8796961027

Wytrzymałość na zginanie

9

Kontrola wytrzymałości na zginanie materiału, polegała na pomiarze siły potrzebnej do złamania próbki leżącej swobodnie na ustawionych w odpowiedniej odległości podporach. Pomiar wykonano wg normy PN-56/ /E-06307 a wyniki pomiarów zestawiono w tablicy 2.

Tablica 3

Własności spieków MgO otrzymanych metodą tradycyjną

Materiał T	1 Oporność wlaś- ^wyt^ymał«ć na ciwa skrośna, O ^Hg 1
MgO	10*1 — 121*	25 X 107

Badania Tuikroskopotee %

Badania mikrostruktury przeprowadzono na mikroskopie świetlnym firmy Union-Optical typu HNUM-4 przy zastosowaniu cieczy imersyjnych. Na rys. 1 pokazano strukturą spieku MgO charakterystyczną dla próbek 1 i 2. Na rys. 2 przedstawiono strukturą spieku MgO charakterystyczną dla próbek 3 i 4 w ciemnym polu widzenia. Na rysunku tym widoczne są obok pojedynczych ziarn MgO kryształy nitkowe (wiskery).

Wnioski

Zmodyfikowana metoda transportu masy jest przydatna do otrzymywania spieków' materiałów elektroizo-lacyjnych.

Zaletą tej metody jest obniżenie temperatury spiekania do 900°C i czasu spiekania do około 1 godziny. Uzyskane nową metodą spieki materiałów elektroizo-lacyjnych charakteryzują sią wysoką opornością i wysoką wytrzymałością na zginanie.

Własności spieków otrzymanych omawianą metodą są podobne do własności spieków otrzymanych metodą tradycyjną (tablica 3) mimo obniżenia temperatury i czasu spiekania.

I

Literatura

1.    Fisenkolb F.: Die Neuere Entwickluug der Pulver-metallurgie. Akademie — Verlag Berlin 1965.

2.    Technologia redkich i rassieanych elementów. Izd. Vyssaia Skola, Moskwa 1999.

3.    Kieffer R , Schwarzkopj P.\ Hartstoffe und Hartme-taiie. Wien 1973.

4.    Modrzejewski A.: Monokryształy metali. Wydawnictwo Naukowo-Techniczne. Warszawa 1962.

5.    Rutkouulet Wł.: Metalurgia proszków w nowoczesnej technice. Wydawnictwo ..Śląsk’, Katowice 1992.

L'KD 66.76:866.1.031.2

V

Mgr inż. HALINA WAŁEGA-CHWASTEK

Instytut Materiałów Ogniotrwałych

Nowe tworzywa ogniotrwałe do wyłożenia obmurzy

wannowych pieców szklarskich

Rozwój materiałów ogniotrwałych dla wyłożeń urządzeń cieplnych przemysłu szklarskiego zmierza w kierunku zmniejszenia ich zużycia przez dobór odpowiednich gatunków dla poszczególnych rodzajów szkieł oraz przez stosowanie nowych tworzyw ogniotrwałych zwłaszcza w tych miejscach, gdzie działanie czynników korozyjnych jest szczególnie silne.

Nowe zagraniczne tworzywa ogniotrwałe

Ostatnie publikacje obok oma wdanych zagadnień przyczyn i mechanizmów korozji oraz izolacji cieplnej pieców szklarskich przynoszą informacje na temat nowych technologu zarówno wyrobów, mas jak i zapraw ogniotrwałych.

Perspektywicznymi materiałami ogniotrwałymi zapewniającymi wysoką odporność w warunkach pracy wanien szklarskich są tworzywa na bazie wysokoog-niotrwałych układów zawierających tlenek chromu. Przeprowadzone szczegółowe badania układu Cr₂0₃ — A 1,0, — ZrSi0₄ z dodatkiem Na₂0 wskazały, że drogą topienia mieszaniny z tych komponentów otrzymuje się materiał zawierający 15-5-55% Cr.O, 6,5-7-77,3% Al.O, i 7,7—53,9% ZrSiO* -r Na^O. Obszar optymalnych własności materiału ogranicza się do zawartości 30-5-40% Cr₂0, i 2(H-25% ZrSiO*. Badania ważniejszych własności technicznych materiałów tego rodzaju pozwalają na stwierdzenie, że odporność na działanie masy szklanej zależy od składu chemicznego materiału. Bondariew K.T. i Fiedorowa R. A. opisują metody produkcji bloków chromowo-glinowo-cyrkonowych o składzie: 30% Cr*0₃, 19,3% ZrSi0₄, 50% Al_aO, i 0,7% Na₂0. Wyroby te cechuje wysoka odporność na korozyjne działanie szkła. Jest ona 2-5-5 razy wyższa od materiałów badeleitowo-korundowych. Zaleca się jc stosować w najbardziej odpowiedzialnych obszarach wyłożeń pieców wannowych.

Również firma Didier Wcrko reklamuje jako najbardziej odporne na działanie masy szklanej wyroby „Korund-Rubin" o zawartości 90% Alj0₃ i 7-5-10% Cr₂C₃, niskiej zawartości fazy szklistej i niskiej porowatości.

Z kolei syntetyczne surowce ogniotrwałe jak: spiekany i topiony mulit oraz reaktywny A1₂0, wywołały przewrót w produkcji materiałów wysokoglinowych dla przemysłu szklarskiego.

Dzięki jednorodnemu składowi fazowemu i wysokiej czystości zapewniają one, zwłaszcza przy zastosowaniu syntetycznych spoiw polimerowych i przy wysokotemperaturowym wypalaniu wyrobów, uzyskanie krystalicznego bezpośredniego wiązania i małej zawartości fazy szklistej.

Wynikiem tego są wysokie własności termomechaniczne (t_m powyżej 1700°C) i niska porowatość otwarta