niony Jej macierzyńską obecnością. Wiedziała, że od tej chwili po raz kolejny zmieni się Jej rola. Od dziś będzie już matką młodego mężczyzny, a nie dziecka, które mogła otaczać czułą serdecznością. Ten młody mężczyzna będzie zachowywał typową dla izraelskiej tradycji powściągliwość w relacjach z kobietami -także wobec matki106:
Jezusowi zrobiło się żal Miriam i chętnie rzuciłby jej pocieszające spojrzenie ale przemógł się i mając do wyboru tkliwe rozrzewnienie lub surową powagę, matkę lub Ojca, wybrał Ojca (1-11, 146).
Jego podniosły śpiew zagłuszył cichy płacz Miriam. Narrator w tym fragmencie sygnalizuje niepowtarzalną, głęboką więź matki z Synem, ich zrozumienie i głęboki szacunek, jakim się obdarzali.
Śpiewając był pewien, że matka pochwala jego wybór [...], a pewność ta jeszcze bardziej rozpalała w nim uczucie wdzięczności dla tej, która będąc niewiastą Cienia, zawsze umiała pozostać w cieniu (I-II, 147).
Użycie wielkiej litery w wyrazie Cień podkreśla jedyną w swoim rodzaju relację przynależności Miriam do Boga. Wyraz ten przywołuje bezpośrednio tajemnicę Zwiastowania, gdyż wtedy, gdy wyraziła swą zgodę na macierzyństwo, Duch Boży ją „zacienił”.
W postawie Miriam widać jej szacunek wobec porządku uświęconego Bożym Prawem i ludzką tradycją, porządku, w którym nie przyznawano kobiecie specjalnych przywilejów. Nie miała ich również ta, która została wybrana na Matkę Boga: całe życie pozostawała w cieniu, podobnie jak inne bogobojne izraelskie niewiasty. W ten sposób narrator zaznacza pośrednio, że płaszczyzna kulturowa ściśle związana jest z teologiczną107.
iw. M. J as i ri sk a-W o j t k o w s k a, op. cit., s. 48.
107 O połączeniu płaszczyzny kulturowej i teologicznej świadczy także inna myśl zawarta w opisie uroczystości. Narrator pośrednio wskazuje, żc owocem samotności, łez i cierpienia Miriam było pełniejsze zjednoczenie jej Syna z Bogiem Ojcem, bo chociaż Jezus myślał o matce podczas błogosławieństwa (a powinien się skupić tylko na Bogu), to jednak „jej łkająca obecność nic tylko nie mąciła żaru i jasności wypowiadanych przez Niego zdań, ale jeszcze mocniej wiązała Go z Bogiem'’. To sformułowanie bezpośrednio wskazuje, że Brand-
194