7186603941

Nasi Mistrzowie

wo-szkoleniową w związku z wdrażaniem do szkół średnich nowych programów nauczania biologii, jak np. lekcje pokazowe, prezentacje referatów, publikowanie prac popularno-naukowych itp.

Imponująca była działalność szkoleniowa Ośrodka i Ogniska: w okresie jedenastoletniej ich działalności wygłoszonych zostało 146 referatów z czego 36 przez profesora. W szkoleniach uczestniczyło około 50 czynnych nauczycieli biologii z Krakowa, Tarnowa, Nowego Sącza, Bielska. Kielc.

Następnym polem działalności dydaktycznej A. Dziurzyńskiego przez 13 lat z przerwą wojenną (1932-1950) były wykłady z dydaktyki biologii na Studium Pedagogicznym Wydziału Humanistycznego UJ. Studium przeznaczone było dla magistrów, a jego ukończenie uprawniało ich do pracy w szkole. Profesor wchodził ponadto w skład komisji egzaminacyjnej dla kandydatów na nauczycieli biologii szkół średnich, działającej na UJ.

Osiągnięcia Profesora w zakresie dydaktyki były wysoko cenione i szeroko dostrzegane, czego wyrazem było zlecenie w 1928 r. przez ministerstwo oświaty prowadzenia wykładów z dydaktyki biologii w Rydze dla polskich nauczycieli uczących w szkołach łotewskich, mianowanie przez ministerstwo oświaty członkiem Komisji Ocen Podręczników Szkolnych oraz nadanie mu w 1936 r. Złotego Krzyża Zasługi za pracę na polu pedagogicznym i oświatowym.

W okresie okupacji A. Oziurzyński przebywał w Krakowie, pracując w oficjalnie działających Szkole Handlowej i Szkole Przemysłowej, oraz potajemnie udzielając lekcji z biologii zarówno prywatnie, jak i na tajnych kompletach, a w 1944 r. przewodnicząc pięciu tajnym maturom.

Ostatni etap pracy zawodowej A. Dziurzyńskiego od 1950 do 1960 r., do przejścia na emeryturę, łączy się z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Krakowie. Jako jeden z twórców kierunku biologii na tej Uczelni wniósł duży wkład organizacyjny w jego powstanie. Był kierownikiem Zakładu Biologii, a od 1953 r. - mianowanym

przez ministerstwo - kierownikiem Katedry Zoologii. Celem jego pracy było kształtowanie modelu nauczyciela biologii - nauczyciela o rozległej wiedzy merytorycznej i umiejętności jej przekazywania. Dlatego wydaje się, że WSP była dla profesora najodpowiedniejszym miejscem pracy. Idtaj biorąc bezpośredni udział w kształceniu nauczycieli biologii przekazywał im swoją ogromną wiedzę i bezcenne doświadczenie metodyczne. Uczył i wymagał rzetelności w pracy, dociekliwości w zgłębianiu wiedzy, wpajał zamiłowania tak do samej biologii, jak i do jej nauczania. Przekazywał praktyczne umiejętności prowadzenia lekcji i zajęć pozalekcyjnych, uczył organizowania pracowni biologicznej oraz sporządzania pomocy naukowych. Zajęcia prowadzone przez profesora na trwale pozostały słuchaczom w pamięci jako niezwykle interesujące, o wysokim poziomie merytorycznym, ilustrowane mistrzowsko wykonanymi przez niego rysunkami, fotografiami, a nawet kolorowymi przezroczami, różnego rodzaju pomocami w postaci tabel, bądź gablot ze zbiorami. Nie do przyjęcia było dla niego czysto werbalne prowadzenie zajęć, bez pokazu.

Na każdym etapie swej działalności dydaktycznej profesor poświęcał wiele czasu na opracowanie różnych publikacji w formie sprawozdań. instruktaży, poradników itp. Te, które odnosiły się do żywej przyrody, ujmował w szerokim kontekście, traktując budowę i funkcje żywych organizmów przyczynowo na tle środowiska ich życia - „ekologicznie”, bo był w tamtym czasie ekologiem we właściwym tego słowa znaczeniu. Do szczególnie wartościowych publika cji dydaktycznych profesora Dziurzyńskiego należą: podręcznik zoologii do 1 klasy gimnazjalnej

0    życiu i budouńe zwierząt - wydany we Lwo- 77

wie nakładem Ossolineum w 1935 r. i kilkakrot- -

nie wznawiany do 1939 r., a w czasie wojny przedrukowywany w języku polskim w Palestynie

1    Monachium. Ponadto Szkolne wycieczki zoologiczne (PZWS 1958) oraz Praktyczne wskazówki z zakresu anatomii i fizjologii dla prowadzących naukę o człowieku w VIII klasie

Konspekt nr 1/2006 (25)