7483798393

L@S OPINII

Pozostawiać - ile, czego i gdzie?

Ekoton, kępa starodrzewu, biogrupa, a nawet... ekologia - to mniej lub bardziej formalne i trafne określenia związane z pozostawianymi po użytkowaniu rębnym fragmentami drzewostanu. Jaka powinna być ich forma? Odpowiedzi szukałem m.in. w nowych „Zasadach hodowli lasu".

CZY PO KILKUNASTU

LATACH OBOWIĄZYWANIA ZARZĄDZENIA DYREKTORA GENERALNEGO nr 11A, blisko dekadzie przestrzegania poprzednich „Zasad hodowli lasu” oraz oswojeniu się z certyfikacją FSC potrafimy dziś bezbłędnie odpowiedzieć na pytanie, ile, czego i gdzie pozostawiać w ramach tzw. eko-logizacji gospodarki leśnej? Czy nowe ZHL zmuszą nas do korekty dotychczasowych przyzwyczajeń?

ZACZNIJMY OD KĘP

Kępy to fragmenty drzewostanu pozostawione po zakończeniu cięć rębnych. Nowe „Zasady hodowli lasu” są tu mniej rygorystyczne od poprzednich. Na zrębach zupełnych określają wielkość pozostawianych kęp jako nie większą niż 5 proc. powierzchni manipulacyjnej pasa zrębowego, strefy lub smugi. Poprzednie mówiły o co najmniej 5 proc. Ponadto nowe ZHL dopuszczają odstąpienie od tej formy ekologizacji m.in. w przypadkach uzasadnionych bezpieczeństwem ludzi. Nie nakazują także pozostawiania kęp starodrzewu po zakończeniu cięć rębniami złożonymi. Z jednym jednak

wyjątkiem - rębni Ilia (kiedyś zali-

zanej do zupełnych). W poprzedr
asadach zapis n	łowiący o tym,
tarodrzew powir	lien pozostać u
. dolnymi warstw	ami drzewostanu

co najmniej 5 proc. powierzchni manipulacyjnej, obowiązywał również dla rębni II i III. Jednak nie tylko ZHL regulują wielkość kęp. Wytyczne wprowadzone zarządzeniem 11A są ciągle aktualne. Czytamy w nich: obowiązuje pozostawienie na zrębach grup i kęp drzew domieszkowych i bioceno/ycznych dla poprawy struktury wiekowej', bio-

punkcie: celowe jest pozostawianie na zrębach (...) ok. 5proc. drzew o najlepszej żywotności i jako/ci technicznej wformie grup i kęp na następną kolej rębu. Na poprawę przejrzystości zagadnienia nie wpływają również „Zasady, kryteria i wskaźniki dobrej gospodarki leśnej w Polsce" (FSC - czerwiec 2010 r.). Wskaźnik 6.3.8 zawiera postulat: fragmenty drzewostanowy które uzyskały wiek rębności, o minimalnej powierzchni 5 proc. każdego bloku drzewostanów rębnych, przeznaczonych do wycięcia

sze niż S arów, pozostają nienaruszone do naturalnej śmierci i rozkładu drewna.

Aby więc spełnić	wymagania
wszystkich wytycznych, n	alezy parnię-
tać o tym, że kępy powinr	ly w swej su-
marycznej powierzchni oscylować wo-
kól 5 proc. powierzchni zrębu. Dobrze
też, aby ich jednostkowy a	real przekra-
czai 5 arów, a najlepiej -
ekologicznych - był zbliż	ony do 1/10
ha (według nowych ZHL nie powi-
nien być mniejszy niż 6	arów). Kępy
w miarę możliwości powu	any oddawać
bogactwo gatunkowe i
drzewostanu. Warto je	lokalizować

tak, aby dotrwały do naturalnej śmier-

ci i rozkładu, by	nie było konieczne
przeprowadzanie	w nich żadnych za-
biegów. Oczywiśc	ie wiszący wierzcho-
lek złomu w kępi	e należy bezpiecznie
sprowadzić na zi	emię, ale czy warto
(i opłaca się) robić	z niego papierówkę?
A CO Z EK0T0NAMI?
Tym razem zacznę od FSC i wskaźni-
ka 6.5.6. Brzmi or	pozostawia się strefy
ochronne o szerokoś.	ci przynajmniej dwóch
wysokości drzewos	tanu wzdłuż zbior-
ników i cieków or,	tz terenów otwartych
(...) nie użytkował	te zrębami zupełnymi.
Uderza brak jednoznaczności użytych
pojęć. Weźmy na	przykład cieki. We-
dług ustawy Praż	oo wodne cieki natu-

12 ic