Elementy pielęgniarstwa operacyjnego w neurochirurgii (2)

liem okazały się lumpy stomatologiczne łatwe w przemieszczaniu i podające ikoncenlmwany slminień światła. Najlepsze rozwiązania to jednak indywidualne 'ródIn świniła na czole operatora (prowadzone światłowodem) lub użycie mikro-ikopu operacyjnego z własnym oświetleniem.

'/.upewnienie sprawnego działania urządzenia ssącego. W operacjach neu-ochirurgieznych bardzo ważną rolę odgrywają układy ssące. Sprawny ssak deli-;alnie usuwający z bardzo wąskiego pola operacyjnego krew czy fragmenty pa-ologicznych tkanek to prawie połowa sukcesu operacyjnego. Źródłem ssania najczęściej jest centralna próżnia lub też hałaśliwy ssak elektryczny. Układ cew-lików do pewnego miejsca jest „sterylny”, a dalej „brudny”. Granica musi być vyra/nie zaznaczona. Do zadań pielęgniarki należy stała kontrola drożności ikladu ssącego. Dreny ssaka wymagają częstego przepłukiwania jak również Ibania o to, aby jego odprowadzenia nie zaginały się. Butle wypełniające się reścią rany operacyjnej, wymagają wymiany.

Zapewnienie właściwego działania urządzenia koagulująccgo naczynia. Coagulacja jest metodą uzyskiwania hemostazy (czyli tamowania krwawienia w tólu operacyjnym) przez denaturację białka prądem elektrycznym na styku elelc-roda - krwawiące naczynie krwionośne. Rozróżnia się koagulację jednobiegu-ową (elektroda zerowa przykładana jest do innej części ciała operowanego) i >ardziej precyzyjną koagulację dwubiegunową, gdzie prąd przebiega pomiędzy woma ramionami pęsety podobnej do anatomicznej i koagulacja odbywa się na •bszarze o bardzo niewielkiej powierzchni. Systemy generujące prąd do koagu-lcji wytwarzają wokół siebie pole elektromagnetyczne o dużym natężeniu. Rolą ielęgniarki jest stała kontrola właściwego działania użytego sprzętu koagulują-ego, polegająca na utrzymaniu pożądanego natężenia prądu w elektrodzie bipo-irnej.

Odpowiednie ułożenie pacjenta do zabiegu na stole operacyjnym z zabezpieczeniem poszczególnych okolic ciała. Stół operacyjny do potrzeb zabiegów neurochirurgicznych tylko pozornie jest podobny do innych stołów na blo-ui operacyjnym. Musi być uchylny w każdym kierunku i dawać możliwość wykonywania operacji tak w pozycji siedzącej jak i leżącej na boku czy w pozycji (olankowo-łokciowej. Musi też umożliwiać zakładanie kaset z kliszami do zdjęć cntgenowskich i mieć uchwyty do montowania różnych unikalnych urządzeń, ip. ram do zabiegów stereotaktycznych lub uchwytu do stabilnego unierucho-nicnia głowy w dowolnej pożądanej pozycji („head holder”). Wspomniany i właściwie używany uchwyt do umocowania głowy, z bolcami przykręcanymi do kości czaszki i łączący ramę w kształcie litery „C”, przez system ramion i przegubów, ze stołem operacyjnym jest bardzo pomocny na sali operacyjnej. Jeżeli jednak blok neurochirurgiczny nie dysponuje prawdziwymi „head-holderami”, należy radzić sobie tradycyjnie poprzez należycie przygotowany podgłówek, pozwalający na stabilne ułożenie głowy. Bardzo wiele operacji neurochirurgicznych można bez większych problemów wykonać na zwykłym stole operacyjnym. Zadaniem pielęgniarki jest pomóc operatorowi we właściwym (zależnym od zastosowanej metody operacyjnej) ułożeniu głowy pacjenta. Ustawienie takie musi spełniać wiele wymogów ze strony operatora, jednak głowa nie może mice pozycji, w której nie ma dobrej wentylacji przez rurę intubacyjną, a odpływ żyl-ny jest utrudniony (większe krwawienie i obrzęk mózgu).

Pielęgniarka również zabezpiecza oczy chorego przed przedostaniem się płynów odkażających, zaciekaniem krwi czy wysychaniem (rogówki i spojówek) w czasie przedłużającej się operacji. Pole operacyjne jest blisko, a chory \v stanie znieczulenia ogólnego ma wyłączone mechanizmy obronne. Do szpary powiekowej najlepiej jest założyć delikatną maść oftalmiczną, przykryć powieki gazikiem i przykleić plastrem. Podobnie przewidująco należy zabezpieczyć otwory uszne. Przedostanie się do ucha płynów używanych do odkażania pola operacyjnego może spowodować podrażnienie i uszkodzenie błony bębenkowej. Ucho najlepiej zatkać gazą.

Podczas układania chorego na stole operacyjnym pielęgniarka powinna zabezpieczyć też okolice splotu barkowego. Operowany nie powinien swoim ciężarem przyciskać barku, który należy delikatnie pociągnąć. Pielęgniarka zwraca także uwagę na to, aby metalowe elementy wystające ze stołu (uchwyty do stolików itp.), nie uciskały żadnej części ciała, a zwłaszcza kończyn, gdyż łatwo o uszkodzenie nerwu obwodowego. Kończyny dolne układa tak jak w pozycji bezpiecznej. Stawy powinny być ułożone w pozycji pośredniej.fizjologicznej. Miejsca narażone na ucisk muszą być zabezpieczone za pomocą specjalnych podkładek. Jeśli ciało trzeba mocować do stołu operacyjnego pasami (ułożenie boczne), to pomiędzy materiałem pasów a skórą musi znaleźć się chusta lub prześcieradło.

Operator sam powinien kontrolować położenie chorego podczas trwania zabiegu. Powinien także przed zabiegiem zaznaczyć linię cięcia, ponieważ po obłożeniu chorego sterylnymi chustami orientacja topograficzna jest bardzo utrudniona.