984501832

Nienawiść Piłata do Żydów dobitnie ujawniła się w sposobie sprawowania rządów. Zwracają na to uwagę zarówno bibliści, jak i historycy¹²¹. Aleksander Krawczuk przy okazji prezentacji rządów Witeliusza pisze, iż prefekt Judei Poncjusz Piłat dokonał rzezi Samarytan i osobiście tłumaczyć się musiał z tego przed cesarzem¹²².

Dwa spośród historycznych faktów zostaną wymienione w powieści. Pierwszy będzie zapowiedzią okrucieństwa i przebiegłości Poncjusza Pilatusa. Prokurator, który doszedł do niebywałej wprawy w intrygach, zaplanował rozpocząć swoje rządy od przemyślnej prowokacji. Bojąc się o własną skórę w razie możliwej klęski Sejana i podejrzewając, że jakiś szpieg mógłby donieść Tyberiuszowi o jego współudziale w planach zdrajcy, postanowił przezornie przypodobać się obydwu. Zamiary Piłata przedstawione techniką introspektywną pozwalają wniknąć w sposób jego rozumowania:

Wizerunki ludzkie godzą w religijne uczucia Judejczyków. Natychmiast po objęciu urzędowania urządzi wielką rewię wojskową w Jerozolimie i wyda kohortom rozkaz wniesienia do miasta wojskowych godeł z wizerunkiem Tyberiusza. Będzie co dowodem jego wierności dla cesarza i nienawiści do Judejczyków. Cesarz zrozumie jedno. Sejan zrozumie drugie (I-II, 18.3).

¹²¹    Objął rządy w 26 t. po Chr. Już wówczas sprowadził wizerunki Tyberiusza na sztandarach do Jerozolimy. Żydzi odpowiedzieli na co pięciodniowym otoczeniem jego rezydencji w Cezarei, a gdy Piłat zagroził im zagładą, poddali się i zostali wymordowani. Dopiero sam cesarz rozstrzygnął ten spór między Piłatem i Żydami i jego wizerunki pozostały w Cezarei. Wkrótce, w 35 r. po Chr., Piłat zarządził budowę nowego wodociągu, którego koszty chciał pokryć ze skarbca świątyni. Żydzi sprzeciwili się temu, a prokurator postawił wśród protestujących przebranych żołnierzy, którzy zgładzili całe szeregi żydowskich powstańców: W odpowiedzi na to okrucieństwo jego przełożony Witeliusz ingerował u naczelnych władz w Rzymie, na skutek czego Piłat został odwołany ze stanowiska. Pisze o cym Flawlusz w Dawnych dziejach... (odpowiednie numery wersów w II cz. rozdz. 18 to: 55-59 - wniesienie wizerunków Tyberiusza do Jerozolimy; 60-62

-    budowa wodociągu na koszt świątyni i krwawe stłumienie buntu Żydów; 87-89

-    masakra Samarytan na wzgórzu Garizim).

¹²²    A. Krawczuk, op. cit., Warszawa 1986, s. 98.

207