672580823

Technika literacka — Tendencja 137

Technika literacka. Zasób środków artystycznych stosowanych w twórczości i celowe posługiwanie się nimi. Podlega rozwojowi i doskonaleniu (tradycja literacka i nowatorstwo),, zależy od ogólnych zasad estetycznych i założeń światopoglądowych, prądów i kierunków’ w różnych o-kresach.

Technopegnion. Utwór wierszowany o sztucznym, kunsztownym układzie, często żartobliwy.

Por. Osobliwości wersyfikacyjne.

Tekst. 1. Zespół znaków graficznych wyrażających treść dzieła. 2. Dzieło u’ odróżnieniu od dodatków takich, jak wstęp, komentarz. skorowidze, ilustracje itp.

Zob. leż:    Abrewiacja. Akapit.

Edytorstwo. Explicit. Incipit. Inicjał. Kontekst. Legenda. Wersja interlinearna.

Tekst autentyczny. Tekst, w którego zredagowaniu brał udział autor (autograf lub kopia sporządzona pod kontrolą autora, wydanie drukowane za życia autora i przez niego kontrolowane).

Tekst główny dramatu. Tekst złożony z wypowiedzi mających postać mowy niezależnej (dialogi. monologi).

Tekst interlinearuy. 1. Tekst wpisany pomiędzy liniami właściwego tekstu. 2. W znaczeniu przenośnym zob. Wersja interlinearna.

Tekst krytyczny. Tekst ustalony przez wydawcę naukowego jako najbardziej poprawny i zgodny z intencją autora.

Por. Edytorstwo naukowe.

Tekst poboczny w dramacie.

Tekst zawierający uwagi i wskazówki autora, informacje o sytuacji, miejscu akcji, osobach, czynnościach itp. (W dramacie klasycznym lakoniczny, zwięzły, w naturalistycznym i modernistycznym bardzo rozbudowany).

Telestych. Utwór wierszowany, w którym końcowe litery wersów tworzą wyraz lub układ wyrazów.

Por. Akrostych.

Temat. Zasadnicza myśl, przedmiot opracowania.

Temat główny utworu. Zasadnicza treść podana w silnym uogólnieniu (w utworze fabularnym układ motywowo-wątkowy lub moment ideologiczny, w liryce zasadniczy motyw).

Temat podrzędny utworu. Temat części utworu podporządkowany tematowi głównemu. Temat najmniejszej całostki treściowej, na jakie da się utwór podzielić, nazywa się motywem.

Tematyka*utworu. Ogół tematów poruszonych w utworze. Tematy te mogą mieć różny stopień waż-nqści (główny, podrzędne, epizodyczne, uboczne itp.).

Tempo wiersza. Stosunek ilości dźwięków do czasu brzmienia wiersza. Tempo może być jednostajne, regularnie zmienne (przy i-loczasie) albo nieregularnie zmienne (przy wyrównywaniu odchyleń w rozpiętości frazy lub zestrojów akcentowych odpowiadających taktom, również ze względu na treść).

Tendencja. Teza o charakterze obyczajowym, społecznym, politycznym itp., którą autor pragnie