9576709057

tych, które przystosowane są do ciężkich, zimnych i wilgotnych gleb, źle napowietrzonych i o silnie kwaśnym odczynie np.: Eąuisetum syhaticum [por. Michalko i in. l.c.j. Najwyższą stałość i pokrycie osiągają: Yaccinium myrtillus, Blechnum spicant i Dryopteris dilatata, a spośród roślin towarzyszących Rubus hirtus, Athyrium filix-femina, Luzula pilosa i Dryopteris ccirthusianci. W prześwietlonych drzewostanach swój udział zaznaczają gatunki porębowe - Calluna vulgaris oraz Pteridium aąuilinum. Klasę Querco-Fagetea w runie reprezentuje 8 gatunków z I stopniem stałości oraz Atrichum undulatum (I) w warstwie mszystej.

Znamienną cechą dyskutowanej świerczyny jest przebogata warstwa mszysta, osiągająca przeciętnie 54% (20-80%). Tworzą ją 33 gatunki, z których 11 osiąga V-Il stopień stałości. Wyjątkowo niskie pokrycie mchów w zdjęciu 15 związane jest z przesuszeniem terenu. Gatunkami panującymi w tej warstwie są: Sphagnum girgensohnii, Polytrichum commune, Leucobryum glaucum, a w podzespole typowym także Polytrichastrum formosum. Z wysoką stałością występuje Bazzania trilobata -wątrobowiec charakterystyczny dla asocjacji. Swoista kombinacja gatunków mszaków w runie pozwala bez trudu rozpoznać płaty zespołu w terenie.

Fot. 13. Wątrobowiec Bazzania trilobata - gatunek charakterystyczny dla zespołu

- 134-