Praktyka pisania pracy
co zostało uzyskane, jest wystarczającym materiałem, a niekiedy przerasta to, co mogłoby być jeszcze uzyskane? Takie przypadki mają miejsce przy odkryciach, rezultatach nie planowanych przed rozpoczęciem badań i warto wówczas zdecydować się nawet na zmianę tematu pracy dopasowując ją do uzyskanych rezultatów.
Opis problemu badawczego wymaga zawsze ustosunkowania się do literatury jednak nie może przerodzić się w pełny opis problemu, gdyż jest to zadanie monografii, a nie pracy dyplomowej i niekiedy może wymagać dzieła o objętości kilkuset stronic. W rozdziale pierwszym dyplomant powinien postawić sobie za cel opisanie problemu w takim zakresie, jaki jest niezbędny dla przedstawienia dalszych jego wywodów. Wymaga to z reguły odniesienia się do poglądów innych autorów na rozważany temat, jak również przedstawienia wielu wyjaśnień teoretycznych (fizycznych, matematycznych czy wreszcie logicznych). Jednak należy mieć na uwadze temat i cel pracy. Warto pamiętać starą zasadę teatralną, która mówi, że jeżeli w pierwszym akcie na scónie wisi strzelba, to w trakcie spektaklu ma ona wypalić. Jeżeli nie będzie potrzeby strzelania to strzelba nie jest potrzebna, ale też jeśli ma być strzelanina, to strzelba powinna być wcześniej zasygnalizowana.
Podobnie jest z pisaniem prac dyplomowych i naukowych. Jeżeli więc, dla przykładu, tematem pracy jest badanie kompasu magnetycznego, to można co najwyżej zasygnalizować, że znane są również inne kompasy, na przykład żyroskopowe. W żadnym wypadku nie wolno zagłębiać się w opisy kompasów żyroskopowych, a już tym bardziej żyroskopów. Natomiast niewątpliwie niezbędny będzie opis wielu zjawisk magnetycznych. Jednak nawet to nie powinno być uzasadnieniem do przepisywania wiadomości ogólnie znanych, podręcznikowych. Dla przykładu: należy założyć, iż czytelnicy wiedzą,
co to są bieguny magnetyczne i znają zjawisko przyciągania się biegunów różnoimiennych. Jednak już opis konstrukcji kompasów magnetycznych lub analiza ich niedoskonałości będzie jak najbardziej na miejscu, zwłaszcza jeśli przedmiotem badań ma być metoda określania lub kompensacji jednego z błędów takiego kompasu.
99