6307878341

9

Jeżeli z próby zwarcia uzyska się część charakterystyki ponad zagięciem, wówczas można obliczyć prąd zwarcia przy napięciu znamionowym z zależności:

I_k =

U_N-U'₂

u_z -u\

(2.9)

I_z [A]

gdzie:

Ik    - prąd zwarcia przy napięciu znamionowym,

U_sn    ^_ napięcie znamionowe,

U_z - napięcie, przy którym w uzwojeniu płynie prąd I_z,

U' - wartość napięcia wyznaczona graficznie na rys.2.6 - przez wykreślenie stycznej do charakterystyki prądu zwarcia w jej górnej części.

Jak wspomniano, w stanie zwarcia strumienie rozproszenia przebiegają głównie przez powietrze, a więc na drodze o stałym oporze magnetycznym. Reaktancja zwarciowe jest więc w przybliżeniu stała, jeżeli pominąć wpływ nasycenia w zębach. Miarą słuszności tego założenia może być zależność cos cp_z = f (U_z) (rys.2.6). Jeśli nasycenie nie występuje, to reaktancja rozproszenia jest faktycznie stała i wtedy

cos <P, = , ^R:    (2.10)

4R]+X]

tzn. nie zależy od wartości prądu zwarcia. W tych warunkach charakterystyka cos (p_z = f(U_z) przedstawia linię prostą równoległą do osi odciętych. Ze wzrostem nasycenia reaktancja zwarcia jednak maleje i charakterystyka cos cp_z = f(U_z) odbiega od linii prostej (rys. 2.6.). Można więc przyjąć, że reaktancja X_z składa się z dwóch skłądowych:

X_s - stałej, niezależnej od nasycenia,

X_v - zmiennej, zależnej od nasycenia w zębach.

Sposób rozkładu reaktancja X_z na składowe ilustruje rys. 2.7.

Rys. 2.7. Rozkładu reaktancji X_z na składowe

• Podstawy pomiaru przekładni prądowej

Pomiar przekładni prądowej dokonuje się przy pierścieniach zwartych poprzez amperomierze przy czym:

I_sj m_r z_s k_lir m_r

(2.11)

Ponieważ zarówno siły elektromotoryczne jak i prądy są wartościami odnoszącymi się do jednej fazy, stąd rezystancja wirnika, sprowadzona do fazy stojana: