnych sposobów obróbki, do których możemy zaliczyć: szlifowanie (przy użyciu ściernic, segmentów ściernych, taśm ściernych itp.) oraz gładkościową obróbkę ścierną (gładzenie, dogładzanie, docieranie, polerowanie, obróbkę magnetościerną, ultradźwiękowo-ścierną, strumieniowo-ściemą itp.).

Istotną cechą obróbki ściernej powierzchniowej jest stosowanie takich parametrów obróbki, które nie dopuszczą do powstawania skutków cieplnych w materiale obrabianego elementu. Zdejmowane naddatki są niewielkie, nieprzekraczające grubości warstwy wierzchniej z poprzedniej obróbki.

Szlifowanie jest obróbką wykończeniową dobieraną po kształtującej obróbce wiórowej oraz po ulepszającej obróbce cieplnej. Istnieje wiele sposobów szlifowania, w zależności od stosowanych narzędzi i warunków obróbki (rys. 6.6).

Rys. 6.6. Przykładowe sposoby szlifowania [11]: a) wzdłużne przy użyciu ściernicy, b) bezkłowe przy użyciu dwóch tarcz, ć) otworu przy użyciu ściernicy, d) powierzchni walcowej przy użyciu taśmy ściernej, e),f) powierzchni płaskiej obwodem ściernicy