6355536819

113

uwagę drogi, ich ilość wzrasta o 30% (do 5,4). Najbardziej stabilny jest wskaźnik powierzchni zlewni. Głównie dlatego, że silnie stabilizuje się wraz ze wzrostem rzędu (rząd najwyższy to zawsze cała zlewnia) niwelując skutki dużych zmian przy wydzieleniu rzędu I (ryc 43G). Znacząco zmienia się wspomniany już wskaźnik długości cieków, co widoczne jest na wykresie (ryc. 43H). Oddaje to stan rzeczywisty. Następstwem dużego rozczłonkowania stoków w obszarze źródłowym jest szybki wzrost rzędu cieku głównego. Rzeka główna, już w górnym biegu, posiada wysoki rząd, co oznacza, że przejmuje opad z rozbudowanej sieci odpływu. Z biegiem rzeki systematycznie dołączają inne cieki. Dopływ jest przyspieszony, gdyż cieki rzędów 2, a szczególnie 3, względem rzędu 1, stanowią krótkie łącznikowe odcinki z ciekiem głównym. Wszystkie czynniki skutkują szybszym doprowadzeniem opadu ze stoku do głównego cieku, a to może mieć praktyczne przełożenie na powstanie i przebieg fali wezbraniowej.

wartość

value_

r^,M ■■ ■ ■ ■ ■ —...... mapa topograficzna DEM bez dróg DEM z drogami topographic map DEM excluding roads DEM incJuding roads
wskaźniki / ratios i-1 powierzchni zlewni i- długości cieków 1 1 catchment area \ słream length	m	bifurkacji bifurcation

Ryc. 44. Średnie wartości wskaźników praw Hortona dla rozpatrywanych przypadków Horton order ratio in rcscarchcs casc

Średnie wartości bezwzględne poszczególnych wskaźników w trzech rozpatrywanych przypadkach wyrażają stopień ingerencji dróg w naturalny system drenażu (ryc. 44). Stosunkowo niewielkie różnice występują pomiędzy wskaźnikami wyliczonymi na podstawie danych odczytanych z mapy topograficznej i wygenerowanymi z DEM-u bez dróg. Przebudowę sieci drenażu przynosi włączenie do niej sieci drogowej. Wskaźniki w warunkach naturalnych powinny wynosić: bifurkacji 3- 5, długości cieków 1,5-3, powierzchni zlewni 3-6 (Rodrigu-ez-lturbe, Vaidez 1979). Modyfikacje tych przedziałów są miarą antropopresji.