siły odśrodkowej na cząstki. Zanieczyszczony pyłem gaz wpada do cylindrycznej komory i wiruje w niej, w wyniku czego unoszące się w gazie cięższe od niego składniki są odrzucane na zewnątrz, a w wyniku ocierania o ścianki cyklonu wytrącają prędkość i opadają. Powietrze czyste wypływa przez ułożony centralnie kanał w górę. Cyklony dzieli się na te z wlotem stycznym i osiowym, a także z przepływem rewersyjnym i osiowym, przelotowym (rys.2.). Urządzenia te pozwalają na skuteczne usunięcie pyłu o wymiarach przekraczających 60 pm, a skuteczność procesu jest tym większa, im większa jest prędkość wlotowa, a także im mniejszy promień.
Rys.2. Cyklony rewersyjne (1) z wlotem: a) stycznym, b) spiralnym, c) osiowym, (2) cyklon przelotowy.
Źródło: [2]
Strumień aerozolu można wprowadzić w ruch obrotowy kilkoma sposobami. W konstrukcjach klasycznych cyklonów strumień aerozolu wprowadzany jest stycznie do cylindrycznej części aparatu, w innych rozwiązaniach ruch wirowy następuje wskutek przepływu strumienia aerozolu przez nieruchomy wirnik, którego łopatki mają zarys linii śrubowej lub w wyniku wirowania wirnika (rys.2.). W cyklonach klasycznych z rewersyjnym przepływem gazu, gaz wpływa stycznie do części cylindrycznej, a następnie spiralnie spływa w dół do wierzchołka części stożkowej, gdzie zmienia kierunek na przeciwny. Poruszając się dalej ruchem wirowym opuszcza cyklon centralnie umieszczoną rurką odlotową.
Odpylacze odśrodkowe z wirnikiem mają ograniczone zastosowanie ze względu na małą sprawność oraz szybkie zużywanie się łopatek w wyniku erozji, szybką utratę stabilności dynamicznej i wiele innych niedogodności.
Najczęściej stosowane są odpylacze filtracyjne, czyli inaczej zwane filtry. Cząstki aerozolowe wydzielane są w warstwie pyłu. Warstwa filtracyjna tworzy się na cząstkach
5