9576709577

potem długo z Tukidydesem w ręku    |

[obliczał cenę wygoania na piersiach miał cyklopią ranę    |

[którą ironią opędzał

od samarytańskich much    i

ja Eklezjastes byłem królem    .

izraelskim w Jeruzalem    I

|i umyśliłem w sercu swoim szukać i dowiadywać się    [

[mądrze o wszystkim

i widziałem pod słońcem    |

na miejscu sądu bezbożność    ¹

a na miejscu sprawiedliwości bezprawie . i ujrzałem uciski i łzy niewinnych    I

a żadnego pocieszyciela i chwaliłem więcej umarłych niżli żywych | a za szczęśliwego uważałem tego który dę jeszcze nie narodził    I

| i nie widział złego

które się dzieje pod słońcem    ,

i przy którejś tam stacji ¹ wewnętrznego kręgu metra londyńskiego . i spotkałem Kazimierza Wierzyńskiego    I

| stał w pożarze kwiatów przygarbiony z popiołem na smagłej skroni| za nim na antypodach czasu i przestrzeni rąj utracony brzozy i buki    I

I przed nim piąta pora roku bez wiatru bez śniegu    I

. bez słońca    I

a więc nic z tego | czego pożądały oczy moje nie wzbraniałem im    I

I i nie odmawiałem

¹    sercu memu radośb    I

I lecz przypatrując się I znalazłem inną marność pod słońcem    |

| jest sam jeden

i nie ma drugiego    [

I ani syna ani brata

a jednak pracować nie    przestaje    i

I    i nie może nasycić się    I

I oko jego widzeniem ani pieśnią jego ucho    |

Sułkowski Tadeusz hodował    róże    [

białe ł pąsowe_    _ _ _

i szorował schody kamienne I    trzepał chodniki    i

jak gdyby można było    I

| schronić się od świata w kielichach kwiatów    |

| lub zmyć goryc2 cudzych schodów ścierką

I    lepiej tedy dwom być    społem    i

niż jednemu    I

| albowiem mają pożytek ze swego towarzystwa | jeśli jeden upadnie drugi go podeprze    I

i biada samemu

I bo jeśli upadnie    ,

nie ma nikogo    I

| kto by go podoiósł

| dwóch znalem Janów jeden pod mostem    |

I skarlałe od promieni goryczy    ¹

I piastował wizje    ,

lam gdzie słodka płynie Tamiza | i holownik wśród nocnej ciszy huczy seksualnie    [

I drugi wdziawszy płaszcz przybysza popłynął zraniony he]nal    i

. opatrywać plastrem    I

I słodkich rymów

a przekupki rynkowe    |

obdarzać

cukrowym uśmiechem    [

'muchy zdychające    i

.psują milą woń drogiego olejku    I

[droższa jest od mądrości i sławy mała i krótkotrwała głupota    |

[serce mądrego po prawej stronie jego serce głupiego po lewe] stronie jego iw myśli twojej nie uwłaczaj błaznowi la w ikry (ości pokoju twego    i

nie gardź nędznikiem    I

[wie bowiem sumienie twoje że i ty często hołdowałeś marności | [a ucisk zasmucał cię i pozbawiał mocy serca    |

mówiono mi że Wojaczek    i

w macicy kubła się zabawiał _ I

106