544443436

Rozdział 1. Charakterystyka gry w piłkę nożną

Rozdział ten przedstawia zarys historyczny dotyczący rozwoju taktyki w piłce nożnej. Na wstępie przedstawiłem różne systemy i rozwiązania które dominowały w futbolu podczas rozwoju dyscypliny. Ostatni pdrozdział to zgłębienie wątku otwarcia gry, wraz z jego historią oraz nowoczesnymi zastosowaniami w meczach na najwyższym poziomie.

1.1 Zarys historyczny dotyczący organizacji gry oraz systemy gry w nowoczesnym futbolu

Historia taktyki piłki nożnej zaczyna się od Systemu klasycznnego (2-3-5). Wraz z podziałem drużyny piłkarskiej na trzy formacje (obrona - pomoc - atak) krystalizował się system ustawienia graczy na boisku. Pierwszym szeroko rozpowszechnionym i stosowanym ustawieniem było ustawienie (2-3-5). Taktyka ta rozwinęła się w Anglii w latach 80-tych XIX wieku i była wzorcem dla piłkarzy i trenerów aż do II wojny światowej. Obrońcy (jest ich dwójka -lewy i prawy) są cofnięci, pilnują napastników rywala i przerywają ich akcje. Pomocnicy (jest ich trzech: lewy, prawy oraz środkowy) w defensywie próbują odebrać piłkę - w ofensywie zaś inicjują akcje. Najważniejsi wówczas na boisku napastnicy (jest ich pięciu: skrajni to tzw. skrzydłowi, w środku trójka z wyodrębnionym środkowym napastnikiem [9]) byli odpowiedzialni za gole.

Kiedy umieszczono numery na koszulkach piłkarzy (w Ameryce dopiero w latach 40-tych), to każdy z tych numerów sztywno określał pozycję zawodnika na boisku. Zaczynając od bramkarza (numer 1), lewego (numer 2) i prawego (numer 3) obrońcy, dalej lewego (nr 4), środkowego (nr 5) i prawego (nr 6) pomocnika, numerowanie kończy się na napastnikach: lewoskrzydłowy (7), lewy (8), środkowy (9), prawy (10) i prawoskrzydłowy (11).

System "WM" (3-2-2-3) to pomysł angielskiego menedżera Herberta Chapmana, który poprzez Leeds, Huddersfield (mistrzostwo Anglii 1924) trafił na Highbury do Londynu. Od razu został wicemistrzem kraju i zaczął stsować zupełnie nowe, nieznane dotąd na świecie, ustawienie graczy w odpowiedzi na dokonaną w 1925 zmianę przepisu o spalonym, obowiązującego zresztą do dziś. Cofnął on środkowego pomocnika, który teraz zaczął grać jako środkowy obrońca - tzw. stoper. Skrzydłowi i środkowy napastnik zostali na swoich miejscach, pozostali napastnicy zostali cofnięci i to na nich teraz spadł ciężar rozgrywania (nazwano ich łącznikami - lewym i prawym -gdyż łączyli linię pomocy z linią ataku). Zadaniem skrzydłowych były teraz dośrodkowania które mogli wykorzystywać cofnięci lekko łącznicy.

System ten nazwano systemem "WM" (piłkarzy "umiejscowieni" na dolnych i górnych końcach każdej z liter tworzyli na boisku system wymyślony przez Chapmana). Chapman docenił w

5