9621686381

Układ foneraatów w zgłosce. 93

krtań, skźyp (skrzyp), strop, straż, stsec (strzec), ysćić (chrzcie), stsey (strzech, dop. 1. mn. od strzecha).

34)    CCCWC bądź GCGWC, czyli trzy fonematy spółgłoskowe w połączeniu z dwoma fonematami samogłoskowemi, z których jeden niezgłoskotwórczy, i jednym fonematem spółgłoskowym, np. straik, yi-strion (histrjon).

35)    CCCVCC, czyli trzy fonematy spółgłoskowe w połączeniu z jednym fonematem samogłoskowym i dwoma fonematami spółgłoskowemi, np. spśęść (sprząść), skraść, skf'erk (skwierk), zgryść (zgryźć).

36)    GCGVCCC, czyli trzy fonematy spółgłoskowe w połączeniu z jednym fonematem samogłoskowym i trzema fonematami spółgłoskowemi, np. stsępsk (strzępsk dop. 1. mn. od

strzępsko).

37)    CCCYGCCC, czyli trzy fonematy spółgłoskowe w połączeniu z jednym fonematem samogłoskowym i czterema fonematami spółgłoskowemi, np. bzdurstf (bzdurstw dop. 1. mn. od

38)    GCCCVC, czyli cztery fonematy spółgłoskowe w połączeniu z jednym fonematem samogłoskowym i jednym fone-matem spółgłoskowym, np. Iskńić (śię), pstsyć (pstrzyć), pstręg, ystsęs (wstrząs), vzglqd, vzdłuz.

39)    CCCGYCC, czyli cztery fonematy spółgłoskowe w połączeniu z jednym fonematem samogłoskowym i dwoma fonematami spółgłoskowemi, np. vstsQść (wstrząść).

Z przytoczonych tu możliwości szczegółowych wysuwają się następujące zasady ogólne:

1)    ilościowy skład zgłosek polskich ma rozpiętość bardzo rozległą i waha się w granicach między jednym a ośmioma fonematami, np. a, bzdurstf.

2)    zgłoska jednofonematowa składa się zawsze z fonematu samogłoskowego, np. a, o, i.

3)    w zgłoskach dwu- i wiecejfonematowych musi być przynajmniej jeden fonemat samogłoskowy; liczba fonematów samogłoskowych nie może jednak przekraczać dwóch, przy-