Rozdział 3.
Instalacja Linuksa
W tym rozdziale poznasz krok po kroku procedurę instalacyjną systemu Linux. Większość użytkowników nie
będzie miała w jej trakcie żadnych problemów; jednakże w przypadku napotkania jakichkolwiek
niespodziewanych trudności zamieściłem także podrozdział zawierający dodatkowe informacje na temat
uzyskiwania pomocy. Po jego lekturze powinieneś zainstalować Linuksa bez większych kłopotów.
Instalacja systemu operacyjnego i aplikacji
Aby zainstalować system Linux, należy przejść przez niezbyt skomplikowaną procedurę, która składa się z
trzech faz:
" Instalacji jądra i podstawowych komponentów systemu operacyjnego.
" Konfiguracji systemu.
" Instalacji dodatkowych aplikacji.
Uwaga
Pomimo że sam proces instalacyjny jest dość starannie przygotowany i pozbawiony błędów, może się tak
zdarzyć, że podczas instalacji wystąpią nieoczekiwane kłopoty, które w najgorszym przypadku mogą
doprowadzić do utraty danych znajdujących się na dysku. Wobec tego zaleca się rozpoczęcie instalacji
dopiero po wykonaniu archiwizacji ważnych dla użytkownika danych oraz przetestowaniu kopii zapasowych.
Interfejs programu instalacyjnego
Podobnie jak większość nowoczesnych dystrybucji, Debian GNU/Linux posiada prosty graficzny program
instalacyjny, który ułatwia instalację i wstępną konfigurację systemu. Program też działa w zdecydowanie
odmienny sposób niż jakakolwiek typowa aplikacja systemu Windows. Na przykład brak obsługi myszki lub
jakiegokolwiek urządzenia wskazującego; jedynym urządzeniem wejściowym jest klawiatura. Abyś umiał
efektywnie skorzystać ze wszystkich dostępnych opcji programu instalacyjnego, następne trzy podrozdziały
opisują specjalne skróty klawiaturowe, interfejs sterujący programu oraz wyjaśniają użycie wirtualnych konsol
systemu Linux.
Interfejs sterujący użytkownika
Rysunek 3.1 przedstawia typowy ekran wyświetlany przez program instalacyjny. Ekran ten zawiera następujące
elementy sterujące:
" Główne okno
Program instalacyjny uruchamia się w pełnym ekranie. Pierwszy wiersz od góry wyświetla nazwę
aktualnego kroku instalacyjnego. Na rysunku 3.1 widzimy  Wybór rodzaju kontrolera napędu CD-
ROM . Nie można zminimalizować głównego okna ani też zmienić jego rozmiarów.
" Kursor
Podobnie jak w programach systemu Windows, procedura instalacyjna posiada kursor. Natomiast
w przeciwieństwie do Windows, ruchy kursora są sterowane z klawiatury. Położenie kursora jest
nazywane skupieniem wejścia (input focus). W jednym momencie tylko jeden element sterujący posiada
skupienie wejścia, które odpowiada na polecenia z klawiatury. Program instalacyjny wyświetla
prostokątny, niebieski kursor, który zaznacza dane pole. Na rysunku 3.1 element listy zwany /dev/hdc
posiada właśnie skupienie wejścia.
" Lista z możliwością jej przewijania.
Pozwala na wyświetlanie kolejnych stron oraz podstron list wyboru  zbyt długich, aby zmieściły się
na jednym ekranie. W danym momencie tylko lista aktywna jest podświetlona na niebiesko. Jeżeli lista
posiada skupienie wejścia, klawisze strzałki w górę i w dół pozwalają poruszać się po niej odpowiednio
w górę i w dół. Niektóre elementy list są powiązane z konkretną akcją, którą możesz zainicjować
wciskając Enter.
" Przyciski
Wiele programów okienkowych posiada jeden lub kilka przycisków. Aby aktywować przycisk, zaznacz
go kursorem lub naciśnij klawisz Tab. Kiedy uaktywnisz ten element, naciśnij Enter, aby rozpocząć
akcję związaną z przyciskiem.
Chociaż na rysunku 3.1 nie ma okna tekstowego, mają go niektóre programy instalacyjne. Pozwala on na
wprowadzenie tekstu, który jest następnie wysyłany do programu instalacyjnego podczas naciskania klawisza
OK. Okno tekstowe można zidentyfikować przez charakterystyczne podkreślenia, które określają jego obszar
wejściowy.
Rysunek 3.1. Typowy ekran wyświetlany przez program instalacyjny
Powszechne skróty klawiszowe
Skróty klawiszowe pozwalają kierować operacjami programu instalacyjnego. Na przykład możesz użyć klawisza
Tab do przesunięcia skupienia wejścia z jednego elementu kontrolnego na drugi. Tabela 3.1 podsumowuje
skróty, które są rozpoznawane przez program instalacyjny.
Tabela 3.1. Skróty klawiszowe używane przez program instalacyjny
Klawisz Znaczenie
Enter Wysyła żądanie przycisku  naciśnij do programu instalacyjnego
Tab Przesuwa skupienie wejścia do następnego pola
Strzałka w dół Przesuwa kursor w dół
Strzałka w górę Przesuwa kursor w górę
Strzałka w lewo Przesuwa kursor w lewo
Strzałka wprawo Przesuwa kursor w prawo
Uwaga
Klawisze należy wciskać tylko wtedy, gdy okno dialogowe programu instalacyjnego jest aktywne. Naciśnięcie
klawisza w nieodpowiednim momencie może spowodować wysłanie odpowiedniego sygnału do programu
zainicjowanego przez procedurę instalacyjną, co może spowodować przerwanie pracy takiego programu oraz
brak możliwości kontynuacji instalacji systemu Linux.
Konsole wirtualne
Konsola to kombinacja klawiatury i urządzenia wyświetlającego takiego jak monitor. Jest podstawowym
interfejsem użytkownika pozwalającym na komunikację z komputerem; możesz wprowadzać znaki z klawiatury
i oglądać wpisany tekst na ekranie monitora.
Chociaż komputery domowe rzadko posiadają więcej niż jedną konsolę, to system Linux umożliwia korzystanie
z kilku konsol na takiej właśnie maszynie. Za pomocą specjalnej kombinacji klawiszy możesz zdecydować, do
której konsoli jest aktualnie podłączona klawiatura i monitor. Tabela 3.2 przedstawia wirtualne konsole używane
przez program instalacyjny. Główny ekran procesu instalacji pojawia się na konsoli 1. Reszta konsol jest często
używana do rozwiązywania problemów  zazwyczaj nie będziesz ich używał. Pomimo to uznasz może za
stosowne sprawdzenie zawartości każdej z nich.
Tabela 3.2. Wirtualne konsole używane podczas instalacji
Konsola Kombinacja klawiszy Zawartość
1 ALT+F1 Główne okno dialogowe instalacji
2 ALT+F2 Znak zachęty powłoki, który pozwala na
wprowadzanie poleceń przetwarzanych przez
system Linux
3 ALT+F3 Status instalacji zawierający wiadomości
przerwania uruchamianych podczas instalacji
programów
4 ALT+F4 Dziennik instalacji zawierający informacje i
wiadomości procesu instalacyjnego
Instalacja jądra i podstawowych komponentów systemu
Jeśli masz możliwość startowania komputera z napędu CD-ROM, możesz uruchomić go z dysku CD-ROM
dołączonego do tej książki; jest to najprostsza metoda inicjalizacji systemu Linux. Odpowiednie opcje
umożliwiające uruchamianie z napędu CD-ROM znajdziesz w BIOS-ie komputera.
Uruchamianie z poziomu systemu MS-DOS lub Windows 9x
Jeśli nie możesz od razu wystartować komputera z napędu CD-ROM, spróbuj najpierw uruchomić system MS-
DOS lub Windows. Następnie przy użyciu np. Menedżera plików skopiuj podane poniżej pliki z katalogu install
(znajdującym się na dysku CD-ROM) do dowolnego katalogu na dysku:
boot.bat
linux
loadlin.exe
root.bin
Następnie kliknij prawym przyciskiem myszki plik boot.bat i z menu, które się pojawi, wybierz Utwórz skrót.
System Windows utworzy ikonę o nazwie Skrót do boot.bat. Ponownie kliknij prawym przyciskiem myszki, tym
razem w ikonę i wybierz z menu Właściwości. Pojawi się okno dialogowe Właściwości. Kliknij zakładkę
Program, a następnie wybierz opcje zaawansowane. Zaznacz opcję Tryb MS-DOS i kliknij OK. Następnie
jeszcze raz kliknij OK, aby zamknąć okno dialogowe Właściwości.
Aby uruchomić Linuksa, kliknij dwukrotnie ikonę Skrót do boot.bat. Pojawi się okno dialogowe z zapytaniem,
czy chcesz zamknąć wszystkie programy i kontynuować. Zamknij ważne aplikacje i kliknij Yes.
Uruchamianie z dyskietek startowych
Jeśli nie możesz wystartować komputera z napędu CD-ROM oraz masz problemy z uruchomieniem Linuksa z
poziomu systemu MS-DOS lub Windows, możesz jeszcze użyć dyskietek startowych. Zanim rozpoczniesz
instalację, zaopatrz się w dwie zwykłe dyskietki 1,44 MB. Jednej z nich użyjesz do stworzenia dysku
instalacyjnego systemu, a na drugiej utworzysz dysk startowy Linuksa.
Aby rozpocząć instalację systemu, musisz uruchomić komputer z dyskietki zawierającej jądro systemu Linux.
Utworzenie takiej dyskietki wymaga wykonania specjalnych operacji, nie można niestety skopiować tak po
prostu plików na dyskietkę i już.
Aby utworzyć dysk startowy, wykonaj dokładnie poniższe czynności:
1. Włóż dysk CD-ROM do napędu.
2. Uruchom okno trybu MS-DOS, klikając Start -> Programy -> Tryb MS-DOS.
3. W oknie trybu MS-DOS zmień literę dysku na literę napędu CD-ROM, na przykład I: (patrz rysunek
3.2).
4. Następnie wpisz cd tools\rawrite2, wydaj polecenie rawrite2 i naciśnij Enter.
5. Podaj teraz nazwę pliku obrazu dysku z
ródłowego  boot\resc1440.bin i naciśnij Enter.
6. Podaj literę przypisaną do urządzenia stacji dyskietek (zazwyczaj a:).
7. Włóż sformatowaną dyskietkę do stacji i naciśnij Enter.
Cała operacja zajmuje najwyżej minutę. Zaczekaj, aż program rawrite2 zakończy operacje,
i uruchom ponownie komputer z nowo utworzonej dyskietki.
Rysunek 3.2. Program rawrite2 tworzy dyskietkę startową
Procedura instalacyjna
Kiedy uruchomi się system Linux, powinieneś zobaczyć znak zachęty boot: przedstawiony na rysunku 3.3.
Naciśnij Enter, aby rozpocząć procedurę instalacyjną.
Rysunek 3.3. Znak zachęty boot:
Uwaga
Znak zachęty boot: umożliwia przekazywanie różnych opcji do jądra. Większość systemów można
uruchomić bez potrzeby podawania jakichkolwiek dodatkowych opcji. Jeśli nie możesz poprawnie uruchomić
komputera z napędu CD-ROM lub stacji dyskietek, prawdopodobnie będziesz musiał podać opcję do jądra.
Naciśnięcie klawisza F1 spowoduje wyświetlenie stron pomocy. Jeśli informacje te nie wystarczą do
rozwiązania problemu, zajrzyj do podrozdziału  Pomoc znajdującego się na końcu tego rozdziału.
Rysunek 3.4. Okno powitalne
Informacje na temat aktualnej wersji systemu
Na początku program instalacyjny wyświetla informacje o aktualnej wersji systemu. Informacje te zawierają
identyfikator dyskietki, która służy do uruchamiania systemu, adresy stron dystrybucji Debian oraz wyjaśnienie
celów misji projektu Debian (patrz rysunek 3.4). Użyj strzałek kursora do przejścia na następną stronę. Po
przeczytaniu wszystkich informacji zaznacz Continue (kontynuuj) i naciśnij Enter.
Główne menu
Teraz program instalacyjny wyświetla główne menu instalacji, pokazane na rysunku 3.5. Służy ono jako
przewodnik po instalacji systemu i przyjmuje zmienioną formę po zakończeniu każdego kroku instalacji
pomyślnie.
Rysunek 3.5. Główne menu programu instalacyjnego
Jedynym elementem sterującym tego menu jest lista. Pierwszych kilka jej składników to zalecane do wykonania
etapy procedury instalacyjnej. Następny krok jest zawsze oznaczony słowem Next.
Pozostałe składniki listy są następującymi po sobie etapami. Jeśli instalacja nie zakończy się poprawnie, możesz
ręcznie wybrać odpowiednią sekwencję instalacyjną i przywrócić porządek.
Często zdarza się tak, że wybór etapu oznaczonego jako Next jest prawie zawsze poprawną operacją. Aby
kontynuować proces instalacyjny i skonfigurować klawiaturę, zaznacz Next i naciśnij Enter.
Wybór klawiatury
Program instalacyjny wyświetli ekran Select a Keyboard (wybierz klawiaturę), co przedstawia rysunek
3.6. Użyj strzałek w górę i w dół do wyboru odpowiedniej klawiatury. Jedyną klawiaturą spełniającą
oczekiwania polskich użytkowników jest qwerty/pl. Po dokonaniu wyboru naciśnij Enter.
Pojawi się główne menu instalacyjne, gdzie krok Next będzie oznaczony jako Partition a Hard Disk
(partycjonowanie dysku twardego). Naciśnij Enter, aby kontynuować.
Rysunek 3.6. Ekran wyboru klawiatury
Wybór dysku twardego
Ekran Select a Hard Drive (wybierz dysk twardy), przedstawiony na rysunku 3.7, jest kolejnym etapem
instalacji. Zawiera on listę, która pozwala na wybór dysku twardego do podziału na partycje. Dyski są nazywane
według standardowej metody systemu Unix. Dyski typu IDE są nazywane hdx, gdzie x jest literą od a do z. Dysk
twardy hda jest pierwszym dyskiem IDE w systemie, hdb jest drugim i tak dalej. Dyski SCSI są nazywane sdx,
gdzie za x również podstawiamy litery od a do z, które odpowiadają kolejnym numerom identyfikacyjnym
dysków SCSI. Jak ostrzega komunikat na ekranie, program instalacyjny może zidentyfikować CD-ROM jako
napęd dysku twardego.
Rysunek 3.7. Ekran wyboru dysku twardego
Wybierz dysk twardy, który chcesz podzielić na partycje, i naciśnij Enter.
Podział dysku twardego na partycje
Program instalacyjny uruchamia cfdisk  aplikację systemu Linux, która służy do dzielenia dysków
twardych na partycje. Rysunek 3.8 przedstawia początkowy ekran programu cfdisk. Pokazuje on dostępne
partycje oraz wolne miejsce znajdujące się na dysku twardym. W naszym przykładzie cfdisk wskazuje tylko
wolne miejsce.
Rysunek 3.8. Początkowy ekran programu cfdisk
Aby utworzyć nową partycję z dostępnego wolnego miejsca, użyj strzałek kursora w górę i w dół do zaznaczenia
wolnego miejsca. Następnie za pomocą strzałek w lewo i w prawo wybierz menu New (nowa) znajdujące się na
dole ekranu. Naciśnij Enter, aby utworzyć nową partycję.
Jak pokazuje rysunek 3.9, program cfdisk zapyta, czy nowa partycja ma być partycją startową (główną) czy
też logiczną. Odpowiedz, że główną, i naciśnij Enter.
Uwaga
Dysk twardy może mieć maksymalnie cztery główne partycje; partycja logiczna pozwala ominąć to
ograniczenie.
Rysunek 3.9. Określanie rodzaju partycji
Następnie podaj rozmiar nowej partycji (w megabajtach). Dla zasady powinieneś zostawić około 50  100 MB
wolnego miejsca na dodatkową partycję zwaną swap. Wprowadz
żądany rozmiar partycji i naciśnij Enter.
Jeśli partycja jest mniejsza niż ilość dostępnego wolnego miejsca, zostaniesz zapytany, czy ma zostać utworzona
na początku czy na końcu wolnego miejsca  niewielka to różnica. Wybierz Begininig (początek) lub End
(koniec) i naciśnij Enter.
Pojawi się zaktualizowany ekran, pokazany na rysunku 3.10. Przedstawia on nowo utworzoną partycję systemu
Linux. Kolejnym krokiem jest określenie tej partycji jako startowej. W tym celu wybierz menu Bootable
(startowa) za pomocą strzałek w lewo i prawo, a następnie naciśnij Enter. Ekran powinien odświeżyć swoją
zawartość i wskazać nowy status partycji. Zauważ, że nazwa partycji składa się z nazwy dysku twardego (hda)
oraz liczby 1. Zanotuj tę nazwę.
Rysunek 3.10. Zaktualizowany widok ekranu programu cfdisk
Teraz musisz utworzyć partycję swap z pozostałej ilości wolnego miejsca. Zaznacz wolne miejsce, używając
klawiszy strzałek w górę lub w dół, oraz zaznacz menu New (nowa) za pomocą strzałek w lewo lub w prawo.
Naciśnij Enter.
Partycja swap musi zawierać około 50  100 MB. Zanotuj nazwę partycji, która prawdopodobnie przyjmie
postać: hda2.
Teraz podaj typ (tzn. swap) nowej partycji. Użyj klawiszy strzałek w lewo lub prawo do zaznaczenia menu Type
(typ) i naciśnij Enter. Wprowadz
liczbę (82) odpowiadającą temu typowi partycji i znów naciśnij Enter.
Na końcu należy zapisać wprowadzone zmiany do tablicy partycji dysku twardego. Przy użyciu strzałek wybierz
menu Write (zapisz) i naciśnij Enter. Program wyświetli krótki komunikat mówiący, że nieprawidłowe zmiany
mogą uszkodzić dane zawarte na dysku. Jeśli wprowadzone zmiany są zgodne
z powyższymi wskazówkami, wpisz Yes i naciśnij Enter.
Uwaga
Jeśli dane o partycji się nie zgadzają, możesz z łatwością je zmienić. Zaznacz błędną partycję i użyj elementu
Delete (usuń), aby skasować partycję. Powtórz uważnie jeszcze raz wszystkie kroki, które wykonywałeś
podczas tworzenia nowej partycji, i spróbuj następnie zapisać zmiany.
Program potwierdzi zapisanie informacji do tablicy partycji dysku. Zakończ działanie programu  wybierz
menu Exit (wyjście) za pomocą klawiszy kursora.
Pojawi się główne menu instalacyjne systemu, gdzie kolejny krok nazwany jest Initialize and Active
a Swap Partition (inicjalizacja i uaktywnienie partycji swap). Naciśnij Enter, aby wykonać tę operację.
Inicjalizacja i uaktywnienie partycji swap
Program instalacyjny poprosi o zidentyfikowanie partycji swap. Za pomocą notatek wybierz odpowiednią
partycję  prawdopodobnie tę mniejszą z dwóch ostatnio utworzonych  i naciśnij Enter.
Następnie zostaniesz spytany, czy program ma zbadać występowanie na partycji złych bloków. Dla tak małej
partycji jak swap zajmuje to tylko chwilkę, a pomaga uniknąć wielu problemów. Wybierz Yes (tak)
i naciśnij Enter.
Teraz pojawi się informacja o tym, że wszystkie dane z partycji swap zostaną usunięte. Upewnij się więc, że
wskazałeś odpowiednią, wybierz Yes i naciśnij Enter, aby rozpocząć proces. Na ekranie obserwuj postęp
zadania.
Kiedy operacja zakończy się pomyślnie, pojawi się okno głównego menu, gdzie jako kolejny krok wyznaczona
zostanie operacja Initialization a Linux partition (inicjalizacji partycji Linux). Naciśnij Enter,
aby rozpocząć operację
Inicjalizacja partycji Linux
Program instalacyjny poprosi o zidentyfikowanie partycji Linux. Za pomocą notatek wybierz odpowiednią
partycję  prawdopodobnie będzie to większa partycja z dwóch ostatnio utworzonych  i naciśnij Enter.
Następnie również zostaniesz spytany o wyszukiwanie złych bloków dysku. W przypadku większych partycji
operacja ta jest czasochłonna, ale pomaga uniknąć wielu poważnych problemów  zawłaszcza jeśli dysk twardy
nie był jeszcze używany. Wybierz Yes i naciśnij Enter.
Zostaniesz poinformowany, że wszystkie dane na tej partycji zostaną zniszczone. Upewnij się więc, że jest to
właściwa partycja, wybierz Yes i naciśnij Enter, aby rozpocząć proces inicjalizacji partycji Linux. Ekran procesu
będzie pokazywał aktualny stan postępu operacji.
Po zakończeniu program instalacyjny spyta, czy partycja Linux ma zostać zamontowana jako system plików
root, czyli taki, na którym będą instalowane podstawowe komponenty systemu. Wybierz Yes i naciśnij Enter.
Po zamontowaniu partycji pojawi się menu główne programu instalacyjnego; kolejnym krokiem będzie operacja
zwana Install Operating System Kernel and Modules (zainstaluj jądro systemu operacyjnego i
moduły). Naciśnij Enter, aby rozpocząć proces.
Instalowanie jądra systemu i modułów
Zostaniesz poproszony o podanie medium, które zawiera dystrybucję systemu Linux. Wybierz z listy
odpowiednie i naciśnij Enter.
Rysunek 3.11. Określanie typu urządzenia CD-ROM
Po zakończeniu tego etapu program instalacyjny poprosi o włożenie płyty CD-ROM do napędu. Wykonaj
polecenie i naciśnij Enter.
Program instalacyjny poprosi także o podanie katalogu zawierającego pliki dystrybucji systemu. Pojawi się okno
tekstowe z domyślnym katalogiem /debian; ścieżka ta jest odpowiednia i wystarczająca dla dysku CD-ROM
dostarczonego wraz z tą książką. Podświetl OK za pomocą strzałek kursora i naciśnij Enter.
Następnie zostaniesz zapytany, w jaki sposób chcesz podać lokalizację pliku resc1440.bin zawierającego jądro
systemu. Wybierz element z listy i naciśnij Enter. Program instalacyjny zbuduje listę zawierającą nazwę
każdego katalogu, w którym znajduje się plik resc1440.bin. Płyta CD-ROM dołączona do tej książki zawiera
tylko jeden taki katalog, więc po prostu naciśnij Enter, aby wybrać podaną lokalizację.
Po skopiowaniu jądra systemu Linux oraz wszystkich potrzebnych modułów pojawi się ponownie okno
głównego menu instalacyjnego z opisem następnej operacji: Configure Device Drivers Modules
(konfiguracja modułów sterowników urządzeń). Naciśnij Enter, aby kontynuować.
Konfiguracja modułów sterowników urządzeń
Kolejnym krokiem będzie wybór kategorii modułów z dostępnej listy przedstawionej na rysunku 3.12. Każda
kategoria zawiera listę modułów, czyli małych programów, które poszerzają właściwości jądra o obsługę
specjalnych urządzeń i funkcji. W tym kroku określasz, które moduły będą automatycznie wczytywane podczas
każdego startu systemu Linux.
Rysunek 3.12. Wybieranie kategorii modułów
Wybierz element listy zwany fs i naciśnij Enter. Pojawi się ekran pokazany na rysunku 3.13. Zgodnie z
komunikatem na ekranie, możesz określić moduł, który ma być wczytywany automatycznie, zaznaczając go na
liście i naciskając Enter. Na przykład wybierz element oznaczony jako binfmt_aout i naciśnij Enter.
Rysunek 3.13. Wybieranie modułów kategorii z fs
Pojawi się ekran potwierdzenia żądania wykonania operacji, przedstawiony na rysunku 3.14. Aby zainstalować
moduł, zaznacz Install (instaluj) i naciśnij Enter. Teraz ukaże się ekran trybu tekstowego ukazujący postęp
wykonania zadania. Po pomyślnym zainstalowaniu modułu naciśnij Enter, aby powrócić do ekranu modułów fs.
Rysunek 3.14. Instalowanie modułu
Tabela 3.3 przedstawia spis modułów, które powinieneś zainstalować. Jeśli posiadasz kartę sieciową, powinieneś
także zainstalować odpowiedni dla niej moduł sterownika; jeśli natomiast masz CD-ROM o nietypowym
interfejsie (innym niż ATAPI lub SCSI), także musisz zainstalować odpowiedni moduł. Jeżeli ich nie
zainstalujesz, możesz tego dokonać póz
niej (po instalacji). Jednakże do czasu instalacji odpowiedniego modułu
sterownika dane urządzenie nie będzie działało w systemie Linux.
Podczas instalacji niektórych modułów, takich jak moduł lp, program instalacyjny będzie wymagał dodatkowych
informacji i użyje do tego ekranu przedstawionego na rysunku 3.15. Większość modułów zostanie wczytana
poprawnie oraz będzie działać prawidłowo bez określania żadnych dodatkowych opcji wiersza poleceń. Dlatego
możesz pominąć większość opcji modułów. Jeżeli jednak urządzenie, dla którego moduł został zainstalowany,
nie będzie działało poprawnie, należy przypuszczać, że wymaga dodatkowych opcji. Skorzystaj z informacji
zawartych w podrozdziale  Pomoc , aby uzyskać więcej wiadomości na temat modułów.
Tabela 3.3. Lista modułów niezbędnych do zainstalowania
Kategoria Moduł
fs binfmt_auot
fs ambfs
fs vfat
misc lp
misc serial
net bsd_comp
net dummy
net ppp
Rysunek 3.15. Wprowadzanie opcji modułów wiersza poleceń
Kiedy już zainstalujesz wszystkie potrzebne moduły, opuść ekran Select Category (wybierz kategorię) za
pomocą menu Exit (wyjście) i naciśnięcia klawisza Enter. Kolejną operacją będzie konfiguracja sieci 
Configure the Network. Naciśnij Enter w celu kontynuowania instalacji.
Konfiguracja sieci
Pierwszy pojawiający się ekran pozwala na określenie nazwy systemu (hostname), co przedstawia rysunek 3.16.
Jeśli posiadasz komputer podłączony do sieci, administrator prawdopodobnie nadał już tę nazwę; w takim
przypadku wystarczy, że ją wpiszesz. W przeciwnym razie sam możesz wybrać dowolną nazwę. Po prostu wpisz
nazwę systemu w oknie tekstowym, następnie użyj strzałek kursora do zaznaczenia przycisku OK
i naciśnij Enter.
Program instalacyjny zapyta, czy posiadasz komputer podłączony do sieci. Jeśli jest to prawda, zaznacz Yes
i naciśnij Enter. W przeciwnym razie, nawet jeśli tymczasowo jesteś połączony z siecią, np. poprzez usługę
dialup, zaznacz No i naciśnij Enter.
Rysunek 3.16. Wprowadzanie nazwy systemu (hostname)
Jeżeli podałeś, że posiadasz komputer podłączony do sieci, program instalacyjny zaprezentuje serię ekranów,
które wymagają podania odpowiednich informacji opisujących system oraz konfigurację z siecią. Wszystkich
wymaganych informacji powinien dostarczyć administrator sieci, a są to:
" Nazwa domeny  odnosi się do systemu (na przykład debian.org).
" Adres IP  adres sieciowy komputera (na przykład 192.168.1.2).
" Maska sieciowa  maska bitowa, która wskazuje w adresie sieciowym komputera część
odpowiadającą sieci i część odpowiadającą komputerowi (na przykład 255.255.255.0).
" Adres rozgłoszeniowy (Broadcast), który określa adres sieciowy, na który wysyłane są wiadomości
(komunikaty serwera).
" Brama  adres sieciowy komputera (routera), który wyznacza trasy dla pakietów wysyłanych poza sieć
lokalną (na przykład 192.168.1.1).
" Serwery nazw  adresy sieciowe komputerów, które dostarczają usług poszukiwania nazw
komputerów (na przykład 192.168.1.1).
" Rodzaj podstawowego interfejsu sieciowego (na przykład Ethernet lub Token ring).
Pierwszy ekran pozwala na określenie nazwy domeny związanej z siecią. Nazwy domen składają się często (ale
nie zawsze) z dwóch słów oddzielonych kropką, na przykład helion.pl. Wprowadz
nazwę domeny
związanej z siecią, kliknij przycisk OK i naciśnij Enter. Program instalacyjny poprosi o zweryfikowanie nazwy
składającej się z nazwy komputera i nazwy domeny. Jeśli jest ona poprawna, kliknij Yes i naciśnij Enter. W
przeciwnym razie wybierz No i naciśnij Enter; takie postępowanie pozwoli poprawić błędne informacje.
Drugi ekran służy do wprowadzenia adresu IP komputera, który zazwyczaj składa się z czterech liczb z zakresu
0  255 oddzielonych kropkami; na przykład 192.168.1.1. Wpisz adres IP swojego komputera i naciśnij Enter.
W kolejnym etapie musisz podać maskę sieciową, której forma zapisu przypomina formę adresu IP. Wprowadz

maskę sieciową, naciśnij przycisk OK i następnie Enter. Jeśli nie znasz maski, spróbuj wpisać wartość
255.255.255.0, która jest maską często używaną.
Na kolejnym, czwartym ekranie zostaniesz poproszony o wprowadzenie adresu ogłaszania (broadcast).
Domyślny wpis, który określa adres rozgłoszeniowy jako największy możliwy adres IP w danej sieci, jest
dobrym wyborem. Zaznacz adres i naciśnij Enter.
Następnie, program instalacyjny zapyta, czy używamy komputera-bramy, aby łączyć się z sieciami innymi niż
lokalna. Jeśli istnieje brama, zaznacz Yes i naciśnij Enter, w przeciwnym przypadku zaznacz No i naciśnij
Enter.
Jeśli w sieci istnieje brama, teraz masz możliwość podania jej adresu IP. Wpisz jej adres IP, zaznacz OK
i naciśnij Enter.
Następnie możesz podać adresy serwerów nazw.
Jeżeli podałeś informację, że system będzie korzystał z serwerów nazw, podaj teraz adresy IP wszystkich
serwerów. Możesz podać aż pięć adresów  w przypadku awarii jednego z nich system automatycznie
skorzysta z następnego. Wpisz adresy IP oddzielając je od siebie spacjami, zaznacz OK i naciśnij Enter, aby
kontynuować.
Po skonfigurowaniu interfejsu sieciowego pojawi się ponownie główne menu instalacji, której następnym
krokiem będzie Install the Base System (instalacja podstawowych komponentów systemu). Naciśnij
Enter, aby kontynuować.
Instalacja podstawowych komponentów systemu
Ukazująca się teraz sekwencja ekranów przypomina ekrany, które pojawiały się podczas instalacji jądra systemu
operacyjnego Linux i modułów sterowników urządzeń. Program instalacyjny prosi najpierw o wskazanie
medium, które zawiera dystrybucję systemu; wybierz CD-ROM i naciśnij Enter.
Następnie, program wymaga wskazania urządzenia, które zawiera nośnik z dystrybucją. Zaznacz odpowiednie
urządzenie i naciśnij Enter. Jeśli nie potrafisz wskazać odpowiedniego urządzenia, nie poddawaj się. Program
instalacyjny pozwala na wypróbowanie wszystkich możliwych urządzeń, dopóki nie określisz prawidłowego.
Po wskazaniu urządzenia zostaniesz poproszony o włożenie płyty z dystrybucją do napędu CD-ROM. Zrób to
i naciśnij Enter.
Teraz wskaż katalog na dysku CD-ROM zawierający pliki dystrybucji Debian. Okno tekstowe wyświetla już
ścieżkę /debian, która jest prawidłowym wyborem dla płyty CD-ROM dołączonej do tej książki. Zaznacz OK i
naciśnij Enter, aby kontynuować.
W kolejnym kroku program instalacyjny prosi o wskazanie lokalizacji pliku base2_2.tgz, która stanowi pierwszy
komponent systemu operacyjnego. Wybierz element z określonej listy i naciśnij Enter.
Pogram zbuduje listę zawierającą każdy katalog, w którym znajduje się plik o nazwie base2_2.tgz. Płyta CD-
ROM dołączona do tej książki posiada tylko jeden taki katalog; więc możesz po prostu nacisnąć Enter i przejść
do ostatniego kroku.
W ostatnim etapie następuje skopiowanie plików na dysk twardy komputera. Po tej operacji ukazuje się główne
menu mówiące, że kolejnym krokiem będzie Configure Base System (konfiguracja podstawowych
komponentów systemu). Naciśnij Enter w celu uruchomienia danej procedury.
Konfiguracja podstawowych komponentów systemu Linux
Aby skonfigurować podstawowe komponenty systemu, musisz najpierw określić strefę czasową związaną
z położeniem na kuli ziemskiej. Możesz tego dokonać na dwa sposoby, np. za pomocą ekranu przedstawionego
na rysunku 3.17. Lista znajdująca się z lewej strony tego ekranu, zatytułowana Timezones (strefy czasowe),
pozwala na wybór strefy czasowej za pomocą zakodowanych lokalizacji. Natomiast lista z prawej strony ekranu,
zwana Directories (kierunki lub kraje), umożliwia określenie strefy czasowej za pomocą znanych lokalizacji
(nazw geograficznych). Użyj strzałek kursora w prawo lub w lewo, aby wybrać jedną z list, następnie za pomocą
strzałki w górę lub w dół wybierz odpowiedni element i naciśnij Enter. Jeśli podasz nazwę geograficzną,
program instalacyjny może wyświetlić drugi ekran umożliwiający dokładniejsze określenie położenia. Przy
użyciu strzałek w górę i w dół zaznacz odpowiednią lokalizację i naciśnij Enter.
Rysunek 3.17. Określanie strefy czasowej
Pokaże się ekran wyjaśniający, że zegar systemu Unix jest zazwyczaj ustawiony zgodnie z zegarem czasu
uniwersalnego (GMT), a nie zgodnie z zegarem lokalnym. Jednakże możesz wybrać dowolną metodę ustawienia
czasu. Większość użytkowników komputerów domowych woli ustawić zegar na czas lokalny, szczególnie jeśli
ich komputer zawiera kilka systemów operacyjnych. Naciśnij Enter, aby przejść do następnego ekranu, który
umożliwia ustawienie właściwego zegara czasu. Jeśli zamierzasz używać zegara GMT, zaznacz Yes i naciśnij
Enter, w przeciwnym przypadku zaznacz No i naciśnij Enter.
Pojawi się główne menu, gdzie następną operacją do wykonania będzie Make Linux Bootable Directly from
Hard Disk (uruchamianie Linuksa bezpośrednio z dysku twardego).
Nie naciskaj klawisza Enter! Zamiast tego, użyj klawisza strzałki w górę lub w dół i zaznacz alternatywny
wybór: Make a Boot Floppy (utwórz dyskietkę startową). Uruchamiając Linuksa z dyskietki startowej, unikasz
kilku poważnych problemów. W celu uzyskania informacji na temat uruchamiania systemu Linux, zwłaszcza z
dysku twardego, zajrzyj do dodatku D  Zarządzanie procesem uruchamiania systemu .
Tworzenie dyskietki startowej
Na tym etapie program instalacyjny żąda włożenia pustej dyskietki do stacji dyskietek. Wykonaj to polecenie
(dyskietka nie musi być formatowana) i naciśnij Enter. Program rozpocznie tworzenie dyskietki startowej.
Uwaga
Wszystkie dane znajdujące się na dyskietce zostaną skasowane!
Po utworzeniu dyskietki startowej ukaże się znów główne menu, gdzie kolejnym krokiem będzie ponowne
uruchomienie komputera. Naciśnij Enter. Program instalacyjny poprosi o potwierdzenie decyzji ponownego
uruchomienia komputera. Pozostaw nowo utworzoną dyskietkę startową w napędzie, zaznacz Yes i naciśnij
Enter. System powinien się ponownie uruchomić. Jeśli jednak  po minucie lub dłuższym czasie  nie nastąpi
restart komputera, naciśnij przycisk Reset, który służy do tego celu.
Zaraz po wykonaniu testów badających stan komputera pojawi się znak zachęty boot. Naciśnij Enter, a system
Linux uruchomi się z dyskietki. System zostanie wczytany, czego dowodem są pojawiające się na ekranie
komunikaty i informacje.
Konfiguracja nowego systemu
Po ponownym uruchomieniu komputera pojawi się kilka ekranów, które służą do konfiguracji zainstalowanego
systemu. Najpierw zostaniesz poproszony o ustawienie nowego hasła administratora systemu Linux (użytkownik
root).
Ustawianie hasła dla użytkownika root
Po ponownym uruchomieniu systemu powinieneś zobaczyć ekran przedstawiony na rysunku 3.18. Pozwala on
na ustawienie hasła dla użytkownika root  głównego użytkownika, który administruje systemem. Podążaj za
instrukcjami wyświetlanymi na ekranie i wprowadz
hasło składające się z przynajmniej 5 znaków (maksymalnie
8). Jeśli wpiszesz hasło, które program instalacyjny uzna za mało bezpieczne, zostaniesz ostrzeżony stosownym
komunikatem i poproszony o wprowadzenie innego hasła. Jeśli jednak wolisz swoje mało bezpieczne hasło, po
prostu wpisz je jeszcze raz; system nie będzie protestował dwa razy. Ze względów bezpieczeństwa wpisywane
hasła nie są wyświetlane na ekranie. Zamiast tego zostaniesz poproszony o potwierdzenie hasła, co oznacza, że
musisz wpisać je drugi raz.
Rysunek 3.18. Ustalanie hasła dla użytkownika root
Zakładanie konta dla zwykłego użytkownika
W kolejnym kroku system zapyta, czy chcesz założyć konto użytkownika. Odpowiedz, wpisując Y i naciśnij
Enter. Następnie wprowadz
nazwę użytkownika składającą się z 8 znaków (lub mniej) oraz zawierającą tylko
litery i cyfry. Wielu użytkowników systemu Linux tworzy nazwę użytkownika składającą się z pierwszej litery
ich imienia i całego nazwiska. Na przykład autor książki, którą czytasz, zazwyczaj używa nazwy bmccarty. Po
wpisaniu nazwy użytkownika naciśnij Enter. Jeśli pomyliłeś się podczas wprowadzaniu nazwy, użyj klawisza
Backspace, aby usunąć błędny wpis.
Teraz system poprosi o wprowadzenie hasła dla zwykłego użytkownika. Procedura ta jest identyczna jak w
przypadku ustalania hasła dla administratora. Następnie zostaniesz poproszony o wprowadzenie kilku
dodatkowych informacji:
" Full Name (pełna nazwa)  imię i nazwisko;
" Room Number (numer pokoju)  numer pokoju, w którym pracujesz;
" Work Phone (telefon do pracy);
" Home Phone (telefon domowy);
" Other (Inne)  inne informacje o użytkowniku.
Powinieneś wprowadzić Full Name. Resztę informacji możesz podać lub nie, nie mają one większego
znaczenia. Następnie zostaniesz poproszony o potwierdzenie decyzji. Wpisz Y i naciśnij Enter, aby zatwierdzić
dane, lub wpisz N i naciśnij Enter, aby zacząć od początku.
Konfiguracja haseł shadow
W tym kroku system zapyta, czy chcesz skonfigurować hasła shadow. Jeśli nie masz ważnych powodów, aby
postępować inaczej, skonfiguruj tę usługę, wpisując Y i naciskając Enter. Tym sposobem wszystkie
zaszyfrowane hasła są przechowywane w pliku, który oglądać może tylko użytkownik root. Hasła shadow
zabezpieczają przed potencjalnym włamaniem do komputera.
Bez obsługi urządzeń PCMCIA
Jeśli nie potrzebujesz obsługi urządzeń PCMCIA, to w następnym kroku system pozwoli na usunięcie
odpowiednich modułów. Wpisz tylko Y i naciśnij Enter; w przeciwnym przypadku wpisz N i naciśnij Enter.
Usługa PPP
W tym momencie, zależnie od wcześniej wybranych opcji, system może poprosić o zezwolenie na połączenie się
za pomocą usługi PPP z Internetem w celu pobrania wymaganych pakietów. Jeśli taka wiadomość pojawi się na
ekranie komputera, wpisz N i naciśnij Enter. Pobieranie pakietów poprzez połączenie dialup byłoby bardzo
czasochłonną operacją; znacznie szybciej i prościej będzie użyć pakietów znajdujących się na dysku CD-ROM,
który został dołączony do tej książki.
Wybieranie pakietów
Program instalacyjny zapyta, czy chcesz użyć szybkiej metody wybierania pakietów. Odpowiedz, że tak,
wpisując Y i naciskając Enter.
Pojawi się ekran przedstawiony na rysunku 3.19. Pozwala on wybrać zestawy pakietów do instalacji. System
wiąże z każdym zestawem określony zbiór aplikacji; wybierając któryś z nich, wydajesz systemowi polecenie
zainstalowania związanych z nimi aplikacji.
Rysunek 3.19. Wybieranie zestawów do instalacji
Najodpowiedniejszym profilem dla większości użytkowników domowych jest profil Basic. Aby go wybrać, użyj
klawiszy strzałek kursora do zaznaczenia. Następnie zaznacz OK i naciśnij Enter.
System poinformuje, że uruchomi teraz program dselect, który zainstaluje wybrane aplikacje. Naciśnij Enter,
aby kontynuować.
Instalowanie aplikacji
Rysunek 3.20 przedstawia początkowy ekran programu dselect, czyli główne menu. Do zaznaczenia danego
elementu menu użyj klawiszy strzałek w górę i w dół. Następnie naciśnij Enter. Instrukcje, które wcześniej
pojawiły się na ekranie informowały, abyś pominął operacje ukryte pod Access i Update.
Zazwyczaj będziesz mógł używać wszystkich operacji programu dselect. Jednakże teraz ominiesz operacje
kryjące się pod elementem 2. (Select  wybierz), 4. (Config  konfiguracja) oraz 5. (Remove  usuwanie).
Rysunek 3.20. Główne menu programu dselect
Dostęp do pakietów
Zaznacz element Access menu i naciśnij Enter. Program przedstawi listę metod dostępu do pakietów Debiana.
Użyj klawiszy strzałek w górę i w dół do zaznaczenia metody apt i naciśnij Enter.
Następnie zostaniesz zapytany, czy chcesz zmienić listę z
ródłową. Odpowiedz Yes, co spowoduje uruchomienie
odpowiedniego procesu. Oto przykładowy dialog, który pokazuje poprawne odpowiedzi, jakich należy udzielić,
aby zainstalować aplikacje z pakietów znajdujących się na dysku CD-ROM.
I see you already have a source list. (Widzę, że już posiadasz listę z
ródłową)
source list displayed here : contents vary (lista z
ródłowa wyświetlana jest w tym
miejscu: jej zawartość może być różna)
Do you wish to change it [y/N] y (Czy chcesz zmienić listę z
ródłową?)
Set up a list of distributio source locatoin (Konfiguracja położenia listy z
ródłowej
dystrybucji)
Please give the base URL of the debian distribution (Podaj podstawowy adres URL
dystrybucji Debiana)
The access schemes I know about are: http ftp file (Znane schematy dostępu to http ftp
plik)
For example: (Na przykład:)
file:/mnt/debian
ftp://ftp.debian.org/debian
http://ftp.pl.debian.org/debian
URL [ftp://ftp.debian.org/debian]: file:/cdrom
Please give the distribution tag to get or a path to the package file
ending in a /. The distribution tags are typically something like: stable
unstable frozen non-US
Podaj nazwę (znacznik) dystrybucji lub ścieżkę do pliku pakietu zakończoną znakiem /. Znaczniki dystrybucji
to zazwyczaj: stabilna, niestabilna, zamrożona (testowa), non-US (spoza US)
Distribution [stable] stable
Please give the components to get
The Components are typically something like: main contrib non-free
Podaj komponenty dystrybucji
Są to zazwyczaj: main, contrib, non-free
Components [main contrib. non-free] main contrib
Would you like to add another source? [y/N] N (Czy chciałbyś dodać kolejne z
ródło
pakietów?)
Montowanie napędu CD-ROM
Wciskając Alt+F2, przejdz
na drugą konsolę wirtualną. Zaloguj się jako użytkownik root i wydaj polecenie:
mkdir /cdrom
mount  t iso9660  o ro /dev/hdx /cdrom
gdzie hdx jest w systemie Linux plikiem urządzenia CDROM, które zawiera płytę z dystrybucją Debian. Na
przykład hdb jest drugim dyskiem (napędem) podłączonym za pomocą pierwszego kontrolera (patrz rysunek
3.1).
Jeśli polecenie zostanie wykonane pomyślnie, powróć do pierwszej konsoli, wciskając Alt+F1. W przeciwnym
przypadku sprawdz
, czy wydałeś prawidłowe polecenie.
Aktualizacja listy dostępnych pakietów
Zaznacz element Update w głównym menu programu dselect i naciśnij Enter. Program zaktualizuje listę
dostępnych pakietów. Kiedy zostaniesz poproszony, naciśnij Enter, aby powrócić do głównego ekranu.
Instalacja wybranych pakietów
Zaznacz element Install menu i naciśnij Enter, aby rozpocząć instalację wybranych pakietów.
Podczas instalacji pakiet pocztowy exim będzie wymagał wprowadzenia dodatkowych opcji konfiguracyjnych.
Będziesz odpowiadał na zadawane pytania  poprawne odpowiedzi przedstawia tabela 3.4.
Tabela 3.4. Informacje konfiguracyjne programu exim
Pytanie Odpowiedz

Wybierz numer od 1 do 5 2
Visible mail name of your system Enter
Other system names appearing on incoming names Enter
Domains for which mail is relayed Enter
Local machines for which mail is relayed Enter
RBL (sites from which mail will not be accepted) Enter
Smart host handling outgoing mail Jeśli jesteś podłączony do Internetu, ISP
(usługodawca internetowy) powinieneś
podać adres serera poczty
User account for system administration mail Enter
Uwaga
Po zainstalowaniu wszystkich pakietów możesz jeszcze raz skonfigurować program pocztowy exim, wydając
polecenie eximconfig.
Kiedy wszystkie wybrane pakiety zostaną pomyślnie zainstalowane, program dselect wyświetli komunikat
Installation OK (udana instalacja). Naciśnij Enter, aby powrócić do głównego menu.
Wyjście z programu dselect
Podświetl element Quit i naciśnij Enter, aby zakończyć pracę z programem dselect. Pojawi się ekran
przedstawiony na rysunku 3.21.
Rysunek 3.21. Znak zachęty logowania systemu Linux
Aby zalogować się do systemu Linux pierwszy raz, wpisz root lub nazwę użytkownika, któremu stworzyłeś
wcześniej konto, po czym naciśnij Enter. System poprosi o wprowadzenie hasła, wpisz je i naciśnij Enter.
Powinieneś ujrzeć znak zachęty powłoki (albo # albo $), tak jak to ilustruje rysunek 3.22. Gratulacje! Właśnie
zainstalowałeś i skonfigurowałeś Linuksa.
Jeśli nie widzisz znaku zachęty powłoki lub gdy w trakcie instalacji coś się nie powiodło, nie załamuj się.
Następny podrozdział wyjaśnia, gdzie szukać pomocy na temat systemu Linux.
Rysunek 3.22. Znak zachęty powłoki systemu Linux
Pomoc
Jeśli nie udało ci się uruchomić Linuksa lub nie skończyłeś instalacji ze względu na napotkane problemy, nie
rozpaczaj. Pomoc dla systemu Linux jest w zasięgu ręki i prawdopodobnie znajdziesz ją w jednym z tych miejsc:
" Strona WWW systemu Debian GNU/Linux.
" Linux FAQ (Frequently Asked Questions  często zadawane pytania).
" Linux HOWTO.
" Lista dyskusyjna Debiana.
" Grupy dyskusyjne USENET.
" IRC (Internet Relay Chat).
Kolejne akapity opisują pokrótce wspomniane z
ródła pomocy i wyjaśniają, jak uzyskać do nich dostęp oraz jak
ich używać.
Strona główna Debiana (WWW)
Na stronie WWW Debiana http://www.debian.org/ znajduje się główne z
ródło informacji o systemie Debian
GNU/Linux. Znajdziesz tam dokumentację, łącza do innych stron i mnóstwo innych cennych z
ródeł informacji.
FAQ
 Często zadawane pytania zawierają odpowiedzi na pytania dotyczące problemów z Debianem. FAQ
dystrybucji Debian znajduje się pod adresem http://www.debian.org/doc/FAQ, jak również na płycie CD-ROM
dołączonej do tej książki, w katalogu /doc/FAQ. Natomiast FAQ dotyczące Linuksa jako systemu operacyjnego
znajdziesz na stronie http://metalab.unc.edu/LDP/FAQ/Linux-FAQ-1.html.
HOWTO (Jak to zrobić?)
Zbiory te zawierają informacje na specyficzne tematy. Zazwyczaj wszystkie dokumenty znajdują się w katalogu
/usr/doc/HOWTO zainstalowanego systemu. Możesz je również znalez
ć w sieci pod adresem
http://metalab.unc.edu/linux/intro.html. Na tym etapie znajomości systemu Linux najbardziej przydatnym
dokumentem będzie najprawdopodobniej Installation-HOWTO. Przedstawiają one rozwiązania dużej ilości
problemów powstających podczas pierwszej instalacji i konfiguracji systemu.
Dokumenty te są zazwyczaj dostępne w formacie tekstowym. Możesz więc użyć Notatnika z systemu MS
Windows do przeglądania ich zawartości.
Listy dystrybucyjne Debiana
Istnieje kilka grup list dystrybucyjnych na temat systemu Debian GNU/Linux. Ich wykaz możesz znalez
ć na
stronie http://www.debian.org/MailingLists/subscribe/. Wśród nich znajdują się także:
" debian-user  główna lista dla wszystkich użytkowników systemu.
" debian-laptop  lista poruszająca problemy związane z instalacją, konfiguracją i aktualizacją systemu
Debian na komputerach przenośnych typu laptop.
" debian-boot  porusza sprawy dotyczące tylko uruchamiania systemu Debian GNU/Linux.
" debian-announce  ważne ogłoszenia dotyczące społeczności (czyli użytkowników) Debiana.
" debian-security-announce  zawiera rozwiązania problemów bezpieczeństwa systemu wraz z
poprawkami.
" debian-commercial  tutaj znajdziesz informacje na temat komercyjnych produktów Debiana.
" debian-news  generalne wiadomości o Projekcie Debian.
" debian-changes  tutaj publikowane są zmiany w poszczególnych wersjach i dystrybucjach Debian
GNU/Linux.
Grupy dyskusyjne USENET
Listę grup dyskusyjnych, które dotyczą systemu Linux, znajdziesz na stronie
http://metalab.unc.edu/linux/intro.html. Jeśli usługodawca internetowy umożliwia dostęp do takich grup
dyskusyjnych  a zazwyczaj tak jest, możesz czytać i wysyłać pocztę do innych użytkowników systemu Linux
z całego świata. Jeśli nie możesz uzyskać dostępu do grup dyskusyjnych, skontaktuj się ze swoim ISP.
Nie wysyłaj poczty  na ślepo , ponieważ możesz otrzymać niemiłe odpowiedzi lub w ogóle zostać wykluczony
z danej grupy dyskusyjnej. Zamiast tego najpierw poszukaj odpowiedzi na nurtujące pytania w FAQ i HOWTO.
Generalnie społeczność linuksowa jest bardzo miła i uczynna, nawet dla tych, którzy zadają głupie pytania, ale
czasem tak jest, że lepiej trochę się pomęczyć i samemu rozwiązać problem, niż od razu szukać pomocy u
innych osób.
Internet Relay Chat (IRC)
IRC pozwala wymieniać wiadomości z innymi osobami w czasie rzeczywistym. Serwer irc.debian.org
posiada specjalny kanał całkowicie poświęcony systemowi Debian GNU/Linux. Do połączenia się z serwerem
musisz mieć zainstalowanego klienta IRC, takiego jak np. BitchX czy ircII, tkirc lub Zircon. Jeśli masz kłopoty
z zainstalowaniem lub skonfigurowaniem systemu Linux, możesz użyć klienta dla systemu Windows do
połączenia się z serwerem irc.debian.org. Znajdujący się tam użytkownicy na pewno pomogą rozwiązać
problemy, z którymi się borykasz.
Aby połączyć się z serwerem IRC, wpisz:
/server irc.debian.org
Aby dołączyć do kanału #debian, wpisz:
/join #debian