= D(xf,yf,xf,yf) +
I dxt
| —cosAzij
dyt I dxj dyj | —sinAzij | cosAz^ sinAzij \ 2
Równanie azymutu, jako funkcję współrzędnych dwóch punktów, można wyrazić poniższym wzorem:
Az(xi,yl,Xj,yj)-Azij = O,
gdzie:
Az(xi,yt,Xj,yj) - jest nieliniową funkcją współrzędnych geodezyjnych
Az{xl,yi,Xj,yj) = ar etan y'~_y',
Az u - jest miarą azymutu
Funkcja Az(xit yit Xj, y;) jest aproksymowana funkcją liniową z wykorzystaniem szeregu Taylora, z pominięciem wyrazów wyższych rzędów:
Azij = Az(xf,yf,xf,yf) + dAztj.
Element dAz interpretuje się jako przyrost wartości azymutu, wywołany różniczkową zmianą współrzędnych linii i-j:
dAz dAz dAz dAz dAz = -— dxt + —— dyi + —— dx, + —— dy,•
dxt dyt dxj 1 dyj ’
przy czym pochodne cząstkowe wyrażają się wzorami:
dAz _ hyjj _ g dAz _ Axjj _ dxi Axfj+Syfj ' dyi &xfj+&yfj dAz _ byjj _ dAz _ &Xjj
dXj Ax?j+Ayjj ' dyi Axfj+Ayh
Uwaga: powyższe współczynniki są wyznaczone dla miary kątowej wyrażonej w radianach, jeśli czytelnik używa innej jednostki (np. gradów lub stopni) to należy powyższe wielkości pomnożyć przez odpowiednie p (np. p"=206265).
IV ostatecznej formie, równanie obserwacyjne azymutu przedstawia się następująco:
Az,j = Az(xf,y+
I dxt dyAdxj dyA \ A B \-A -Bli
Podczas gdy azymuty odniesione są do kierunku północy to pęk kierunków jest odniesiony do średnicy zerowej limbusa lub do jednego z kierunków - wybranego za początkowy. Aby powiązać te dwa rodzaje spostrzeżeń należy wprowadzić do modelu dodatkowy parametr, stalą orientacji pęku, który wyraża azymut kierunku zerowego. Omawianą zależność wyraża wzór:
Az(xi,yi,xjlyj) = Ktj +
przy czym
azymut boku i-j
miara kierunku poziomego mierzonego z punktu i na punkt j stała orientacji pęku na stanowisku i
Az{xi,yi,xj,yj)
Ku
mi
Po rozwinięciu funkcji kierunku poziomego w szereg Taylora otrzymamy ostatecznie:
dyAdxj dyj I
b\-a -filj
Kij = Az(xi,yi,xf,y°) — tuf + dtui + |
ĆWICZENIA Z GEODEZJI INŻYNIERYJNEJ (autor: Rafał Kocierz) Strona 8