7292100740

Łuki kołowo. 443

2. Wytyczenie punktów głównych, gdy wierzchołek W nie jest dostępny, lub bardzo oddalony.

«) Obieramy na stycznych punkty A i D tak, aby można było wygodnie pomierzyć prostą AB — b, oraz kąty ® i ó (patrz fig. 1,10).

Następnie obliczamy £ —    -j- 0 — 180°, a — 360°    (<p -f-

	WP =	= W K — r tang
		WB- ' sin fi ’ sin fi^1
	AP-	— WP — W A - - r tang — -
	BK~	= WK - WB = r tang - A	, sin " b-o- srn B

Dla wyznaczenia punktu S można użyć — o ile to możliwe • sposobów, opartych na wzorąch (16) i (17), wytyczając go od stycznej lub cięciwy, •leżeli to niemożliwe, należy wyznaczyć na stycznych punkty Ir j i h ₂, obliczając odstępy wedle wzoru

P W_s = JV₁S — SW₂ —\KK—r tang -

b) W przypadku, gdy obranie prostej A B okazuje się niemożliwe, zastopujemy ja odpowiednim poligonem, Avzgl. bokiem rnałej sieci triangulacyjnej, obranej w tym celu. Obierając jeden z punktów, leżących na stycznej, np. A, jako punkt początkowy, a kierunek A \V za oś ®-ow, obliczamy wedle uwag poprzednich tak kąt jak i odległości, potrzebne do ustalenia punktów głównych.

105