984501791

lenia pokusy, jakie są dostępne każdemu człowiekowi. Narrator wyraziście zarysował fizyczne skutki walki duchowej prowadzonej na pustyni. Podkreślił znużenie, osłabienie człowieka, który z trudem idzie o własnych siłach. Obolały, cierpiący, wzbudzi współczucie w ludziach, których spotka, gdy zejdzie ze wzgórza. Demon - raz pokonany - nie zrezygnował jednak z dalszej walki; widoczna będzie w następnych tomach powieściowej tetralogii. Jednakże Jezus w kolejnych starciach z nim w pełni ujawni swą także i boską moc.

JESZUA:

CZŁOWIEK - SYN BOŻY; BÓSTWO

W tetralogii jest bardo wiele fragmentów, które wskazują na bóstwo Jezusa. Pojawiają się one początkowo dyskretnie w pierwszym tomie, poświęconym dzieciństwu i latom przygotowania do publicznej działalności. Odsłaniane stopniowo w tetralogii bóstwo Jeszuy ben Josef pozostaje tajemnicą, nawet dla najbliższych, którzy dostrzegali Jego wyjątkowość. Mówiąc o najbliższych, trzeba najpierw wspomnieć o Miriam i Josefie. Narrator, przybliżając czytelnikowi stan świadomości tych dwojga, stwierdza;

Miriam wiedziała, że porodziła Syna Bożego, który będzie królował nad domem Izraela, a Elohim da mu stolicę Dawidową po wieczny czas, a królestwo Jego nie będzie miało końca. Josef wiedział natomiast, że Jezus narodził się z Ducha Świętego i wybawi Izraela od jego grzechów

(I-II, 127).

Dla Josefa, któremu anioł objawił tajemnicę nadprzyrodzonego pochodzenia Syna Miriam, chłopiec również jest nieprzeniknioną zagadką. Opiekun Jeszuy⁶⁰ nazwany też został przez

⁶⁰ Nowo narodzone dziecko, które Izraelita chciał uznać za swoje, brał na kolana na oczach świadków i w ten sposób jego ojcostwo było jawne dla środowiska, w którym żył. Dotyczyło to także dzieci, których naturalnym ojcern był ktoś inny (prawo adopcji). Dlatego w oczach środowiska, a także w świetle prawa Izraela Josef uchodził za ojca Jeszuy.

170