5833210849

mgr inż. Andrzej Kursa, 07.05.2007 -> Suplement do kasacji -> „biologiczny mechanizm tragedii". Dla Sąd Najwyższego - IV KK 85/07 3

Psychologia i życie	, , - 1 1 ’ 1 1 L' ' , II - •	^_m_9_
$	wydany w 2004 roku podstawowy podręcznik akademicki do psychologii: <-------„Psychologia i życie" Zimbardo, PWN 2004, ISBN 83-01-12881-X,	■ T^-*!
	już po 2 latach (!) ma „wydanie nowe"---------------	>
		>

©OO 2000.11.06 wyrok SN IV KKN 477/99, LEX nr 51136

Całkowita dyskwalifikacja dowodów z opinii biegłych wymaga uprzedniego wykazania, że były one oparte na błędnych przesłankach, nie odpowiadają aktualnemu stanowi wiedzy w danej dziedzinie lub są sprzeczne z zasadami logicznego rozumowania. Skoro dowód z opinii biegłego przeprowadza się wtedy, gdy dla stwierdzenia pewnej okoliczności niezbędne są wiadomości specjalne, to niezależnie od deklaracji, że to sąd jest najwyższym biegłym, realna możliwość zakwestionowania należytego poziomu tych wiadomości specjalnych również wymaga odpowiedniego zasobu wiedzy specjalistycznej. Stąd też zastrzeżenia sądu do poziomu opinii biegłego, jego wiedzy i prawidłowości przedstawionego rozumowania zwykle będą wymagały merytorycznego zweryfikowania tego dowodu, chociażby dla sprawdzenia, czy założenia, metody i sposób rozumowania przyjęte przez biegłego odpowiadają obecnemu stanowi nauki.

Otóż poziom polskich sądowych „biegłych" odpowiada stanowi psychiatrii z 1968 roku (pomijając współczesną wiedzę, jak brać łapówki lub horrendalne wynagrodzenie za opiniopodobne i bezwartościowe brednie). Niestety nawet tytuł „prof." (J. K. Gierowskiego), czy„doc." (J. Heitzmana) nie jest w stanie spowodować, aby ci decydenci ludzkiego życia zaczęli w praktyce stosować współczesną neuronaukę, jej nowoczesne metody badawcze oraz jedyne obowiązujące w Polsce (od 1993 roku do dzisiaj włącznie) kryteria diagnostyczne¹.

Nawet cytowani przez Gierowskiego i Heitzmana w sądzie autorzy - podają dokładnie co innego, niż ci dwaj „biegli" opowiadają w krakowskim sądzie. Aby nie być gołosłownym zacytuję „prof." J. K. Gierowskiego (protokół rozprawy w S.A. w Krakowie w dniu 23.05.2006 , str.5 i 6): „ ...Opisaliśmy tę osobowość jako osobowość głęboko zaburzoną, osobowość, która może nie tyle we współczesnych klasyfikacjach psychiatrycznych co wciąż w świecie obowiązującym języku bardziej psychologicznym określoną jako osobowość psychopatyczną. Nie ma w klasyfikacjach ani ICD10 i DSM 4 pojęcia psychopatii, ale są tysiące badań przeprowadzonych przez psychologów sądowych, głównie przez zespół prof. Hare, które opisują sylwetkę osoby psychopatycznej." (typowe „lanie wody").

Pół roku po „wyroku" S.A. przysłano mi do więzienia książkę z 2006 roku prof. Hare o psychopatii.

Wnoszę jej oryginał do akt SN, aby sędziowie SN sami mogli na własne oczy zobaczyć „poziom" Gierowskiego i Heitzmana. Pierwsza strona tej książki (s.7) „Nota od autora": pierwsze słowo to „psychopatia" i jej wyjaśnienie (przypis nr 1): „Objawy zaburzenia osobowości opisywanego przez doktora Hare:... noszą w polskiej terminologii nazwę osobowości dyssocjalnej" !!! (-^ załącznik s.18) umm

ICD -10 Badawcze kryteria diagnostyczne -> International Statistical Classification of Diseases and Health Related Problems -Tenth Revision - wydanej przez Światową Organizację Zdrowia - WHO w 1993 r. ->