Pielęgnowanie pacjenta we
wstrząsie kardiogennym.
 
WSTRZĄS KARDIOGENNY
- to stan zagrażający życiu
pacjenta i stan niewydolności
mięśnia sercowego wywołany
upośledzeniem funkcji wyrzutowej
i minutowej serca.

Najczęstszą przyczyną
wstrząsu kardiogennego jest:

- zawał mięśnia sercowego,
- rzadziej: zapalenie m. serca,
- tamponada, zaburzenia rytmu
(czestoskutrcz komorowy) i
 zator tętnicy płucnej.

Objawy wstrząsu
kardiogennego:

-

↓

skurczowego ciśnienia tętniczego

poniżej 80 mmHg lub

↓

o ponad 60

mmHg wartości wyjściowej
utrzymujący się przez ponad pół
godziny;
- diureza godzinowa na poziomie
poniżej 20ml
- zaburzenia świadomości;

-

↓

indeksu pojemności

wyrzutowej poniżej 2 lirtów na
metr

2

/min;

- ↑OCŻ,
- ↑ciśnienia w tętnicy płucnej
- szybkie, słabo wyczuwalne
tętno,
- zimna, blada skóra,
- zimny pot, drżenia.

- stan pacjenta charakteryzuje się
bólem w klatce piersiowej i
śmiertelną trwogą,
- wzmożonym wypełnianiem się
żył szyjnych,
- odczuwaniem duszność,
- może wystąpić rzężący oddech
i wydzielina przy kaszlu
podbarwiona krwią
- pO

2

we krwi tętniczej

↓

- reakcja na podanie płynów ►
zwykle pogorszenie.

Czynności ratujące:

-

sprawdzamy podstawowe

funkcje życiowe,
- układamy poszkodowanego
z lekko uniesioną górną częścią
ciała (podobnie jak w przypadku
zawału serca),
- chronimy przed utratą ciepła,
uspokajamy chorego.

Przy wstrząsie
kardiogennym

nie wolno

stosować

pozycji
przeciwstrząsowej,
która dodatkowo
obciąży krwią serce

- transport do szpitala
gdzie zapewniamy
choremu: drożność dr.
oddechowych,
tlenoterapię, wsparcie
psychiczne, pomiary
podstawowych funkcji
życiowych i opanowanie
bólu.

•Intensywna opieka pielęgniarsko-
lekarska obejmuje:

   

wyrównanie hipoksemii

: obserwacja i

ocena stanu pacjenta - podanie tlenu
gdy nie uzyskujemy efektów to należy
pacjenta wentylować mechanicznie -
(respirator);
- wentylować mechanicznie ze
zwiększonym ciśnieniem w fazie wdechu
(IPPV)

– wentylacja przerywanymi ciśnieniami
dodatnimi lub końcowej fazie wydechu
(PEEP) – dodatnie ciśnienie końcowo –
wydechowe.

-   

wykonanie gazometrii krwi

(szybko

rozwija się kwasica
metaboliczna)►wyrównujemy:
wodorowęglan sodowy lub Trometamol
(Trisaminol),
 
-   pomiary RR, częstości tętna, oddechów,
pomiary temperatury,

- podłączenie do kardiomonitora, 12-

kanałowa rejestracja EKG

-

wprowadzenie igły, kaniuli do

żyły obwodowej,

- pobranie krwi do badań: grupa
krwi, próba krzyżowa,
morfologia, mocznik, elektrolity,
oznaczenie prób czynnościowych
wątroby, poziomów enzymów
sercowych

  podłączenie wlewu kroplowego:
Dekstran małocząsteczkowy (40 000)
ale tylko pod kontrolą ciśnienia
zaklinowania
(

końcoworozkurczowe ciś. w lewej

komorze = średniemu ciś. zaklinowania
tęt. płucnej 16-18 mmHg),

nie

podwyższając go powyżej 20 mm Hg –
gdyż ze względu na istniejącą
niewydolność lewej komory nadmierne
zwiększenie dopływu żylnego może dać –
obrzęk płuc.

Możemy się tutaj kierować zasadą:

jeżeli po przetoczeniu 100ml w ciągu
10 min dojdzie do

↑

RR, akcja serca

↓

skóra staje się cieplejsza

– wlew

należy kontynuować.

     przygotowanie zestawu do

cewnikowania żyły centralnej,
asystowanie przy wprowadzenie cewnika
do żyły centralnej, cewnika do prawego
serca – cewnik Swana -Ganza - jeśli
zachodzi potrzeba cewnik może pozostać
w tętnicy płucnej dłużej niż 24-48 h.
 
     prowadzenie pomiarów OCŻ,

 
     wprowadzenie cewnika do pęcherza

moczowego – ocena diurezy godzinowej i
badanie moczu,

-  zdjęcie RTG (kontrola odmy, rurki,
sylwetki serca)
 
-  prowadzimy farmakoterapię – zlecenia
lekarskie, ocena i obserwacja pacjenta
pod kątem powikłań,
 
-   prowadzenie bilansu płynów,
dokumentowanie stanu chorego,
 
-  jako leczenie można zastosować
wspomaganie krążenia – przeciwpulsację
wewnątrzaortalną (balon - IABP), leczenie
operacyjne.