6915324188

literaturze definiowana jako zdolność do integracji precyzji i szybkości celowych ruchów koordynacyjnie złożonych. Badania udowodniły, że czasowe aspekty realizacji zadania ruchowego wymagającego ustalenia tzw. rytmicznego wzorca ruchowego i synchronizacji ruchu i dźwięku lub sygnału wizualnego są ważnym wskaźnikiem sprawności mechanizmów w układzie sterującym ruchem warunkującym odpowiednią jakość wykonania ruchu. Stąd wynikało założenie, że właśnie szybkość i dokładność wykonywania ruchów, relacje pomiędzy nimi przy wykonywaniu czynności złożonych to wiarygodne odbicie sprawności procesów sterowania i regulacji ruchów.

Wnikliwa analiza różnic aspektów czasowych aktywności dominującą i nie dominującą kończyną w zadaniach związanych z wysoką częstotliwością ruchów o zmiennych parametrach rytmicznych (czyli zadaniach o złożonej strukturze czasowej), jak również analiza jakości efektu końcowego ruchów przyczyni się do przybliżenia specyfiki kontroli motorycznej stronnie zróżnicowanych ruchów związanej z funkcjami C.U.N. Poszukiwanie neurofizjologicznych determinantów asymetrii funkcjonalnej ruchów równocześnie obejmowało badanie wpływów peryferycznego sterowania ruchami. Analiza jakości i szybkości przewodnictwa nerwowego w wykonywaniu zadań złożonych koordynacyjnie kończyną dominującą i subdominującą oraz analiza właściwości elektrycznych mięśni wykonujących pracę pozwoliła na zbadanie udziału peryferycznych struktur i procesów w sterowaniu i regulacji ruchami. Wnioski z badań stanowią przyczynek do wyjaśnienia neurofizjologicznego podłoża lateralizacji kończyn człowieka, a co za tym idzie przybliżenia istoty i etiologii zjawiska. Biorąc pod uwagę lateralizację kończyn człowieka należy mieć na uwadze zmienność ontogenetyczną tego procesu. Wyróżnia się trzy podstawowe etapy kształtowania się asymetrii czynnościowej, nierozerwalnie związane z procesem dojrzewania i inwolucji osobniczej. I etap to faza kształtowania się asymetrii funkcjonalnej ciała trwająca do 6-8 roku życia. II etap to faza stabilizacji, gdzie dominacja funkcjonalna kończyn ustala się i jest wyraźna u większości ludzi. Ten etap trwa od ok.7 roku życia do ok. 50 r.ż. III etap procesu lateralizacji funkcjonalnej to faza wtórnych zmian obrazu lateralizacji funkcjonalnej -jedni autorzy wskazują tu na spadek, zanikanie przejawów asymetrii w ruchach, a inni sugerują wzrost specjalizacji kończyn dominujących. Porównanie zmian szybkości i dokładności ruchów u osób w różnych fazach procesu lateralizacji funkcjonalnej z symetrią i asymetrią reakcji neurofizjologicznych odbieranych w kończynach dominujących i niedominujących przy zastosowaniu metody potencjałów wywołanych uznane zostało za źródło cennych informacji o specyfice centralnej i peryferycznej kontroli motorycznej ruchów wykonywanych dominującą i niedominującą kończyną w funkcji wieku.

Przeprowadzone badania miały na celu częściowe zweryfikowanie następującej hipotezy:

Lateralizacja funkcjonalna w obrębie kończyn człowieka jest nierozerwalnie związana z procesem sterowania i regulacji ruchów. Asymetria motoryczna uwidoczniona w unilateralnych ruchach parzystych kończyn człowieka jest odzwierciedleniem procesów nerwowych związanych z mechanizmami kontroli

4