5521244279

To halucynacje Hipokryzja przedmiotów nie istnieje

A jednak odkładając ją czuję się jak człowiek który wyrwał lont tuż przy uchu w ostatniej chwili

To straszne takie

tik — tak — tik — tak tik — tak

Widziałem

Widziałem nieskończone kolumny idących w swój los

anonimowe przedmieścia nadziei udręki pełne

Widziałem równiny smutne i zamyślone niekiedy zwane ojczyzną

Widziałem ptaki kołujące obłędnie przez wiele dni i wiele nocy Powracające tam skąd wyszły

piękne dumne istoty które niewiele z tego pojęły

Widziałem dwóch może trzech którzy milczeli bez nienawiści z wiarą

Nad nimi płonęły noce i ptaki kołujące w sierocym krzyku w sterylnej zarazy granadzie

Tu nawet pień wierzby może być dziuplą

w czasie Nagłe

krople deszczu posoką

skwarnego południa pośród

mięsistych łopianów i mściwych pokrzyw

To wszystko jakoś można przeżyć jeśli dalej za tym Murem za tym podwórzem które mu służy lak podle nadzieja pręży się do skoku niczym tyczkarz gdy wie

że musi raz jeszcze podjąć próbę

Nadzieja i coś jeszcze To coś

każe wróblom zaglądać do nas o różnych porach

siadać na gzymsach odprawiać zaloty i udawać

że nie istniejemy niczym skamieliny

nie widzą nas

nie biorą udziału

w tej grze To coś

spokojne niczym wieczność nie bierze się z nas ani z nich

nie bierze się z niczego To coś wiem dobrze wygląda lak

Domy i podwórza otwarte bydło na polach

starcy na przyzbach Jakiś podlotek

skrycie przymierza biustonosz matki i Wszystko

kłosy i snopy

żniwiarze i oprawcy

umarli i nienarodzeni

kary i odwety

a nade wszystko zwycięzcy i pokonani pogodnie zmierzają ku temu dla którego niebo jest rozległym tarasem z widokiem na moją ojczyznę

To coś

Te nasze uzurpacje Nadzieje Odwety Kary

Niezmienny los spadających owoców

W nim pory roku Połówki gestów Piekące zasłony ze słów

Wekowanie

Jednakie są obozy świata. I chleb ich powszedni: pogarda, kłamstwo strach, samotność

Opis jest zbędny. Dość wiedzieć że po wyjściu umiera się na zawał przed wyjściem na samobójstwo.

78