7368841494

wykonawcy wierceń. Ze strony zleceniodawcy większy uzysk rdzenia daje pełniejszą informacje geologiczną, co skutkuje dokładniejszym rozpoznaniem złoża i warunków geologicznych obszaru.

Jak dotąd nie podjęto próby dogłębnej analizy i optymalizacji tych prac. Technika i technologia zostały bezpośrednio zaadaptowane z obszaru LGOM i dostosowywane metodą „prób i błędów”. Nie gwarantuje to jednak pełnego sukcesu, jest czasochłonne i nierzadko bardzo kosztowne.

W przemyśle naftowym stosuje się kilka głównych kryteriów optymalizacyjnych. W zależności od oczekiwanego celu dąży się do maksymalizacji mechanicznej lub marszowej prędkości wiercenia, zwiększenia wydajności pracy narzędzi wiercących lub minimalizacji kosztów prowadzonych prac. W niniejszej pracy opracowane zostało nowe, niestosowane wcześniej w przemyśle kryterium optymalizacyjne, którego ideą jest maksymalizacja uzysku rdzenia.

Rzetelna optymalizacja procesu technologicznego wymaga dokładnego zbadania zarówno środowiska, jaki i samego procesu. Z tego powodu proces optymalizacji poprzedzony został wnikliwą analizą obszaru prowadzonych prac oraz stosowanej techniki i technologii. Wytypowane zostały interwały charakteryzujące się częstymi komplikacjami, związanymi z uzyskiem rdzenia. Opracowana została także metodyka weryfikacji ich jednorodności. Identyfikacja procesu pozwoliła na zbudowanie matematycznego modelu uzysku rdzenia, a następnie na wyznaczenie optymalnych parametrów wiercenia według kryterium maksymalnego uzysku rdzenia. Opracowaną technologię prowadzenia prac, uzupełnia model decyzyjny ułatwiający szybką i skuteczną reakcję na dynamicznie zmieniającą się sytuację w otworze, z uwzględnieniem najczęściej występujących komplikacji i zagrożeń.

Proces optymalizacji prac na obszarze synkliny grodzieckiej jest otwarty i w miarę gromadzenia danych będzie on dopracowywany. Rosnąca baza danych pozwoli na pewniejszą klasyfikacje przewiercanych stref, a doprecyzowane modele matematyczne lepiej będą odzwierciedlać panujące warunki.

7