5895614003

-6-

m fi¹*⁶

148

Fakt, że Polska nie uzyskała miejsca przewodniczącago i wiceprzewodniczącego żadnej komisji poza Ccmmittee oS Nominations, Jest momentem jedynie prestiżowo-politycznym i nie świadczy o takiej, czy innej roli delegacji.

Uzyskanie miejsca przewodniczącego w jednej podkomisji Komitetu II /technicznego/ przez inż. Krzyczkowskiego przypisać należy /po£a faktem zrzeczenia się tej funkcji przez członka delegacji brazylijskiej/ raczej politycznym zabiegom ze strony Ambasadora Ciechanowskiego, niż osobistym zresztą niewątpliwym zasługom naszego biegłego. Miało to dać Polsce pewną rekompensatę właśnie charakteru prestiżowego. Niezawodnie więc przewodniczącym mógłby być wybrany każdy inny reprezentant Pol3ki w tej podkomisji.

Brak należytej orientacji odnośnie charakteru prac Konferencji w Chicago ze strony autorów uwag przejawia się w parokrotnym akcentowaniu przez nich znaczenia wkładu Tolskl do wysiłku wojennego aliantów. Konferencja ta bowiem bynajmniej nie posiadała znamioin regu-.owania długów moralnych wśród aliantów. Tym tłumaczy 3lę ciężar gatunkowy państw, jak Meksyk lub Brazylia, których udział w wojnie posiada charakter czysto nominalny, był na Konferencji w Chicago bez porównania większy niż państw, jak Polska, Jugosławia lub Grecja, które wznios&y się do szczytu poświęcenia dla wspólnej sprawy.

Je3t rzeczą niezmiernej wagi, aby zarówno przedstawiciele M.O.N. w Państwowej Radzie Lotniczej, jak i inni jej członkowie należycie zdawali spbie sprawę, że fakt uznania dla roli naszych sił zbrojnych, zwłaszcza lotnictwa wojennego, wcale jeszcze nie oznacza, że rządy alianckie uważają nas i uważać będą za równorzędnych partnerów w czasie powojennym w zakresie współpracy o charakterze przewnżo-jąco politycznie-gospodarczyin, albowiem taki przedewszystkin charakter posiadać będzie współpraca międzynarodowa w dziedzinie lotnictwa komunikacyjnego, Złudnymi przeto trzeba traktować nadzieje czynników wojskowych, że ich udział w Konferencji byłby ''oczarował" aliantów i poprawił szanse Polski,

W dalszym ciągu uwagi przedstawicieli M.O.N/, /str,6_P/ powołują ię na "dorobek przedwojenny naszego lotnictwa komunikacyjnego", jako czynnik ułatv.iający pracę delegacji polskiej na Konferencji w Chicago, powtarzając na innym miejscu /3tr..'5./, że był to szczególnie ważny atut dla delegacji.

Trudno ^ st ustalić, jaki jest powód niczym nie uzasadnionego przekonania, że polskie lotnictwo komunikaoyjne posiadało w Turonie pozycję przodującą. Zdaniem jednego z przedstawicieli M.O.N*, p.ppłk. Z₀ Piątkowskiego, lotnictwo to w okresie przedwojennym zajmowało 7-e miejsce wśród lotnictwa krajów europejskich, /Skrzydła Nr.2, 27.1.11. 1°45 r,/. Jeśli wniosek ten oparty jest na danych cyfrovvych ogłasza-nyoh w Polsce na użytek wewnętrzny, to trzeba podkreślić, że przedstawione wyniki eksploatacyjne P.L.L, "Lot" /nawet w urzędowym "boczniku Statystycznym’*/ odbiegają, niekiedy w sposób wprost rażący, od danych statystycznych zawartych w publikacjach zagranicznych.

Trzeba sobie wyraźnie uzmysłowić fakt, że fachowe sfery zagraniczne opierają się nie na propagandowyuh wydawnictwach polskich, lecz po-sługują się oryginalnymi statystykami, które rzucają zupełnie inne