Szkoła Policji w Katowicach
Podstawowe postawy strzeleckie
Opracowanie:
podkom. Jerzy Sterczewski
asp. szt. Marek Kwaczała
Zakład Wyszkolenia Specjalnego
Wydawnictwo
Szkoły Policji w Katowicach
2009
S
P
A
O
A

L
O
I
C
K
J
Z
I
2
© Wszelkie prawa zastrze\
one  Szkoła Policji w Katowicach 2009
KsiÄ…\
ki nie wolno reprodukować (adaptować) ani w całości, ani w części, niezale\
nie od
zastosowanej techniki (druk, fotografia, komputer, kserograf, fonografia itd.), bez pisemnej zgody
Wydawcy.
Druk i oprawa: Szkoła Policji w Katowicach
3
SPIS TREÅšCI
1. Wprowadzenie 5
2. Przyjęcie postawy strzeleckiej 6
3. Trzymania /chwyt/ broni 7
4. Celowanie 10
5. Oddychanie 11
6. Ściąganie języka spustowego 12
7. Wytrzymanie strzału 13
8. Postawy strzeleckie 14
9. Postawy strzeleckie wysokie 15
10. Postawy strzeleckie niskie 21
11. Literatura 25
4
5
WPROWADZENIE
Posługiwanie się bronią palną jest bardzo specyficzną umiejętnością
zastrze\
oną dla wąskiej i wybranej grupy osób. Niniejsze opracowanie zawiera
wybrane postawy strzeleckie, z których policjanci na wstępnym etapie szkolenia
korzystają najczęściej. W miarę nabywania doświadczenia mo\
na stosować inne,
trudniejsze i bardziej zaawansowane techniki posługiwania się bronią. Oprócz
postawy, na celność strzału mają wpływ równie\
inne czynniki. W ostatnim okresie
nastąpiła radykalna zmiana poglądów w kwestiach metodyki treningu strzeleckiego
w kierunku istotnego zwiększenia jego dynamiki.
Wyszkolenie strzelca do tzw. poziomu minimalnego, na którym jest on
w stanie posługiwać się bronią samodzielnie jest bardzo trudne, zale\
y od bardzo wielu
czynników. W ka\
dej grupie są osoby, którym czynności manualne nie sprawiają
większych trudności - osoby te uczą się bardzo szybko, są te\
i tacy, którym
opanowanie szkolenia sprawia wiele problemów.
Mo\
na u\
yć tutaj analogii do prowadzenia samochodu, kiedy pewne czynności
kierowca wykonuje mimowolnie podczas jazdy. Odruchowo naciska pedały,
przyspiesza, hamuje. Podobnie jest przy posługiwaniu się bronią. Zadaniem całego
procesu szkolenia strzeleckiego jest doprowadzenie do sytuacji, w której strzelec
niejako automatycznie wykonuje czynności związane z wyjęciem, odbezpieczeniem,
przeładowaniem oraz wycelowaniem. Maksymalnie szybkie i automatyczne wykonanie
tych czynności pozostawia czas na myślenie, czy nacisnąć język spustowy czy te\
nie,
a czasami ratuje \
ycie strzelca.
Autorzy opracowania wyra\
ają podziękowanie słuchaczom kursu
podstawowego KP  16, którzy u\
yczyli swoich wizerunków na potrzeby niniejszej
publikacji.
6
PRZYJ
CIE POSTAWY STRZELECKIEJ
Niemo\
ność pełnego unieruchomienia broni wynika z anatomicznej budowy
człowieka. Poszczególne części ciała są połączone stawami o ró\
nym stopniu
ruchliwości. Amplituda i częstotliwość ruchów broni w trakcie celowania zale\
Ä… od
stopnia utrzymania stałości napięcia mięśni biorących udział w zapewnieniu
stabilności ciała strzelca wraz z bronią w postawie strzeleckiej.
To bardzo zawiłe stwierdzenie uświadamia nam, jak bardzo istotnym
czynnikiem jest przyjęcie odpowiedniej postawy strzeleckiej.
Zapewnienie absolutnego bezruchu pistoletu jest oczywiście niemo\
liwe,
ujemny wpływ na celność trafienia w strzelaniu z pistoletu mają ruchy w stawach
nadgarstka i barkach rąk, stawy skokowe nóg, łączenia kości podudzia i stopy.
Broń w rękach strzelca przez cały czas wykonuje ruchy, o umiejscowieniu
przestrzeliny na tarczy decyduje precyzja skierowania do niej lufy broni w momencie
opuszczenia jej przez pocisk. Wszystkie czynności strzelca muszą zmierzać do tego,
aby wielokrotnie wytworzyć taką precyzję podczas oddawania kolejnych strzałów.
W miarę postępu szkolenia wszystkie czynności powinny być limitowane
w czasie, sukcesywnie skracanym zgodnie z doskonaleniem się umiejętności strzelca.
ObowiÄ…zuje tu jednak zasada, \
e pierwszeństwo nad czynnikiem szybkości wykonania
ćwiczenia ma kryterium celności strzałów. Policjant stara się coraz szybciej dobywać
broni, przygotowywać ją do u\
ycia, i oddać z niej pierwszy strzał, dba jednak przede
wszystkim o pozytywny efekt treningu  trafienie celu wszystkimi wystrzelonymi
pociskami. Brak tej skuteczności powinien skłonić instruktora do spowolnienia tempa
treningu na rzecz jego efektywności, do czasu trwałego (za ka\
dym razem)
uzyskiwania liczby trafień równej liczbie wystrzelonych pocisków.
Znaczny wpływ na zachowanie się broni w końcowej fazie celowania ma
sposób ściągania języka spustowego, który został omówiony w innym rozdziale.
7
TRZYMANIA /CHWYT/ BRONI
Dla lepszego zrozumienia wpływu chwytu na umiejscowienie przestrzelin,
warto przypomnieć niektóre prawa mechaniki. Podczas spalania prochu rozprę\
ajÄ…ce
się gazy wyrzucają pocisk z lufy, równocześnie wywierając nacisk na dno łuski
opierajÄ…cej siÄ™ o zamek, co powoduje odrzut broni.
Sile odrzutu przeciwstawia się ręka strzelca utrzymująca broń. Poniewa\
oÅ›
lufy pistoletu przebiega ponad dłonią strzelca, powoduje to podrzut broni do góry.
Siła odrzutu działa, gdy pocisk przemieszcza się w lufie i krótko podczas wzlotu
gazów z lufy.
Poniewa\
najwa\
niejsze dla celnego strzelania jest usytuowanie lufy
w momencie, gdy pocisk ją opuszcza, jakakolwiek zmiana siły chwytu powoduje
zmianÄ™ kÄ…ta podrzutu lufy a tym samym zmianÄ™ toru lotu pocisku.
Bardzo wa\
nym czynnikiem jest trzymanie /uchwycenie/ broni. W szkoleniu
wstępnym preferuje się trzymanie broni oburącz, prawidłowy sposób uchwycenia
i trzymania broni nale\
y intensywnie ćwiczyć szczególnie w początkowym szkoleniu.
Chwyt broni nale\
y starannie umieścić we wgłębieniu pomiędzy palcem wskazującym
a kciukiem - oś lufy ma być przedłu\
eniem przedramienia ręki, która trzyma broń.
Dłoń układamy mo\
liwie wysoko, kciuk przylega do bocznej okładki rękojeści, kabłąk
opieramy na środkowym palcu ręki trzymającej broń. Palce: środkowy, serdeczny
i mały obejmują pewnie chwyt broni i trzymają go ze stałą siłą. Słabe trzymanie jest
błędem, zbyt mocne równie\
nie jest wskazane, gdy\
drgania mięśni przenoszone są
na broń, dłoń powinna przylegać do chwytu mo\
liwie jak największą powierzchnią.
Podczas trzymania broni oburącz, dłoń ręki wspomagającej obejmuje palce dłoni
trzymającej broń. Palec wskazujący opiera się pod kabłąkiem lub te\
mo\
e być oparty
o jego przednią część, kciuk le\
y równolegle do kciuka ręki trzymającej. Po uniesieniu
rąk do strzelania, ręka trzymająca broń lekko wypycha ją do przodu, natomiast ręka
wspomagajÄ…ca jak gdyby instynktownie powstrzymuje ten ruch. Takie ustawienie
zapewnia poprawną statykę trzymania, pamiętajmy równie\
o zablokowaniu
nadgarstków obu rąk.
8
ZDJ
CIA OD NUMERU 1 DO 4
OBRAZUJ
TRZYMANIE BRONI OBUR
CZ PRZY RÓśNYM UA
OśENIU KCIUKÓW
ORAZ PALCA WSKAZUJ
CEGO R
KI WSPOMAGAJ
CEJ
ZDJ
CIE 1
ZDJ
CIE 2
9
ZDJ
CIE 3
ZDJ
CIE 4
10
CELOWANIE
Pistolety i rewolwery posiadajÄ… mechaniczne, otwarte przyrzÄ…dy celownicze,
muszkę i szczerbinkę. Prawidłowe zgranie tych elementów polega na umieszczeniu
muszki w środku szczerbinki, wierzchołek muszki musi pokrywać się z górną
krawędzią szczerbinki. Przyrządy celownicze muszą być ustawione prostopadle do
podło\
a, pochylenie lub skręcenie broni jest błędem.
Poprawnie celować mo\
na zarówno jednym okiem jak i obydwoma, wa\
ne jest
aby zorientować się, które oko ma rolę dominującą. Przewa\
nie będzie to oko po
stronie ręki dominującej, tzn. u strzelca praworęcznego dominować będzie oko prawe,
u leworęcznego oko lewe. Są jednak wyjątki od tej reguły, dlatego trzeba to
koniecznie sprawdzić. Wystarczy ująć do ręki np. ołówek i trzymać go na
wyciągniętych rękach przed sobą na wysokości oczu. Przy takim ustawieniu wybrać
sobie konkretny cel przed sobą, skoncentrować wzrok na wierzchołku ołówka
i skierować go na ten cel. Zamykając kolejno prawe a potem lewe oko zauwa\
ymy, \
e
w jednym przypadku wierzchołek ołówka pozostanie na celu a w drugim przesunie się
na bok. To oko, które patrząc na cel widzi na nim ołówek jest okiem dominującym,
odgrywa ono zasadniczą rolę podczas strzelania. Zawsze staramy się ustawić
przyrządy po stronie oka dominującego Test ten wskazuje równie\
, \
e bez większych
problemów mo\
na wycelować broń, nie zamykając jednego oka. Jeśli jednak celujemy
jednym okiem, to robimy to zawsze okiem dominujÄ…cym.
Celowanie z obu oczu ma tÄ™ zaletÄ™, \
e widzimy większy obszar i łatwiej
dostrzegamy napastników oraz zagro\
enia. Wszystkie podręczniki strzeleckie podają
zasadÄ™, \
e podczas celowania wzrok nale\
y koncentrować na muszce i szczerbince,
natomiast cel powinien być widziany nieostro.
Istota celowania z dwojga oczu powoduje, \
e cel nie jest widziany ostro, staje
się nieco nieostrym zamazanym tłem  plamą. Ta technika celowania uniemo\
liwia
precyzyjne mierzenie, ale sprawdza się w sytuacjach, które wymagają szybkiej reakcji
i równocześnie mo\
liwie pełnej obserwacji przedpola. Nasuwa się pytanie, jaką
dokładnością charakteryzuje się strzelanie w tzw. plamę. Zale\
y ono od dystansu
i umiejętności strzelca. Jeśli przyjmiemy, \
e odległość ta wynosi ok. 10 m (typowy
dystans sytuacji wymiany ognia podczas napadu lub samoobrony), to dobrze
przygotowany strzelec ulokuje pociski za ka\
dym razem w kole o średnicy około
30 - 40 cm. Taka dokładność ognia jest wystarczająca, zapewnia pora\
enie dowolnie
wybranej strefy przeciwnika, co oznacza wręcz pewne jego obezwładnienie.
Po odpowiednim treningu czynność taka powinna być wykonywana bez
wysiłku. Niektóre przyrządy celownicze w nowoczesnych jednostkach broni mają
białe, \
ółte lub fosforyzujące plamki pozwalające bardzo szybko zgrać przyrządy. Jest
to ułatwienie szczególnie przydatne w celowaniu w stresie jak i przy słabej
widoczności.
11
ODDYCHANIE
W czasie oddychania człowiek jest tylko pozornie unieruchomiony, ruchy klatki
piersiowej przenoszą się na ramiona i dłonie, w których trzymana jest broń. W takiej
sytuacji trudno zgrać przyrządy celownicze, które  tańczą na tle celu, ramiona szybko
się męczą, a my sami zaczynamy się denerwować. Regulacja oddechu jest sprawą
bardzo istotnÄ…, ma du\
y wpływ na celność strzału. Naukę rozpoczynamy oddając
strzał w tzw. pauzie oddechowej, tj. w przerwie pomiędzy wdechem a wydechem.
Wykonujemy dwa, trzy głębokie wdechy, po ostatnim wydechu organizm uspokoi się
na kilka sekund co powinno wystarczyć na oddanie strzału. Strzelanie podczas pauzy
oddechowej nale\
y kontynuować do czasu uzyskania odpowiednich wyników,
z czasem nabiera się wprawy i regulacja oddechu następuje samoistnie.
W czasie wymiany ognia, w sytuacji stresowej strzelec będzie oddychał wcale
o tym nie myśląc, i nawet wtedy, gdy zapomni o oddychaniu, co niewątpliwie wpłynie
na celność, przestrzeliny będą znajdować się w obrębie celu, co jest zasługą treningu.
Ten właśnie aspekt jest najwa\
niejszy w strzelaniu obronnym, liczÄ… siÄ™ trafienia celu
a nie  dziesiÄ…tki .
12
ÅšCI
GANIE J
ZYKA SPUSTOWEGO
Palec mo\
e le\
eć na spuście tylko wtedy, gdy broń skierowana jest do celu, do
którego zamierzamy strzelać. To bardzo wa\
na zasada, potknięcie, szarpnięcie, odgłos
wystrzału mogą spowodować zdenerwowanie i mimowolny skurcz mięśni,
a w konsekwencji przypadkowy strzał. Nawet podczas treningu, kiedy któryś z jego
uczestników przechodzi  pod lufą , automatycznie opuszczamy broń i jednocześnie
zdejmujemy palec ze spustu.
Palec powinien dotykać spustu częścią pomiędzy opuszkiem a pierwszym
stawem, jego praca to ruch do tyłu i do przodu  równolegle do osi lufy. Ruch palca od
momentu dotknięcia spustu do wystrzału powinien być jednym płynnym
pociągnięciem. Ruch ten trzeba wytrenować, ka\
dy model broni ma innÄ…
charakterystykę spustu, początkowy luz a póz
niej wyraz
ny opór, lub te\
jednostajny
opór podczas całej drogi spustu. W początkowym okresie szkolenia strzał powinien
być dla strzelca zaskoczeniem, w miarę zdobywania doświadczenia zaskoczenie
strzałem powinno być coraz mniejsze. Mówimy tu o płynnej pracy na spuście,
wyciskaniu języka spustowego lub te\
o zwiększeniu nacisku na spust a\
do momentu
strzału. Gwałtowne pociągnięcie spustu lub te\
ruch palca na boki powodujÄ…
odchylenie broni i bardzo niekorzystnie wpływają na celność. Sumienny trening
wyeliminuje te błędy, a strzelec będzie dokładnie wiedział kiedy padnie strzał.
Archaizmem jest twierdzenie, \
e broń raz do roku strzela sama. W taki sposób
próbują usprawiedliwiać się ci, którzy popełnili błędy przy posługiwaniu się bronią.
Broń palna to nie zabawka, nie znosi pomyłek, gdy jesteśmy zmuszeni u\
yć jej
przeciwko człowiekowi wymagana jest wręcz chirurgiczna dokładność. Strzał musi
nastąpić w dokładnie wybranym momencie i tylko do rozpoznanego celu.
Przedstawione powy\
ej zasady układania palca i ściągania języka spustowego
sÄ… stosowane powszechnie i uwa\
a się je za właściwe. Są jednak strzelcy, którzy
układają palec głębiej lub stosują inne zasady a pomimo tego dobrze strzelają.
Wypracowanie jednak własnej metody wymaga ogromnego doświadczenia i dlatego
zachęcamy początkujących strzelców do korzystania ze wskazówek zawartych w tym
opracowaniu. W miarę nabywania doświadczenia sami wypracujecie sposób ściągania
spustu oraz inne aspekty poprawnego strzelania.
13
WYTRZYMANIE STRZAA
U
Powy\
szy element techniki strzelania jest rzadko opisywanym w literaturze,
a stanowi jego wa\
ny składnik. Głównym powodem utrzymania pełnej koncentracji
uwagi i napięcia mięśni przez około 1 do 2 sekund po strzale jest uniknięcie
psychicznego i fizycznego rozluz
nienia. Wa\
ne jest, aby ju\
w czasie celowania
i wyciskania języka spustowego nastawić się psychicznie na wytrzymanie po strzale.
Polega to na utrzymaniu wszystkich stanów mięśni jak przed strzałem, natomiast po
jego nastąpieniu przyrządy celownicze powinny znów uchwycić rejon celowania.
Objawami braku wytrzymania po strzale są gwałtowne opuszczenie broni, zamknięcie
oczu podczas strzału, gwałtowne zwolnienie języka spustowego.
14
POSTAWY STRZELECKIE
POSTAWA BEZPIECZNA -  Gotów
Postawa ta stosowana jest na strzelnicy w poczÄ…tkowym okresie szkolenia
strzeleckiego policjantów jako postawa wyjściowa. Charakteryzuje się ona tym, \
e
broń skierowana jest w stronę kulochwytu (celu) z lufą równolegle ustawioną do
podło\
a blisko ciała, przy biodrze. Sylwetka ciała jest wyprostowana. Nogi w lekkim
rozkroku. CiÄ™\
ar ciała równomiernie rozło\
ony. W sytuacjach realnych postawa ta
daje mo\
liwość ochrony broni, czy to przez skręcenie ciała, czy wykorzystanie drugiej
wolnej ręki, bezpiecznego poruszania się oraz daje mo\
liwość szybkiego
wyprowadzenia broni na liniÄ™ celowania. ModyfikacjÄ… tej postawy sÄ… jeszcze:
bezpieczna dolna i górna, w których lufa broni skierowana jest odpowiednio w dół lub
górę o kąt nie przekraczający ok. 45 stopni. Mo\
na równie\
podtrzymywać broń drugą
ręką, co przy prawidłowym chwycie powoduje, \
e bardzo szybko mo\
na wyprowadzić
ją do celu i oddać strzał.
15
POSTAWY STRZELECKIE WYSOKIE
POSTAWA FRONTALNA
W postawie tej ciało strzelca jest naturalnie wyprostowane. Nogi w lekkim
rozkroku i ciÄ™\
ar ciała równomiernie rozło\
ony. Podniesiona lekko do góry broda
sprawia, \
e nie ma problemu ze swobodnym oddychaniem oraz prawidłowym
zgraniem przyrządów celowniczych. Ręce wyprostowane, zablokowane w łokciach,
tworzą  trójkąt z tułowiem. W postawie tej mo\
na oddać celne, mierzone strzały
i dlatego stosuje się ją bardzo często w strzelaniach precyzyjnych, wyczynowych
a tak\
e wtedy, gdy policjant u\
ywa kamizelki kuloodpornej. Mankamentem tej
postawy jest to, \
e wystawione jest na ewentualny ostrzał przeciwnika całe ciało
strzelca.
16
POSTAWA FRONTALNA OBNIśONA
Jest modyfikacją postawy frontalnej wysokiej. Ró\
ni siÄ™ ona tym, \
e do jej
przyjęcia konieczne jest większe odstawienie jednej nogi w bok (im dalej, tym
bardziej będzie obni\
ona) oraz ugięcie kolan w taki sposób, który imituje ruch
siadania. Istotne jest przy tym, aby tułów był prosty (linia kręgosłupa powinna być
prostopadła do podło\
a). Głębokość obni\
enia zale\
y od indywidualnych mo\
liwości
i upodobań strzelca. Jest to postawa bardzo stabilna, umo\
liwiajÄ…ca oddanie szybkich
strzałów a przy tym, poprzez obni\
enie, staje siÄ™ trudniejszym celem do ra\
enia.
Pamiętać jednak nale\
y o tym, \
e ugięcie powoduje napięcie mięśni ud (im głębiej tym
bardziej), a przez to zmęczenie, które mo\
e spowodować drgania mogące mieć wpływ
na celność. Dlatego w tej postawie preferowane jest oddawanie krótkiej serii strzałów.
17
POSTAWA PÓA
FRONTALNA WYSOKA
Aby przyjąć tę postawę nale\
y wykonać wykrok do przodu jedną nogą (dla
strzelców praworęcznych lewą a dla leworęcznych prawą), przez co uzyskuje się
skręcenie ciała, które ustawia się lekko "po skosie" (tzw. pozycja walki
w samoobronie). Dzięki temu uzyskuje się efekt zmniejszenia obrysu sylwetki
wystawionej na działanie przeciwnika (szczególnie gdy nie dysponujemy pancerzem
osobistym). Ręka trzymająca broń jest wyprostowana i zablokowana w łokciu. Druga
ręka zamyka chwyt broni a ponadto dociska pierwszą do barku, dodatkowo ją
stabilizując. Ugięty łokieć zasłania część tułowia, stwarzając niejaką osłonę dla tej
części ciała. Sylwetka jest prosta, cię\
ar ciała równomiernie rozło\
ony na obu nogach.
Istotne jest to, aby pięty nie były ustawione w jednej linii jedna za drugą, gdy\
w ten
sposób postawa traci stabilność. Jest ona bardzo wygodna, stabilna i bezpieczna.
Umo\
liwia zarówno celne, szybkie oddanie strzałów, jak i pewne poruszanie się
z broniÄ…. Jest chyba najbardziej naturalnÄ… i dlatego te\
najczęściej stosowaną
w praktyce przez policjantów.
18
POSTAWA PÓA
FRONTALNA OBNIśONA
Jest modyfikacją postawy półfrontalnej wysokiej i zmienia się ona o tyle,
\
e wykonuje siÄ™ przysiad, zachowujÄ…c proste plecy. Nale\
y przy tym zwrócić uwagę,
aby kolana skierowane były na zewnątrz sylwetki. Przyjęcie tej postawy dodatkowo
zwiększa bezpieczeństwo strzelca przy wymianie ogniowej, gdy\
oprócz zmniejszenia
obrysu sylwetki uzyskuje siÄ™ efekt obni\
enia. Jej wadÄ…, tak jak w postawie frontalnej
obni\
onej, jest szybkie męczenie się mięśni ud, ze wszystkimi tego konsekwencjami.
Bardzo wa\
ne jest, aby ciÄ™\
ar ciała równomiernie rozło\
yć na obie nogi, gdy\

najczęstszym błędem popełnianym przez strzelców jest przenoszenie cię\
aru na nogÄ™
wykroczną oraz  zamykanie sylwetki poprzez skierowanie kolana do jej wnętrza.
19
POSTAWA BOCZNA Z JEDNEJ R
KI
Opisana tutaj postawa jest typowÄ… stosowanÄ… w strzelectwie sportowym
i w praktyce strzelań policyjnych raczej jej się nie spotyka. Stosowana jest podczas
szkolenia funkcjonariuszy, aby zapoznać ich z mo\
liwością u\
ycia broni w sytuacji,
gdy jedna ręka jest wyłączona na skutek urazu lub gdy jest zajęta. Strzelanie odbywa
się zarówno z ręki wiodącej, jak i słabej.
W postawie tej ciało strzelca ustawione jest bokiem do celu. Nogi w lekkim
rozkroku. Stopy ustawione na szerokości ramion i cię\
ar ciała równomiernie
rozło\
ony. Tułów wyprostowany z piersią wysuniętą nieco do przodu. Głowa skręcona
w bok w stronę celu, broda lekko uniesiona. Ręka trzymająca broń jest wyprostowana,
zablokowana w Å‚okciu i tworzy wraz z ramionami jednÄ… liniÄ™.
20
POSTAWA  Z BIODRA
Technik przyjmowania tej postawy jest bardzo du\
o i zale\
ą od upodobań oraz
doświadczeń strzelca. Stosuje się ją najczęściej w sytuacji, gdy trzeba natychmiast
oddać strzał i nie ma czasu na wyprowadzenie broni na linię celowania w starciach na
bardzo bliskich odległościach.
W proponowanej postawie ciało strzelca ustawione jest tak, jak do postawy
półfrontalnej z lewą nogą wysuniętą do przodu (dla praworęcznych). Przedramię ręki
trzymającej broń oparte jest o tułów na wysokości biodra w taki sposób, aby pistolet
znajdował się w okolicy osi ciała. Pamiętać nale\
y jednak o tym, aby nie przysuwać
pistoletu zbyt blisko, gdy\
pracujÄ…cy zamek mo\
e spowodować kontuzję. Celowanie
odbywa siÄ™ (je\
eli jest na to czas)  po lufie  (muszka - cel). W momencie gdy lufa
ustawiona jest równolegle do podło\
a, nale\
y podnieść nieco muszkę. Druga ręka
zamyka chwyt broni, choć często mo\
e zdarzyć się tak, \
e strzał padnie z jednej ręki.
21
POSTAWY STRZELECKIE NISKIE
POSTAWA KL
CZ
CA WYSOKA
Postawę klęczącą wysoką przyjmuje się robiąc wykrok do przodu lewą nogą
(dla strzelców praworęcznych) i klękając na prawym kolanie. Nale\
y przy tym
zwrócić uwagę, aby kąt utworzony pomiędzy udem a podudziem nogi wykrocznej nie
był mniejszy ni\
90 stopni, gdy\
zmniejszenie kąta skutkuje utratą stabilności postawy
oraz mo\
e spowodować podniesienie pięty z podło\
a, a jednym z warunków jej
prawidłowości jest, aby stopa pewnie, całą powierzchnią przylegała do niego. Noga
zakroczna ustawiona równolegle do osi ciała, choć spotyka się, \
e noga skierowana
jest do wewnątrz sylwetki, z piętą skierowaną do góry. Palce stopy podwinięte (jak
w bloku startowym), co umo\
liwia w razie potrzeby szybkÄ… zmianÄ™ postawy bÄ…dz

przemieszczanie siÄ™.
Tułów wyprostowany i ręce trzymające broń tworzą z nim trójkąt, tak jak
w postawie frontalnej. PrzyjmujÄ…c tÄ™ postawÄ™ ewidentnie zmniejszamy swojÄ…
sylwetkÄ™, stajÄ…c siÄ™ przy tym mniejszym celem, a ponadto stosuje siÄ™ jÄ… przy
wykorzystaniu osłon.
22
POSTAWA KL
CZ
CA NISKA
Postawa klęcząca niska jest modyfikacją postawy klęczącej wysokiej.
Przyjmuję się ją w identyczny sposób z tym, \
e w końcowej fazie biodra siadają na
pięcie nogi zakrocznej. Reszta jest identyczna jak poprzedniej postawie. W oczywisty
sposób zmniejsza się w ten sposób sylwetkę strzelca oraz mo\
na korzystać z niskich
osłon podczas walki ogniowej. W praktyce stosuje się ją tak\
e w sytuacji, gdy wystÄ…pi
niesprawność broni, czy to na skutek zacięcia czy konieczności wymiany magazynka,
schodzÄ…c do niej w tym przypadku ze wszystkich wy\
ej omawianych postaw. Nawyk
przyjmowania tej postawy w tych okolicznościach w bardzo znaczący sposób
zwiększa bezpieczeństwo strzelca podczas walki.
23
POSTAWA KL
CZ
CA NISKA Z PODPARCIEM
24
POSTAWA LEÅ›
CA NA PLECACH
Przyjmowanie postawy le\
ącej odbywa się w ten sam sposób, jak pad w tył
w samoobronie. Broń trzymana oburącz skierowana jest w stronę celu. Wykonuje się
głęboki przysiad, tak aby biodra znalazły się jak najni\
ej przy podło\
u i jak najbli\
ej
stóp. W momencie gdy biodra znajdą się na podło\
u, tułów równie\
kładzie się na nim
jak największą powierzchnią. Głowa uniesiona obserwuje przyrządy celownicze.
W proponowanej postawie kolana ugięte, skierowane do góry oraz na zewnątrz. Stopy
oparte całą powierzchnią o podło\
e. Ręce trzymające broń oparte niemal na całej
swojej długości o tułów.
W postawie tej strzelec jest najtrudniejszym celem do trafienia ze względu na
niewielką powierzchnię wystawioną na działanie przeciwnika, a przy tym dzięki du\
ej
płaszczyz
nie podparcia jest bardzo celna.
Przy przyjmowaniu tej postawy mo\
na asekurować się ręką, która nie trzyma
broni. Wówczas ręka ta jako pierwsza dotyka podło\
a, dodatkowo amortyzujÄ…c.
25
LITERATURA
1. Zarządzenie nr 6/2000 Komendanta Głównego Policji z dnia 16 maja 2000 r.
w sprawie szczegółowych zasad przyznawania i u\
ytkowania broni palnej przez
policjantów (Dz. Urz. KGP Nr 4, poz. 38 z póz
n. zm.).
2. Decyzja nr 713/2005 Komendanta Głównego Policji z dnia 30 grudnia 2005 r.
w sprawie szkolenia strzeleckiego policjantów (Dz. Urz. KGP z 2006 r. Nr 3,
poz. 9).
3. J. Ciupiński, A.B. Komar, Technika i taktyka strzelań policyjnych, wyd. KGP WSP
1999.