9621686846

5 4

Fonetyka a fonologja.

J. Rozwadowski. Głosownia języka polskiego. I. Ogólne zasady głosowni. Bibl. Tow. Mił. Jęz. Fol. N. 6. Kraków, 1925.

J. Roz w a d o w s k i. Szkic wymowy (fonetyki) polskiej. MPKJ. 1, 95 nst. Kraków, 1904.

S. Słoński. Przyimki w polskiem sandhi. Prace Lingwist. ofiar. J. Baudouinowi de Courtenay, str. 180 nst. Kraków, 1921.

I. Stein. Próba pomiarów odległości języka od podniebienia przy wymawianiu pełnogłosek. MPKJ. 4, 1 nst. Kraków, 1909.

I. Stein. W sprawie podziału i układu głosek polsk. języka literackiego. Księga pam. Dobrzyckiego, str. 337 nst. Poznań 1928.

S. Szober. Kilka uwag o wymowie samogłosek nosowych w wyrazach obcych. Pr. Fil. 10, 59 nst. Warszawa, 1926.

S. Szober. Postępowe upodobnienie spółgłosek pod względem dźwięczności w językach słowiańskich. Sbornik statej v ćest’ akad. A. 1. So-bolevskogo, str. 362 nst. Leningrad, 1928.

S. Szober. Przyczynki fonetyczne i morfologiczne. Sprawozd. Tow. Nauk. Warsz. 22, str. 32 nst. Warszawa, 1930.

A.- T o m a s z e w s k i. Z powodu projektu prawideł poprawnej wymowy polskiej. „Przyjaciel Szkoły” N. 17. Poznań, 1928.

H. U ł a s z y n. Do fonetyki grup spółgłoskowych. Prace Lingwist., ofiar. J. Baudouinowi de Courtenay, str. 219 nst. Kraków, 1921.

H U ł a s z y n. Miscellanea językowe. I. Asymilacja spółgłosek pod względem dźwięczności. MPKJ. 5, 261 nst. Kraków, 1912.

B. Fonologja (Głosownia psychologiczna).

I. PRZEDMIOTOWE I PODMIOTOWE ODMIANKI DŹWIĘKÓW JĘZYKOWYCH.

FONETYKA A FONOLOGJA.

§ 38. Natura dźwięków językowych jako składników języka pozostaje w ścisłym związku z naturą odmian samego języka. Język występuje w dwóch zasadniczo różnych odmianach — jako język iiutywidualny poszczególnych jednostek i jako język zbiorowiskowy grup społecznych (ob. cz. I § 41). Język indywidualny przybierać może postać dwojaką: przejawia się w czynnościach mowy zewnętrznej i wewnętrznej, czyli w t. zw. myśleniu językowem, a jednocześnie istnieje w podświadomości jako system wytworów czynności jęzj^kowych, między innemi także dźwięków językowych. Tę pierwszą postać języka indywidualnego nazwaliśmy jego postacią zjawiskową, a drugą—postacią rzeczową (cz. I § 41). Język zbiorowiskowy grup społecznych występuje tylko w postaci r z e c z o w ej, czyli istnieje jako zespół wytworów językowych, właściwych języ-