6771815068

pacjentów i produktów pielęgniarki lepiej radziły sobie w przepisywaniu leków z receptanusza dla pielęgniarek.

Głównym czynnikiem uzasadniającym wprowadzenie uprawnień do przepisywania leków przez pielęgniarki w Australii jest poprawa wydajności i efektywności świadczenia usług medycznych pacjentom, szczególnie mieszkającym na obszarach wiejskich znajdujących się daleko od świadczeniodawców, co powoduje utrudniony dostęp do lekarzy. Do września 2007 roku np. w Australii zarejestrowano 238 praktykujących pielęgniarek NP (Keamey 2008).

Zwiększone zainteresowanie tematem uprawnień do przepisywania leków przez pielęgniarki jest tematem opracowań naukowych. I tak Buchan & Calman (2004) podają kilka powodów tego stanu rzeczy, między innymi:

•    potrzeba zapewnienia lepszych standardów opieki pacjentom, najbardziej pilna w obszarach wiejskich i społecznościach lokalnych,

•    sposób na bardziej efektywne wy korzystanie czasu i umiejętności pielęgniarek i znajdujących się w ich dyspozycji zasobów,

•    dążenie pielęgniarek do umocnienia sw ojego statusu zawodowego i legitymizacji pracy, którą obecnie wykonują,

•    poprawa relacji zawodowych pomiędzy pracownikami służby zdrowia,

•    zmniejszenie obciążenia pracą personelu medycznego.

Przepisywanie leków przez pielęgniarki w Australii stało się faktem po wprow'adzeniu zmian w ustawie, które polegały na tym, że pielęgniarki mogą ordynować niektóre leki na podstawie stałych zleceń, bez uprzedniej konsultacji z lekarzem. Podręcznik Standardów Leczenia CARPA (CARPA 2003) definiujący standardy terapeutyczne przeznaczone do stosowania przez pielęgniarki opublikowano po raz pierwszy w roku 1992. Podręcznik był przeznaczony dla pielęgniarek pracujących w odległych obszarach wiejskich. Wprowadzenie modelu niezależnych uprawnień do przepisywania leków jest relatywnie niedaw ną zmianą i opiera się na modelu pielęgniarek praktykujących (NP) funkcjonującym w USA.

Jak podaje literatura uprawnienia do przepisywania leków posiadają w większości krajów pielęgniarki zaawansowanej praktyki APN po odbyciu odpowiedniego przeszkolenia - zob. stanowisko PTP http:// www.ptp.nal ,pl/index.php?option=^:com content&task^yiew&id^dS&Itemid^?!.

Zakres, kompetencje i rola pielęgniarek APN w wybranych krajach

Warunki i styl życia społeczeństwa na świecie kształtują wpływy społeczne, polityczne, ekonomiczne, środowiskowe i techniczne. Wpływom tym podlegają także opieka zdrowotna i zawody medyczne. Swoistą odpowiedzią pielęgniarstwa na wymagania związane ze zmieniającym się systemem opieki zdrowotnej w wielu krajach na świcie jest wprowadzanie i kształtowanie roli pielęgniarki zaawansowanej praktyki (APN- AdvancedPracice Nurse -przyp. tłum.).

Według Międzynarodowej Rady Pielęgniarek    ”APN jest zarejestrowaną pielęgniarką, która

nabyła fachową i gruntowną wiedzę (zalecaną na poziomie magisterskim), zespól umiejętności podejmowania decyzji i kliniczne kompetencje oraz cechy, właściwe dla udoskonalonej praktyki, sformułowane w kraju, w którym zezwolono ją wykonywać” (ICN 2002).

Przyjmowane przez pielęgniarkę nowe role powodują potrzebę rozwoju wuedzy, znawstwa i umiejętności uzyskiwanych drogą formalnego wyższego kształcenia, jak i praktyki, opartej na rozwoju nauki. Dzięki wprowadzeniu na świecie zaawansowanej praktyki pielęgniarskiej zwiększy się możliwość zapewnienia społeczeństwu dostępnych i sprawiedliwych świadczeń opieki zdrowotnej, które z uwagi na obszar zamieszkania, czy też inne czynniki stratyfikacyjne, dostęp ten miało ograniczony.

Przyjęta 22 stycznia 2011 r., przez Parlament Europejski, dyrektywa dotycząca transgranicznych praw pacjenta doprecyzowuje prawa obywateli do wysokiej jakości, bezpiecznych świadczeń

3

3