8658359262

535

Kronika

i Architektury. Wzięli w nim udział — oprócz geografów ekonomicznych i urbanistów — przedstawiciele przemysłu zainteresowani problemem Łodzi w planie perspektywicznym.

Referat wygłosił mgr K. Bielecki z Pracowni Urbanistycznej w Łodzi. Przedstawił on obecną sytuację przemysłu łódzkiego, jego pozycję w skali krajowej, następnie omówił główne założenia planu perspektywicznego Łodzi do 1980 r.

W bardzo ożywionej dyskusji głos zabierali: dyr. A. Olszewski (Min. Przem. Lekkiego), prof. dr K. Dziewoński, prof. dr W. Ostrowski, prof. dr S. L e szczyć k i, mgr A. K u k 1 i ń s k i i mgr inż. K. Miller (KUA). Głównym przedmiotem dyskusji był problem, w jakim zakresie można w ciągu najbliższych lat zmodernizować przemysł łódzki, zmienić jego strukturę branżową i jak to będzie rzutować na plan przestrzenny zabudowy miasta.

Jerzy Grzeszczak

KONFERENCJA POŚWIĘCONA STREFIE PODMIEJSKIEJ

w dniach 23—26 kwietnia 1958 r.

W dniach 23—26 kwietnia 1958 r. odbyła się w Kazimierzu n. Wisłą ogólnopolska konferencja poświęcona zagadnieniu strefy podmiejskiej. Konferencję zorganizował Komitet do Spraw Urbanistyki i Architektury. Udział w niej wzięli przedstawiciele władz urbanistycznych wszystkich większych miast Polski oraz pracownicy KUA, IUA, Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i WKPG.

Na konferencji referowano przykładowo opracowania strefy podmiejskiej Warszawy, Szczecina i Krakowa jako najbardziej zaawansowane w kraju. Na uwagę zasługuje fakt, że urbaniści krakowscy wykorzystali w swoim opracowaniu badania naukowe socjologiczne i geograficzne, m. in. mapę użytkowania ziemi, wykonaną w Instytucie Geograficznym UW.

Dyskusja dotyczyła zarówno problemów ogólnych (definicja i zasięg strefy podmiejskiej oraz metody jej badania), jak również szczegółowych rozwiązań planistycznych. Jednym z ciekawszych było wystąpienie prof. K. Dziewońskiego, który określił strefę podmiejską jako obszar, na którym wpływ miasta przekształca krajobraz. Wśród wniosków konferencji znalazły się m. in. postulaty deglomeracji przemysłu wielkich miast, ochrony krajobrazu podmiejskiego oraz nawiązania współpracy z katedrami i instytutami naukowymi z różnych dziedzin wiedzy.

Teofil Lijewski

SPRAWA MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI KARTOGRAFICZNEJ

Myśl o potrzebie założenia międzynarodowej organizacji kartograficznej rzucona została na dyskusyjnym zebraniu odbytym w Sztokholmie w lipcu 1956 r. z inicjatywy tamtejszych zakładów SLT^l. Zebrani tam wówczas przedstawiciele SLT (dr M a n n e r f e 11), niemieckiego Instytutu Geodezji Stosowanej (dr Giga s), szwajcarskiej topografii związkowej (dr Chervet), francuskiego państwowego Instytutu Kartograficznego (Institut Geographiąue National: p. B r o m m e r), brytyjskiej służby kartograficznej (Ordnance Survey Office: p. B1 a n d) oraz amerykańskiego przedsiębiorstwa wydawniczego Rand Mac Nally z Chicago uchwalili, że „powinna powstać międzynarodowa organizacja celem kontynuowania i rozszerzania międzynarodowej współpracy w dziedzinie kartografii stosowanej⁴*. W szczególności omówiono przy tej okazji potrzebę dostarczenia rozmaitym krajom potrzebnych przy wielobarwnym druku rastrów filmowych (SLT ogłosiło, że może do-

¹ Esselte-Konferenz fur angewandte Kartographie. Stokholm 1956. „Kartogra-phiistthd Nachrichten" (Lehr, Baden) 1956, nr 4. Intercnationaflje GeseLlschaft fur KaTtcgraphie, tamże nr 1.

Przegląd Geograficzny — 10