9152S2201

a na piersi miał haftowany zlotem wizerunek ula, z którego dobywał się rój pszczół złotych. Wrony koń jego pokryty był białą oponą, wiele na sobie podobnych noszącą ułów z haftowaną dokoła dewizą: „Non utitur aculeo rex.“

Uzbrojenie konia Godfrecła de Bouillon tak jest opisane: „Siodło bojowe całe pokryte malowidłami bitew. Uzbrojenie głowy konia pokryte jest złotem i łączy się z namordnikiem ze spiżu wyrobionym w kratę i przyozdobionym gryfami. Ladrowania boczne zdradzające, że służyły nader potężnemu koniowi, noszą na sobie wizerunek dziwacznych zwierząt, osób nagich lub zbrojnych, zwierząt dzikich i polowań oplatanych floresami. Uzbrojenie zadu ma u samego wyrostu ogona końskiego rzeźbioną głowę dragona, którego język ruchomy uderzany ogonem konia w ruchu, wydawał dźwięk. Szyja i nogi konia pokryte były kolczugą.

Używanie zbroi na konia było wyłącznym rycerstwa atrybutem, toż samo rozumie się o używaniu wytwornych na konia opon. Te tylko konie, które rycerzowi służyły, mogły rycerskie nosić ozdoby co wyrażono zdaniem „Les coursiers destriers hacąuenees, pale - frois roussins sont les seulstenicles ou portant tenicles."

Cugle bywały także bardzo bogato ozdobne, a stopień wykwintności w ich wyrobie oznaczał stopień zamożności i znaczenia rycerza. Często też w owe czasy nadawano koniom nazwę Bryglia-dore (złoty cugiel) jakby na oznaczenie, że dzielnością swoją zasługiwały na największą dystynkcyę.

Siodło bojowe składające się głównie z obitego skórą łęczka olchowego, osinowego lub wiązowego, miało

314