606617022

OROANIZACJA NACZELNYCH WŁADZ BIBLJOTECZNYCH 19

cuskiem ustawodawstwie bibljotecznem. Dekret z 12 stycznia 1909 r. (zob. Bulletin de /’Association des Bibliothecaires Franęais 1909, str. 1—2) powołał do życia Commission Superieure des Bi-bliotheques, jako organ doradczy dla władz ministerjalnych, wychodzący częściowo z wyborów kurjalnych, częściowo z urzędu i częściowo z nominacji. Wszyscy, nawet elekci, są mianowani przez ministra co 4 lata. Z urzędu członkami komisji zostają: dyrektor d’Enseignement Superieur, naczelny dyrektor archiwów, inspektorzy generalni archiwów i bibljotek, administrator generalny Bibljoteki Narodowej i dyrektor Ecole des Chartes (razem 7-miu). Jako nominaci wchodzą: 2 deputowani i 4 osoby z pośród wyższych urzędników bibljotecznych, członków ciał naukowych

1    szkół wyższych (razem 6-ciu). Z wyboru wreszcie otrzymują mandaty według kuryj: 2 osoby wybrane przez i z pośród urzędników państwowych bibljotek naukowych (wymienione),

2    przez i z pośród urzędników bibljotek uniwersyteckich i 2 przez i z pośród tytularnych bibljotekarzy bibljotek t. zw. «municipales classees» (razem 6-ciu). Na 20-tu więc członków winni przeważać fachowcy (7 z urzędu i 6 z wyborów kurjalnych, razem 13). Jednak praktyka, np. ostatnich lat, wykazała, że element czynny w bibljotekarstwie rozporządza w komisji tylko 9 głosami, i w cy-towanem już sprawozdaniu jubileuszowem Henriot, uskarżając się na stosunkowo małą ilość palących spraw załatwionych przez Komisję i weszłych w życie, stwierdza, że Komisja nie usprawiedliwiła — po 17 latach istnienia — pokładanych w niej nadziei. My jednak musimy wyrazić zdanie, że sam fakt jej istnienia na wyłożonych zasadach i fakt opracowywania i przygotowywania spraw na Komisję przez stałą jej Sekcję z 8 członków, jest wysoce doniosły dla bibliotekarstwa francuskiego i zachęcający jako przykład dla organizacji w innych państwach.

Praktyka francuska powołała do życia jeszcze jeden organ doradczy przy ministerstwie, mianowicie Commission Generale des Bibliotheques (dekret z 12 maja 1923 r., zob. B. A. B. F. 1923, str. 32—33), w celu badania dzieł nadających się do zakupu, obradującą w trzech podkomisjach (bibljotek szkół akademickich i municypalnych, bibljotek szkół początkowych i średnich oraz bibljotek popularnych, wreszcie w podkomisji dla dzieł sztuki), których prace łączy komitet centralny, składający w imieniu Komisji Generalnej raporty i opinje ministerstwu.