7957909822

12 Rozprawy Naukowe i Zawodowe PWSZ w Elblągu, zeszyt 13

(15 gatunków ryb) oraz przedstawiciele rodzin:    Percidae, Salmonidae,

Gasterosteidae, Petromyzonidae, Gadidae Osmeridae, Esocidae, Siluridae, Gobiidae. Żyją tu gatunki ryb morskich: śledź, szprot (rodzina Clupeidae), stornia, skarp (rodzina Pleuronectidae), dorsz (rodzina Gadidae), tasza (rodzina Cyclopteridae), węgorzyca (rodzina Zoaricidae), wężynka (rodzina Syngnathidae), dobijak niebieski (rodzina Ammodytidae) i babka mała (rodzina Gobiidae). Do gatunków ryb dwuśrodowiskowych występujących w basenie Zalewu Wiślanego należą troć, łosoś (rodzina Salmonidae), parposz, aloza (rodzina Clupeidae), belona (rodzina Belonidae), węgorz (rodzina Anguillidae). Żyje tu także minóg rzeczny Lampetra fluviatilis [24]. Część polska Zalewu dla przeważającej liczby gatunków ryb stanowi dogodny obszar rozrodu oraz rozwoju i wzrostu młodzieży ryb. Dotyczy to zarówno gatunków stale występujących i rozradzających się w Zalewie, jak i gatunków, których stada użytkowe występują sezonowo podczas tarła (sandacz Sander lucioperca, leszcz Abramis bram, stynka Osmerus eperlanus, ciosa Pelecus cultratus, śledź Clupea herengus membras) [3].

2. Przekształcenia antropogeniczne

Na przełomie XVIII i XIX wieku poprzez rabunkową gospodarkę leśną i „dzikie” wycinanie drzew na Mierzei Wiślanej doprowadzono do znacznego odlesienia tego regionu. Dopiero w latach 20. i 30. XIX wieku miasto Gdańsk rozpoczęło sadzenie drzew na „nagich” wydmach Mierzei Wiślanej. Nieuporządkowana gospodarka leśna doprowadziła do sytuacji, w której z obszaru Mierzei Wiślanej zniknęły ekosystemy lasów liściastych, a w to miejsce zostały wprowadzone drzewostany sosnowe i świerkowe. Pozostałością dawnych lasów o charakterze grądowym z udziałem buka są fragmenty ekosystemu w Krynicy Morskiej oraz rezerwat leśny Buki Mierzei Wiślanej. Większość obszarów leśnych Mierzei Wiślanej porastają drzewostany sosnowe w wieku od 40 do 75 lat. Są to obecnie nietypowe bory sosnowe nadmorskie o charakterze borów świeżych. Korony drzew zostały uformowane przez wiatry od strony brzegu morza w formie nieregularnej (tzw. „sztandarowy” pokrój), same zaś pnie odchylone są ku południu. Wokół wsi, ośrodków turystycznych pojawiła się roślinność spontaniczna o charakterze zbiorowisk dywanowych Lolio-Polygonetum [12]. Tego typu zbiorowiska towarzyszą drogom leśnym i szlakom turystycznym. Obrzeża ekosystemów leśnych ulegają synantropizacji poprzez masowe wnikanie Impatiens parviflora, Sambucus nigra i Sambucus racemosa do runa i piętra krzewów oraz formowanie się fitocenoz antropogenicznych o charakterze Chelidonio-Robinietum. Zmianie ulegają również ekosystemy wydmowe, podlegające wydeptywaniu, wygniataniu oraz użyźnianiu. Ten typ presji powoduje zmiany strukturalne fitocenoz, jak również wymianę gatunków. Obok gatunków typowych, naturalnych dla wydmy białej czy szarej, pojawiają się gatunki nitrofilne, jak Urtica dioica, Senecio vernalis, Elymus repens, Poa annua, Arabidopsis thaliana [6].

Laguna Zalewu Wiślanego również podlegała procesom antropopresji przejawiającym się nie tylko poprzez zmianę konfiguracji linii brzegowej zachodniej