6931257447

104

MICHAŁ TABISZ

BBC odmówiono nawet przyznania miejsc w galerii prasowej i przywilej ten zarezerwowano wyłącznie dla dziennikarzy piszących dla gazet, których uważano za ważniejszych i bardziej wpływowych. Dopiero w 1945 r. do Licencji i Porozumienia BBC wprowadzono poprawką zawierającą zobowiązanie do dostarczania bezstronnych relacji z codziennej pracy obu Izb brytyjskiego parlamentu. W czerwcu 1947 r. BBC rozpoczęła nadawanie programu Yesterday in Parliament, jakkolwiek do 1956 r. pracę dziennikarzy utrudniała tzw. reguła czternastu dni (z ang. fourteen-day rule). Ten specyficzny rodzaj cenzury prewencyjnej zabraniał dyskutowania w telewizji na jakikolwiek z tematów mających trafić pod obrady parlamentu w ciągu najbliższych dwóch tygodni.¹⁴

Wreszcie w październiku 1958 roku telewizja po raz pierwszy dostała pozwolenie na wejście do Izby Lordów. Kamery BBC zarejestrowały wówczas otwarcie obrad parlamentu i od tego momentu rozgorzała debata wokół kwestii stałych transmisji z jego posiedzeń. W sierpniu 1966 roku powołana specjalnie w tym celu komisja parlamentarna zarekomendowała przeprowadzenie eksperymentu z telewizją wewnętrzną (z ang. closed--circuit television). I choć po dwóch latach obie Izby wyraziły zgodę na to doświadczenie, nie pociągnęło ono za sobą w krótkim czasie wprowadzenia stałych relacji z obrad. Musiała upłynąć kolejna dekada zanim brytyjski parlament dał się przekonać do transmisji radiowych. Rychło okazały się one skuteczną próbą zacieśnienia kontaktu pomiędzy obywatelami a ich reprezentantami w parlamencie, co ostatecznie utorowało drogę do Westmin-steru kamerom BBC. W 1985 r. jako pierwsza swoje drzwi dla telewizji otworzyła Izba Lordów, na początku w ramach eksperymentu, który jednak po roku przerodził się w stałą obecność kamer podczas obrad. Ostatecznie, po przeciągających się rozważaniach i debatach, 21 listopada 1989 r. kamery BBC przekroczyły próg Izby Gmin.¹⁵

Obecnie sposób transmitowania obrad zarówno w Izbie Gmin, jak i w Izbie Lordów jest ściśle określony przez szereg zasad uchwalonych przez parlament. Nadawcy telewizyjni mogą zatem używać obrazów i dźwięków zarejestrowanych w trakcie posiedzenia, ale z zastrzeżeniem, iż przemówienia parlamentarzystów nie mogą być wewnętrznie montowane, zabronione są także uwypuklenia oraz graficzne modyfikacje zdjęć, jak również przyspieszanie czy też spowalnianie obrazu lub dźwięku. Ponadto materiały zarejestrowane w parlamencie mogą być publikowane wyłącznie w programach informacyjnych oraz publicystycznych lub dla celów eduka-cyjnych. Ogólnie rzecz biorąc, relacje parlamentarne muszą być zawsze wyraźnie oddzielone od rozrywkowych elementów programu BBC, takich jak muzyka, fikcja czy humor. Podobne uregulowania dotyczące transmisji telewizyjnych zostały przyjęte przez zgromadzenia narodowe poszczególnych krajów wchodzących w skład Zjednoczonego Królestwa. Jeśli chodzi o Parlament Szkocji oryginalnym zapisem jest zasada tzw. gallery surroga-

¹⁴    B. Franklin, (1992).

¹⁵    S. Coleman, (1999).