7186602876

Erhard Cziomer

Hiszpania oraz Holandia) dochodzi raczej do renacjonalizacji i protekcji rządów w stosunku do głównych koncernów energetycznych. Ten stan rzeczy wpływa poniekąd na postawę Niemiec, które - z jednej strony - zainteresowane są możliwością importu gazu ziemnego i ropy naftowej bezpośrednio z Azji Środkowej, ale z drugiej - sprzyjają rozbudowie infrastruktury połączeń tranzytowych z Rosji do Niemiec i innych krajów Europy Zachodniej²⁶.

Niemcy opowiadają się za wprowadzeniem od 1 lipca 2007 roku częściowej liberalizacji rynku energetycznego w krajach UE. Obejmie ona jednak wyłącznie swobodny dostęp konsumentów do rynków gazowego i elektrycznego, co może średniofalowo ułatwić zespolenie się europejskich rynków energetycznych w tym zakresie.

Natomiast dla podniesienia bezpieczeństwa zaopatrzenia energetycznego w UE rząd RFN postuluje podjęcie takich działań, jak:

•    poważne zwiększenie nakładów inwestycyjnych na infrastrukturę energetyczną w skali europejskiej i globalnej. Te ostatnie mogą do 2030 roku osiągnąć wartość do 4,3 bilionów dolarów,

•    budowa i modernizacja winna się koncentrować głównie na rozbudowie infrastruktury przygotowanej do importu gazu płynnego (LNG), której koszta w skali całego świata mogą wynieść do 2030 roku 3,9 bilionów dolarów,

•    dążenie do utrzymywania dobrych kontaktów politycznych przez kraje UE zarówno z producentami, jak też krajami kontrolującymi szlaki przesyłowe gazu i ropy naftowej²⁷.

Niemcy sceptycznie odniosły się do polskiej propozycji z początku 2006 roku dotyczącej powołania „energetycznego NATO”. Głównymi argumentami rządu federalnego w tym zakresie były przede wszystkim:

•    konieczność wyjścia poza ramy NATO i struktur transatlantyckich przy rozwiązywaniu złożonych kwestii bezpieczeństwa energetycznego w Europie,

•    dążenie do podpisania karty energetycznej UE-Rosja, utrzymując równocześnie dialog energetyczny z Moskwą mimo zablokowania przez Polskę pod koniec 2006 roku negocjacji w sprawie nowego traktatu UE-Rosja,

•    przy kształtowaniu „solidarności energetycznej” w ramach UE istnieje konieczność wypracowania stosownych mechanizmów, które winny uwzględniać także działanie w sytuacjach kryzysowych, w tym np. odnośnie niedoborów zaopatrzenia energetycznego w Polsce,

²⁶    Por. F. Umbach, A. Siba, Licht und Schatten auf dem EU-Fruejahrgipfel 2007. Gemeinsame Energie- und Energiepolitik oder nationale Sonderbeziehungen mit Russland, „DGAP-Standpunkt” 2007, April, s. 1-4.

²⁷    Por. Aussenwirtschaftliche Aspekte der Energiepolitik, Bundesministerium fur Wirtschaft, Mo-natsbericht, Berlin 2007, s. 24-31.

114