9679384962

Recenzje i noly rcccnzyjne 135

wanic Rozgłośni Polskiej RWE „Warszawą IV”. Ustalenia dotyczące frekwencji problematyki kulturalnej są ważne dla dalszego ciągu prezentacji, gdyż potwierdzają założenia badawcze i metodologiczne pracy.

Rozdziały IV, V, VI można uznać za oddzielną słownikową część książki, ponieważ zawierają biogramy pisarzy, członków zespołu redakcyjnego w Monachium i Nowym Jorku, współpracowników m.in. z Londynu, Paryża i z kraju oraz autorów audycji literackich i przylilerackich. W gronie tym znajdują się np. Zdzisław A. Broncel, Michał Chmielowiec, Gustaw Herling-Grudziński, Jan Krok-Paszkowski, Tadeusz Nowakowski, Włodzimierz Odojewski, Eugeniusz Romi-szewski, Henryk Rozpędowski, Wiktor Trościanko, Kazimierz Wierzyński, Jan Lechoń, Józef Wittlin, Tymon Terlecki, Maria Danilcwicz-Zielińska, Jerzy Stem-powski, Józef Łobodowski, Konstanty Jelcński, Stefan Kisielewski. Pełna lista obejmuje około sześćdziesięciu nazwisk wybitnych twórców związanych różnymi formami aktywności z rozgłośnią polską. Sylwetki kreślone piórem K. Tatarowskiego wyróżnia, na tle podobnych opracowań, staranna dokumentacja „epizodu RWE”, często ze wskazaniem motywów podjęcia współpracy, konsekwencji politycznych lub towarzyskich tych decyzji, a także tytułów ich programów autorskich.

Analogicznie skomponowano następne rozdziały (VII-IX) poświęcone omówieniu audycji literackich, przylitcrackich oraz radiowego „Teatru Wyobraźni”. Zawierają one wiele ciekawych szczegółów dotyczących genezy, chronologii, ciągłości tematycznej, bohaterów, a także słuchalności następujących stałych programów: „Na czerwonym indeksie”, „Kącik poetycki”, „Kącik literacki”, „Pamiętnik poetycki” Kazimierza Wierzyńskiego, „Kabaret” Mariana Hemara. W wyliczeniu tym warto zwrócić uwagę na najdłużej nadawaną audycję literacką: „Reading aloud” (znaną też jako „Na czerwonym indeksie”, „Lektury zakazane”, „Wieczorne lektury”), którą Marek Łatyński, jeden z dyrektorów RWE, skwitował dowcipnie: „cała antykomunistyczna klasyka światowa” (s. 203).

Na podstawie nagrań archiwalnych K. Tatarowski uściślił m.in. dane o czasie emisji (powtarzalność programów była regułą gwarantującą poszerzenie kręgu odbiorców), cykliczności (nagrano aż 82 odcinki wspomnień Aleksandra Wata) oraz zakresie problemowym lektur (czytanie od 1974 r. Archipelagu Gutag Aleksandra Sołżenicyna było największym przedsięwzięciem antenowym audycji „Na czerwonym indeksie”), podkreślając wzrastający udział autorów krajowych oraz popularyzowanie tą drogą książek i czasopism drugiego obiegu. W tej części pracy znajdują się także istotne informacje na temat różnych form dziennikarstwa radiowego charakterystycznych dla audycji literackich, tj. gawęd, komentarzy kulturalnych, felietonów, recenzji nowości książkowych, przeglądów czasopism krajowych i emigracyjnych. Na uwagę zasługuje przypomnienie cyklu radiowej książki tygodnia, miesiąca i roku (wyróżnienie to zdobywały pozycje,