683539635

♦    metody nauczania:

a.    oparte na słowie (pogadanka, opowiadanie, dyskusja, wykład, praca z książką),

b.    oparte na obserwacji i pomiarze = oglądowe (pokaz, pomiar rzeczy, zjawisk, procesów; opis),

c.    oparte na działalności praktycznej (metoda zajęć laboratoryjnych, metoda zajęć praktycznych).

♦    metody nauczania:

a.    objaśniająco-poglądowe = reproduktywne (pokaz, wykład, lektura, audyq'a radiowa i telewizyjna, wykorzystanie maszyn dydaktycznych),

b.    problemowe (wykład, obserwacja, praca z książką, wycieczka, eksperyment),

c.    częściowo poszukujące (samodzielna praca uczniów, pogadanka, projektowanie),

d.    badawcze (studiowanie literatury, opracowanie planu badania, weryfikacja hipotez).

3.2. Metody edukacji ekologicznej formalnej

I NIEFORMALNEJ

W celu uatrakcyjnienia sposobów przekazywania wiedzy ekologicznej wprowadza się szereg wspomnianych wcześniej metod edukacyjnych, zwanych także przez niektórych formami edukacyjnymi. Należą do nich:

•    zajęcia terenowe, w czasie których zapewniony jest bezpośredni kontakt z przyrodą. O wycieczkach szkolnych jako elemencie wychowania ekologicznego pisał M. Musioł [1996, s. 49-51]. Podkreślał on, że podstawowym celem organizowania wycieczek jest uzupełnienie zagadnień teoretycznych omawianych na zajęciach w szkole, ukształtowanie u uczniów umiejętności współżycia z przyrodą, przestrzeganie zasad ochrony środowiska naturalnego;

•    zajęcia praktyczne, np. akcja Sprzątanie świata, porządkowanie terenu wokół szkoły czy innych obiektów, opieka nad zwierzętami, pielęgnacja ogródków szkolnych;

•    badania i proste eksperymenty naukowe, polegające na wykorzystaniu nabytej wiedzy w terenie, np. wyszukiwanie bioindykatorów i określanie na ich podstawie skażenia środowiska;

39