8254445134

57

nej przez poziomy element ris okazała się najmniejszą, przeto będzie ona (MN) najkorzystniejsza i na niej się zatrzymamy. Raptowne przejście nierówności isumy cięciw dla linji rozdzielczych FQ i RS należy przypisać poziomemu elementowi wielofcoku.

DALSZE ROZWAŻANIA NAD WYBOREM LINJI ROZDZIELCZEJ.

Rozpatrzmy poniżej kilka przykładów właściwego usytuowania linji rozdzielczej.

Niech na przykładzie (rys. 47) linją rozdzielczą będzie linja MN.

Widzimy, że krzywa rozpoczyna się wykopem (od punktu P idzie ku dołowi), że suma cięciw ab + cd-fef^bc+de-j-fg, a więc odpowiada zasadzie najmniejszych powierzchni górnych i dolnych segmentów, wreszcie pozostają niezrównoważone wykopy H,+H₂.

P    W

Rys. 47.

Przesuwanie rozdzielczej linji MN wyżej lub niżej swego położenia w’ myśl ustalonej wyższej zasady nie może już dać lepszego rezultatu, jednak dla dalszego dążenia do otrzymania minimalnych powierzchni segmentów powstaje jeszcze koncepcja podziału linji rozdzielczej, wykreślonej w jednym ciągłym odcinku MN na kilka poszczególnych linij rozdzielczych, jak w danym przypadku na AB, CD d EF. Przypuśćmy, że udało się nam przeprowadzić narazie dwie lin je rozdzielcze: AB i RS, tak, że Am=mB i pq + rs=ąr+st. Odkłady, jakie powstaną z powodu podziału prostej rozdzielczej MN na szereg linij rozdzielczych schodkowych, narazie nas nie ofo-