8658359963

106 Z ŻAŁOBNEJ KABTY

nego oraz ogól no szkoleni owego, zorganizowanych dla środowiska poznańskiego przez Dyrekcję Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu. W październiku 1946 r. zdała państwowy egzamin na stanowisko I kat. w służbie bibliotekarskiej.

Od samego początku swej pracy w Bibliotece dążyła do uzyskania specjalizacji w dziedzinach: książki dawnej oraz rękopisów. Jesienią 1945 r. była uczestnikiem Kursu dla Pracowników Dawnej Książki, zorganizowanego przez Ministerstwo Oświaty. W 1948 r. ukończyła z dodatnim wynikiem kolokwialnym Kurs dla Opracowujących Stare Druki, zorganizowany przez Bibliotekę Jagiellońską w Krakowie, a w r. 1950 uczestniczyła w Pierwszym Ogólnopolskim Kursie Rękopiśmienniczym, także odbywającym się w Bibliotece Jagiellońskiej. W czerwcu 1965 r. objęła stanowisko kierownika Oddziału Zbiorów Specjalnych Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu, które zajmowała do chwili przejścia na emeryturę.

Mianowana pracownikiem naukowym Biblioteki w randze asystenta, w 1955 r. otrzymała nominację na adiunkta bibliotecznego, w 1962 r. na kustosza dyplomowanego a w 1972 r. na starszego kustosza dyplomowanego.

Prace naukowe podejmowała Maria Szymańska przez cały czas swej pracy bibliotecznej. Kontynuowała więc badania nad zagadnieniem wójtostw, ujęte w projekcie przyszłej dysertacji doktorskiej na temat: Historia wójtostw miejskich w Polsce średniowiecznej. W 1956 r. przyjęta została na członka Komisji Filologicznej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Była członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego Oddział w Poznaniu, gdzie przewodniczyła Sekcji Bibliograficznej, kierując pracami nad Bibliografią miasta Poznania. W międzyczasie odstąpiła od badań nad polskimi wójtostwami średniowiecza, podejmując prace nad bliższym Jej obecnie tematem: Obraz piśmiennictwa XVII i XVIII w. w wielkopolskich zbiorach rękopiśmiennych jako źródło do historii kultury polskiej. Na podstawie tej rozprawy otrzymała dn. 31 maja 1966 r. tytuł doktora nauk humanistycznych Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu.

Prace swoje Maria Szymańska publikowała od 1947 r. Podejmowała tematykę z historii Wielkopolski, historii dawnej książki, a najczęściej z bibliografii. Ogłosiła wiele recenzji z prac z tych dziedzin. Drukowano jej prace w Przeglądzie Zachodnim, Rocznikach Dziejów Społecznych i Gospodarczych, w Studiach Zródloznaw-czych. W 1960 r. ogłosiła w Wyd. Poznańskim swoją Bibliografię Historii Poznania. Ogółem opublikowała 27 prac.

Równolegle prowadziła zajęcia dydaktyczne: najpierw szkolenie wewnętrzne pracowników Biblioteki pełniąc przez kilka lat funkcję przewodniczącej Komisji dla Szkolenia Kadr Biblioteki, następnie — zajęcia ze studentami kierunków: historii, polonistyki i etnografii, w ramach przysposobienia bibliotecznego studentów Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w 'Poznaniu. Z chwilą uruchomienia przy Bibliotece Głównej UAM Międzywydziałowego Studium Bibliotekoznawstwa, tj. od 1967 r., a od 1972 r. w powstałym wówczas przy tejże Bibliotece Instytucie Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej, Maria Szymańska prowadziła zajęcia z bibliografii, współczesnego ruchu księgarskiego i wydawniczego oraz z elementów warsztatu redaktora w wydawnictwie.

Była niezwykle czynna w pracy zawodowo-społecznej. W latach 1954-1960 pełniła funkcję sekretarza Zarządu Okręgu Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, a w 1. 1962/63 przewodniczącej Rady Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego. Odznaczona została w 1973 t. Złotym Krzyżem Zasługi, a w rok później przypadła Jej nagroda rektora Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu.

Z dniem 1 października 1976 r. Maria Szymańska przeszła na emeryturę. Nadal jednak zatrzymała zajęcia dydaktyczne w Instytucie oraz pewne funkcje w Oddziale Zbiorów Specjalnych Biblioteki. Prace te prowadziła prawie do ostatniej chwili.