7960662159

tety te będą podzielone na trzy sekcje: teraupeu-tyczną, chirurgiczną i akuszeryjno - ginekologiczną

Na specjalnych fakultetach w 14 wyższych uczelniach medycznych (na 49 istniejących) będą kształceni przyszli lekarze chorób dziecięcych a w 10-ciu — lekarzy sanitarni, bakteorolodzy, epidem-jolodzy i higjeniści, przyczem specjalizacja ta rozpoczynać się będzie dopiero na piątym kursie studjów.

Dekret wprowadza podział kontyngentu: 70% ogółu miejsc przeznacza się dla studentów fakultetów lecznictwa, 15% — pediatrycznych oraz 10%— sanitarno - higienicznych.

Rząd sowiecki kładzie specjalny nacisk na odpowiednie przygotowanie i zwiększenie liczby leka-rzy-praktyków.

Celem specjalizacji w poszczególnych gałęziach medycyny (jak akuszerja, ginekologia, okulistyka, laryngologia), dekret wprowadza dla lekarzy wiejskich obowiązek przechodzenia raz na 3 lata kursów praktycznych w instytutach dokształcających przyczem na czas tych kursów lekarze będą miel.' zapewnione stypendja, internat oraz płacę zarobkową, związaną z zajmowanem stanowiskiem. Zarządzenie powyższe ma na celu bardziej równomierne rozmieszczenie lekarzy między miastem a wsią, oraz zachęcenie lekarzy, ordynujących we wsiach i odległych miejscowościach, do siabilizacji miejsca praktyki.

Natomiast lekarze miejscy będą zobowiązani przechodzić kursy praktyczne z dziedziny swej specjalności w instytutach dokształcających, uczelniach lekarskich i większych szpitalach tak, aby nie być odrywani od pracy zawodowe-.

Na uwagę zasługuje zakaz kształcenia lekarzy drogą t. zw. nauczania „zaocznego", zalecenie dokształcania na lekarzy-praktyków pomocniczego personelu lekarskiego bez odrywania go od pracy zawodowej, a pozatem troska o należyte wyszkolenie wojskowo-sanitarne lekarzy sowieckich.

Wreszcie dekret przewiduje szereg środków celem podniesienia poziomu nauczania w wyższych uczelniach lekarskich, jak położenie większego nacisku na wykładanie specjalnych nauk lekarskich, przekazanie klinik uniwersyteckich do całkowitej dyspozycji instytutów medycznych, wprowadzenie obowiązkowych egzaminów państwowych dla wszystkich studentów, należyte opracowanie i terminowe wydanie podręczników naukowych, przyznanie dodatkowego wynagrodzenia dla starszego personelu profesorskiego.

H. L.

MUZYKA \Y Z. S. K. R.

Odbyty świeżo w Warszawie międzynarodowy Konkurs muzyczny dla uczczeniu pamięci Henryka Wieniawskiego zwrócił ponownie uwagę na wykonawców muzycznych ZSRR., którzy zajęli 2-gie i 4 miejsca wśród wyróżnionych. W jury konkursu zasiadał również dyrektor Konscrwatorjimi Moskiewskiego p. Henryk Neuhaus.

To też wygłoszenie odczytu o muzyce w ZSRR. przez p. Neuhausa spotkało się z wielkiein zainteresowaniem ze strony naszych sier muzycznych (w dniu 16 marca w sali -Konserwatorium). Atmosfera na odczycie była bardzo sympatyczna. Nic-oczekiwano, że prelegent opowiadać będzie cuda o ZSRR. Uwydatniło się zrozumienie, że ZSRR jest dla świata całego terenem doświadczalnym, że udostępniono tam najszerszym masom wszystkie dobra kulturalne, które za caratu były udziałem jedynie „górnych dziesięciu tysięcy". Dziś, podkreślił prelegent, muzyka jest przedmiotem obowiązkowym we wszystkich szkołach. Kółka muzyczne pokrywają cały ZSRR., licząc setki tysięcy członków , w niektórych fabrykach setki robotników biorą udział w występach publicznych.

Metoda prelegenta okazała się trafna. Udzieliwszy ogólnych informacyj o ustroju szkolnictwa muzycznego i kulturze muzycznej w ZSRR., prelegent zwrócił się do audytorjuni z zapytaniem, jakie spra-wy najwięcej interesują zebranych. To lei pytania posypały się jak z rogu obfitości. Z powodzi tej wybrać można następujące wiadomości.

1. Organizacja szkolnictwa muzycznego. Rozróżnia się tu 5 szczebli: a) muzyczny ogródek dzie cięcy, 1>( szkoła muzyczna początkowa, c) tecł ni-ka muzyczna, d) konserwatorjum, e) szkoła wirtuozów.

W muzycznym ogródku dziecięcym muzyku przenika całe życie dziecka: przy pracy, zabawie, uroczystościach. Szkoła muzyczna początkowa ma na celu udzielenie elementarnego kształcenia muzycznego i przygotowania do techniki muzycznej. 'Nauka w niej odbywa się równolegle z ogólnokształcącą szkołą siedmioletnią. Uczniowie mają specjalizować się w grze na fortepianie, skrzypcach lub na wiolonczeli. Na uzdolnienie indywidualne zwraca się wielką uwagę, dzieci utalentowane przerabiają kurs dwóch lat w ciągu jednego roku. AJii-turjenci tej szkoły po złożeniu egzaminów mogą być przyjęci na I lub II kurs techniki muzycznej (zależnie od wieku i ogólnego rozwoju muzycznego).

Kształcenie muzyczne dorosłych również zwraca poważną uwagę na zdolności indywidualne, bardzo uzdolnieni mogą, np. rozpoczynać naukę od programu drugiego roku. Kursy dla dorosłych dzielą się na następujące specjalności:    śpiew, gra na

fortepianie, gra na instrumentach orkiestrowych. Kurs trwa 3 lata i obejmuje szereg przedmiotów teoretycznych (7 — 9 godzin tygodniowo) oraz zajęcia praktyczne. Abiturjenci kursów mogą być przyjęci do techniki muzycznej.

Techniki muzyczne mają za zadanie przygotowanie teoretyczne i praktyczne zawodowych pracowników w dziedzinie muzyki, wykonawców, nauczycieli muzyki w szkołach i kierowników kółek muzycznych i t. p., oraz teoretyków. Techniki muzyczne posiadają wydziały: a) wykonawców z sek-