9524125042

łączenia rurociągów, np. przez zgrzewanie, łączenie za pomocą elastycznych uszczelek czy też kleju.

Charakterystyczny dla przetwórstwa tworzyw sztucznych jest ściśle określony dla danego rodzaju tworzywa zakres temperatur, w którym ono osiąga odpowiednią lepkość umożliwiającą wypełnienie formy przy danym ciśnieniu. Różne tworzywa topią się w różnych temperaturach, mają różną lepkość i nie mieszają się w stanie stopionym. Dlatego dużym problemem jest ponowne, ekonomicznie uzasadnione, przetwarzanie odpadów tworzyw sztucznych zwanych potocznie „plastykiem”. Wymagana jest w tym wypadku segregacja tworzyw ze względu na rodzaj. Ułatwia to znakowanie tworzyw sztucznych odpowiednią cyfrą i skrótem nazwy np: 1 -PET (politereftalan etylenu), 2 - HDPE (PE dużej gęstości), 3 - PVC (polichlorek winylu), 4 -LDPE (PE małej gęstości), 5 - PP (PP), 6 - PS (PS), 7 - OTHER (inne tworzywa, w tym wielowarstwowe). Ponadto utylizacja rosnącej ilości tworzyw sztucznych ze względu na ochronę otaczającego środowiska może być przeprowadzana także poprzez spalenie z odzyskiem energii. Podczas niewłaściwego spalania niektórych tworzyw wydzielają się jednak trujące substancje, dlatego spalanie tworzyw sztucznych wymaga odpowiednich palenisk i urządzeń oczyszczających gazy spalinowe. Innym sposobem pozbycia się kłopotliwych odpadów jest ich składowanie na wysypisku śmieci (wymagają bardzo dużo miejsca ze względu na niską gęstość), lub wprowadzanie do tworzyw odpowiednich domieszek czyniących je zdolnymi do zniszczenia przez mikroorganizmy, promienie UV i tlen. Istnieją również inne sposoby utylizacji tworzyw sztucznych.

5. Analiza jakościowa tworzyw sztucznych - metody identyfikacji polimerów

Celem analizy jakościowej tworzyw sztucznych jest określenie typu polimeru, który stanowi główny składnik analizowanego tworzywa. Najwłaściwszą metodą jest przeprowadzenie systematycznych badań, przy wykorzystaniu opracowanych schematów analizy polimerów, dostępnych w literaturze. Pełna analiza wymaga polimerów reguły potwierdzenia uzyskanych wyników za pomocą kilku metod. W badaniach analitycznych tworzyw sztucznych, zwykle stosuje się metody:

-    fizykochemiczne, polegające na określeniu topliwości, palności, rozpuszczalności czy ciężaru właściwego,

-    chemiczne, polegające na wykrywaniu obecności heteroatomów (Cl, N, Br) lub przeprowadzaniu barwnych reakcji charakterystycznych,

-    instrumentalne, takie jak metody spektroskopii w podczerwieni, dyfrakcji rentgenowskiej, flu-orescencji rentgenowskiej, spektroskopii masowej, czy chromatografii gazowej.

Mimo, że pełna identyfikacja tworzyw sztucznych jest zagadnieniem dość trudnym i skomplikowanym, w szeregu przypadków, szczególnie w odniesieniu do tworzyw sztucznych