8565558667

i nip I i kac; j i (wzór .1. 17a )

Wynika l.o z reguły odrywania dla

Igk A (gk , E )i s E .    (3.28)

k    k

Jeśli skutek jest prawdziwy i prawdziwa jest implikacja: gk =* E , to warunek konieczny jest prawdziwy.

Zgodnie z prawem transpozycji (wzór 3.18) oraz prawem de Morgana (wzór 3.12) otrzymuje się

gk =» E = {ek^es } -■> [E = {ekwes } => gk].    (3.29)

k    1    k    ^v 1

Jest to równoznaczne z zaprzeczeniem co najmniej jednego ze składników istotnych warunku koniecznego, co z kolei implikuje zaprzeczenie skutku gk. Zgodnie z regułą odrywania dla równoważności (wzór 3. 17b) otrzymujemy

Igk A (gk = E ) ] => E .    (3.30)

W    W

Jeśli skutek jest prawdziwy i prawdziwa jest równoważność gk=E (zgodnie

W

z zasadą determinizmu (130]), to warunek wystarczający jest prawdziwy.

Zbiór zdarzeń E^, którego skutek jest pewny, nazywamy warunkiem wystarczającym zajścia oczekiwanego skutku. Zdarzenia, które tworzą warunek wystarczający, nazywamy składnikami istotnymi warunku wystarczającego. Równoczesne zajście zdarzeń stanowiących składniki istotne warunku wystarczającego tworzy warunek wystarczający do uzyskania skutku o oczekiwanym rozmiarze, rozpatrując zagadnienie czysto deterministycznie.

Jeśli zbiór zdarzeń E stanowi warunek wystarczający dla skutku gk, to

W

E przedstawia tę samą wartość logiczną co zdarzenie gk (wzór 3.15) i może

W

zostać wyrażone w sposób następujący:

gk = E ={ekAes A_es A...A_es }    (i =2,3...n;neN)    (3.31)

w    12    1

gdzie ekA^s = E - składniki istotne warunku koniecznego następstwa zdarzeń,

1 k

es A...Aes - warunki uboczne zajścia skutku gk.

?.    i

Zaprzeczeniem wzoru (3.31), zgodnie ze wzorem fJ.12) jest zbiór zdarzeń

( i. 32)