672580831

144

Trochej — Typograiia

pierwszy polski triolet z r. 1816,

podpisany kryptonimem J. D. M.:

Strzec razem serca i trzody To na pasterkę za miele:

Ileż to można mieć szkody, Strzegąc i serca, i trzody.

Wciska się wilk do zagrody,

Pasterz zasadzki jej ściele ;

Strzec razem serca i trzody To na pasterkę za miele.

Trochej (Chorej). Stopa o ujzorcu — v (Ss). Występuje bardzo często uj toku języka polskiego i w metryce ; każdy tuyraz dumsylaboujy jest trochejem (np. wiosna, blady, śpiewa itp.).

Trocheje wolne. Trocheiczny rozkład akcentów we fragmencie wiersza wolnego, bez rygoru stałej ilości stóp we frazie wierszowej. Np.:

Już z ratusza bije trzecia,

Senne pola dreszcz obleciał,

Dzień się rodzi.

Brzask przez szarość się przedziera, Owoc słońca krwi nabiera, Zaszeptały wiewem brzozy,

W zagajniku ptaszek gwizdnął...

Do stolicy jadą wozy Z zielenizną.

(J. Tuwim: Bal w operze).

Trop zob. Postać mowy.

Tropika (Semantyka poetycka). Dział tradycyjnej retoryki i poetyki, traktujący o modyfikacji znaczenia wyrazów w ich funkcji artystycznej poprzez wyobrażeniowe skojarzenia, zabarwienie emocjonalne itp.

Por. Postać mowy.

Trubadurzy (Minstrele). Autorzy lirycznych pieśni miłosnych w dworskiej poezji prowansalskiej XII i XIII w.

Truwerzy. Średniowieczni poeci we Francji północnej, tworzący poematy według podobnych wzo

rów jak poezja trubadurów, różniące się jednak wprowadzaniem elementów epickich.

: Trybrach. Stopa o wzorcu vvv

I (sss).

i Trylogia. 1. W starożytnej Grecji:

I widowisko złożone z trzech związanych z sobą tragedii. 2. Zespół trzech utworów.

Trymakr zob. Molos.

Trymetr (Senar). Wers trzyczło-nowy, złożony z trzech dypodii (sześciu stóp), zwykle jambicznych lub trocheicznych (12-zgłoskowy). Np. trymetr trocheiczny:

Jakże ja cię będę uczył tej mądrości ' Myśmy ludzie cisi, myśmy ludzie prości. Myśmy ludzie prości, ludzie nieuczeni, Słowem — ogniem wszczęci, słowem —

(ogniem chrzczeni.

Splotem słów chwytamy tajnię w śpiew-

|nym rymie.

U nas kwiatu — słońce, słońcu — kwiat

(na imię.

j    (J. Tu w i m : Nasza mądrof* ).

Trypodia. Wers złożony z trzech ! stóp Np. (trójstopowiec anape-| styczny z hiperkataleksą w klauzulach wersów nieparzystych):

O u’iosennej obłaujje na szczury Sfrunął plakat, zatęczył się ściek. Odymione, groszowe lazury Dzień przewozi na drugi swój brzeg

(M. Jastrun: ł.ódz i.

Trystie zob. Tren.

Tryutializm zob. Prozaizm. Wulgaryzm.

, »Ty liryczne« zob. Adresat liryczny.

Typ. Postać literacka przedstawiona w znacznym uogólnieniu, w najbardziej wybitnych rysach.

I Typografia. Dawna nazwa drukarstwa.