683539632

jednak na emocjonalne traktowanie danego problemu, zachęcając moich słuchaczy do wygłaszania opinii. Pozostawiam więc możliwość interpretacji. Treści nauczania i kształcenia ekologicznego są wielkim wyzwaniem dla nauczyciela. Realizacja tych treści wymaga od pedagoga nie tylko wiedzy merytorycznej, ale także umiejętności metodycznych: aktywizacji uczniów lub studentów do działania, kształtowania holistycznego spojrzenia na świat, uświadamiania, iż postawa proekologiczna to styl bycia i życia, a nie oceny w dzienniku czy indeksie [Sobczyk 1998a, s. 287).

Mój sposób nauczania treści ekologicznych ma także na celu powiązanie szeregu informacji przekazywanych na zajęciach dydaktycznych z innych przedmiotów na kierunku wychowanie techniczne - praktyczne nauczanie zawodu. Na przykład student wykorzystuje wiedzę zdobytą na zajęciach z chemii, materiałoznawstwa, informaqi technicznej, fizycznych podstaw techniki, terenowych zajęć warsztatowych. Zajęcia warsztatowe są niejednokrotnie powiązane tematycznie z ochroną środowiska. Przykładowo, poznanie zasady funkcjonowania wielkiego zakładu energetycznego (EC Kraków SA) łączymy z tematem: urządzenia odpylające " i technologie oczyszczania gazów odlotowych. Zwiedzanie Zakładów Przemysłu Azbestowego w Szczucinie umożliwiło studentom zaznajomienie się z zagadnieniami ekologicznych materiałów budowlanych i zagrożeniami wynikającymi ze stosowania azbestu w pewnych działach gospodarki. Temat o ochronie wód można praktycznie zrealizować, zwiedzając oczyszczalnię ścieków (Brzesko, Tarnów) oraz stację uzdatniania wód (Kraków - Rudawa). Interdyscyplinarność to - jak widać -niezwykle ważna cecha problematyki ochrony środowiska, cecha nieodzowna dla pełnego zrozumienia złożonych zagadnień.

Ważne jest, aby nauczyciel - zarówno czynny, jak i uczący się zawodu, traktował zagadnienia ochrony środowiska w sposób kompleksowy, rozumiał potrzebę rozwoju techniki i technologii przy jednoczesnym poszanowaniu dóbr przyrody i nieszkodzeniu naturalnemu środowisku. Jednakże kwestia wyboru modelu edukacji ekologicznej w Polsce budzi wiele wątpliwości i kontrowersji. Wielu zwolenników znajduje zarówno model interdyscyplinarny, jak i przedmiotowy.

Nauczanie metodą słowną niemal zawsze uzupełnia metoda oglądowa (materiał filmowy). Wzbogaca to i uatrakcyjnia program zajęć, pobudza wyobraźnię studenta, pozwala naocznie stwierdzić, jak wygląda sytuacja w kraju i w świecie w przypadku omawianego aspektu ochrony

37