Z pracy tej [7] wynika, że dla serii katalizatorów żelaznych o tej samej funkcji rozdziału miejsc czynnych Q(E) =
= exp (<tf.E).H oraz gazowej modyfikaoji wydajność procesu kontaktowego jest związana z wartością współczynnika niejednorodności powierzchni. Aktywność kontaktów o powierzchni jednorodnej jest równa zero i ze wzrostem tego współczynnika dąży do pewnej wartości stałej.
W następnej pracy t?] zastosowano serię proszkowych katalizatorów stopowych NiCo, dla których przyjęto modyfikację strukturalną na zasadzie powstawania stałych roztworów substytucyjnych Ni i Co. Z analizy matematycznej badań strukturalnych, kinetyki uwodornienia benzenu oraz kinetyki chemi-sorpcji reagentów wynika M, że badana seria katalizatorów, wykazuje tylko przy większych stopniach pókrycia równomiernie niejednorodną funkcję Q (E) = H. W pracy tej stwierdzono, że dla adsorpcji cpiasi współbieżnej dla pomiarów w niskich temperaturach aktywność kontaktów rośnie, gdy suma algebraiczna energii aktywacji adsorpcji reagentów uwodornienia benzenu zdążą do coraz większych wartości liczbowych. Jeżeli w temp. 140°C energie aktywacji adsorpcji można uszeregować:
E^ \E. \ En ^ to w 180°C istnieje nierówność
2 6 12
Eh2< E°6H6
Z kolei pracę [10] uzupełniono dodatkowymi pomiarami che-misorpcji i wyniki jej referowano na III Międzynaro
dowym Kongresie Katalizy w Amsterdamie [li]. Wyprowadzono w niej związek między aktywnością katalityczną W a charakterystycznymi współczynnikami adsorpcji reagentów "a^".Stwierdzono, że jeżeli dla adsorpcji wodoru w temp. 140°C związek ten jest funkcją wykładniczą
W = const • exp (- k • ln ; (6)
7