Praktyka pisania pracy
których wcześniej nie znaliśmy. Wcale nie oznacza to, że ludzkość o tych faktach nie wie i nie jest to jeszcze powód do zamieszczania tego w naszym tekście. W pracy nie powinno się znaleźć nic co nie ma bezpośredniego wpływu na nasze wywody. Nawet jeśli stwierdzimy, że znajomi nie wiedzą o czymś, nie jest to wystarczającym usprawiedliwieniem dla „dopisywania” takich przypadkowych tekstów do swego dzieła. Praca dyplomowa ma ograniczoną objętość i nie można bezkarnie wciskać każdego fragmentu, jaki znajdziemy w literaturze i mamy wrażenie, że jest to „na temat”. Podstawowym celem autora w tym względzie winno być udowodnienie, że tekst jego wywodu jest logiczny, skondensowany i interesujący. W żadnym wypadku nie można ryzykować zniechęcenia potencjalnego czytelnika, bowiem książki które nudzą, z zasady nie są czytane. A przecież ambicją każdego autora jest, aby jego dzieło było czytane. W przypadku każdej pracy dyplomowej można być pewnym, że będzie miała co najmniej dwóch czytelników, czyli promotora i recenzenta, jednak warto spróbować napisać swą pracę w taki sposób, by sięgnęli po nią również inni.
Jeszcze ważniejsze jest aby logika wywodu zawartego w pracy była klarowna. Pamiętajmy, że praca dyplomowa ma być swego rodzaju opowieścią, sprawozdaniem z pracy, jaką wykonał dyplomant realizując zadanie, które przed nim postawiono. Zagadnienia poboczne nie powinny więc utrudniać przyszłemu czytelnikowi zrozumienia tego wywodu. Pisząc pracę dyplomową należy mieć na uwadze, że jednym z fundamentalnych pytań, na jakie musi odpowiedzieć recenzent jest pytanie: czy opracowanie jest zgodne z tematem i postawionym dyplomantowi zadaniem? W tym kontekście dyplomant musi być świadom tego, że praca nie będzie oceniana za grubość, co jest niestety również częstym grzechem dyplomantów. Okazuje się, że oceny bardzo dobre otrzymują jednakowo często prace grube i cienkie, a zależy to nie od objętości, lecz od treści pracy oraz sprawności pisarskiej autora.
95