5654708959

3.    Wygrzać odkształcone próbki w piecu przez 20 min w temperaturze 500 i 600

°Ć

4.    Wytrawić próbki w odczynniku Tuckera, w celu ujawnienia granic ziaren.

5.    Określić wielkość ziaren próbek aluminiowych metodą Jeffriesa-Sałtykowa w 5 obszarach na długości próbki co 10 mm . Metoda ta polega na zliczeniu liczby ziaren na wybranej powierzchni próbki. Średnią powierzchnię ziarna określa się ze wzoru

(4)

/MO⁶ z • v² • 0,66

gdzie: A - średnia powierzchnia ziarna, pm², v - powiększenie liniowe,

P - obserwowana powierzchnia w kształcie prostokąta bądź kwadratu, w mm² z- całkowita liczba ziaren;

0,66 - współczynnik uwzględniający, że płaszczyzna szlifu nie przecina wszystkich ziaren w miejscach ich największych wymiarów.

Całkowitą liczbę ziaren określa się ze wzoru

z = x + 0,5w +1    (5)

gdzie: x - liczba ziaren leżąca całkowicie wewnątrz obserwowanej powierzchni, w - liczba ziaren przeciętych bokami prostokąta bądź kwadratu

6.    Wyznaczyć stopień odkształcenia w obszarach, w których dokonano pomiaru wielkości ziarna wykorzystując naniesioną siatkę koordynacyjną i rów nanie (2)

7.    Wartości wyznaczone w punkcie 5 i 6 dla określonej temperatury wprowadzić do tab. 2.

Tabela 2. Wzór tabeli.

^LP	Temperatura	Odkształcenie	Wielkość ziarna

8. Zbudować wykres przedstawiający zależność między wielkością ziarna a odkształceniem i temperaturą, korzystając z wartości z tab. 2 Sprawozdanie:

W spraw ozdaniu należy zamieścić:

• Opis prowadzonych prób