6800810035

Elementy geodezji wyższej i astronomii.

Równanie elipsoidy:

_X2    y2    z²

a²    a²    b²

Do najważniejszych zalicza się elipsoidy:

	duża półoś	mała półoś b	spłaszczenie P
Bessel Niemcy, 1841	6 377 397 m	6 356 079 m	1:299,1
Ciarkę Anglia, 1880	6 378 249 m	6 356 515 m	1:293,5
Hayford USA, 1909	6 378 388 m	6 356 912 m	1:297,0
Krassowski ZSRR, 1940	6 378 245 m	6 356 863 m	1:298,3
GRS 80 WGS 84	6 378 137 m	6 356 752 m	1:298,3

W Polsce stosowany jest system wysokości normalnych. Powierzchnią odniesienia dla wysokości normalnych jest ąuasigeoida, a geoida - dla wysokości ortometrycznych.

-    Wysokość ortometryczna to różnica wysokości (odległość) między powierzchnią Ziemi i geoidą, mierzona wzdłuż linii pionu w rzeczywistym polu siły ciężkości.

-    Wysokość normalna jest ilorazem liczby geopotencjalnej (różnicy potencjałów geoidy i powierzchni przechodzącej przez punkt) przez przeciętną wartość przyspieszenia normalnego wzdłuż linii pionu pola normalnego siły ciężkości.

-    Quasigeoida jest teoretyczną powierzchnią oddającą przybliżenie swobodnego poziomu mórz i oceanów. Jest to stosowana praktycznie generalizacja geoidy, będąca powierzchnią pomocniczą przy określaniu modelu Ziemi z uwagi na nieznany rozkład mas leżących na geoidzie. W przeciwieństwie do geoidy, ąuasigeoida nie jest powierzchnią ekwipotencjalną i można ją jednoznacznie wyznaczyć. Na morzach ąuasigeoida pokrywa się z geoidą. Na lądach ąuasigeoida przebiega nad geoidą, a odstępy między nimi nie przekraczają 2 metrów. W Polsce odstęp ten mieści się w granicach do 3 cm, tylko w rejonach górskich do 10 cm.