DEKOLONIZACJA

W AFRYCE

Dekolonizacja

• proces dekolonizacji Afryki przebiegał w 3 fazach.
• w pierwszej fazie (lata 50.) w gronie państw niepodległych

znalazły się arabskie kraje Afryki Północnej oraz 2 kraje
Czarnej Afryki - Ghana i Gwinea.

• drugą fazę zapoczątkował „Rok Afryki” (1960), w którym

17 krajów uzyskało niepodległość, i trwała ona przez całą
dekadę lat 60.

• w trzeciej fazie - od połowie lat 70. do 1990 - po niepodległość

sięgnęły kolonie portugalskie - Komory, Seszele, Zimbabwe,
Dżibuti, Rodezja, Namibia.

• w ten sposób na terenach europejskich posiadłości

kolonialnych w Afryce powstało 50 niepodległych państw,
które weszły (z wyjątkiem RPA) w skład Organizacji Jedności
Afryk.

Skutki dekolonizacji:

• powstanie nowych państw,
• zacofanie cywilizacyjne byłych koloni,
• niestabilność polityczna- częste wojny domowe,
• reżimy niedemokratyczne,
• konflikty plemienne,
• obecnie- ogromne uniezależnienie się od

koncernów ( surowce, broń)

Apartheid - teoria głosząca

konieczność osobnego rozwoju

społeczności różnych ras, a także

bazujący na tej teorii system

polityczny panujący w Republice

Południowej Afryki do połowy lat

90. XX wieku, oparty na segregacji

rasowej.

W 1994 krajowa konstytucja

została napisana na nowo. Odbyły

się też pierwsze powszechne

wybory w historii kraju. Pierwszym

czarnym prezydentem Republiki

Południowej Afryki został Nelson

Mandela.

• były prezydent RPA

• jeden z przywódców

ruchu przeciw

apartheidowi

• laureat pokojowej

nagrody Nobla

• w 1942 roku wstąpił

do Afrykańskiego

Kongresu Narodowego

Nelson Mandela

Bantustan - terytoria wydzielone

w latach 70. z obszaru RPA, które

miały być miejscem zamieszkania

poszczególnych grup ludności

murzyńskiej. Zajmowały one około

1/8 powierzchni RPA. Regiony te,

mające być formalnie

niepodległymi państwami, miały

jednak charakter "rezerwatów" i

były głównym narzędziem

rasistowskiej polityki apartheidu

czyli "osobnego rozwoju"

poszczególnych grup rasowych.

Wojny Domowe w Afryce

SECESJA KATANGI

Katanga – historyczne państwo w Afryce, istniejące w latach 1960 –

1963.

• prowincja Katanga ogłosiła 11 lipca niezależność od nowo

powstałego państwa – Kongo

• we wrześniu 1960 pułkownik Joseph Mobutu obalił premiera

Konga Patrice Lumumbę

• śmierć Lumumby wywołała wstrząs na arenie międzynarodowej
• rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję o wysłaniu sił

zbrojnych do Konga w celu zapobieżenia wojnie domowej

• 15 stycznia 1963 siły ONZ zajęły Elisabethville (stolicę), co de

facto oznaczało koniec secesji Katangi

Moise Czombe

• polityk kongijski, prezydent Katangi

• w 1950 utworzył partię CONAKAT

• Czombe i CONAKAT, po wygraniu

wyborów w prowincji Katanga, ogłosili

jej niezależność

• w wyniku interwencji ONZ i

przegranej wojny Czombe uciekł do Angoli

Mobutu Sese Seko

• polityk i wojskowy kongijski,
• wieloletni prezydent państwa
• służył w kolonialnych siłach
belgijskich

• we wrześniu 1960 pułkownik
obalił premiera Konga Patrice
Lumumbę

Patrice

Lumumba

• pierwszy premier Demokratycznej
Republiki Konga

• podczas zaprzysiężenia Lumumba
ostro skrytykował belgijską politykę
kolonialną w wyniku czego
najbogatsza prowincja Katanga, przy
wsparciu Belgii, ogłosiła niepodległość.

SECESJA BIAFRY

Biafra (Republika Biafra) - państwo, które
istniało w południowo wschodniej Nigerii
od 30 maja 1967 do 15 stycznia 1970 i
obejmowało obszar w okolicy wybrzeży
Nigerii i Kamerunu. Jego nazwa pochodzi od
Zatoki Biafra, część Zatoki Gwinejskiej

• w styczniu 1966 oficerowie nigeryjskiej armii, pochodzący z ludu Ibo

(zamieszkujący Region Wschodni Nigerii), przeprowadzili nieudany

zamach stanu

• Gubernator wojskowy tego regionu, pułkownik Chukwuemeka Odumegwu

Ojukwu ogłosił go niepodległym państwem ze stolicą w Enugu

• w 1970 Biafra, całkowicie spustoszona przez wojnę z Nigerią, była już na

granicy upadku

• Generał Ojukwu uciekł z kraju, a reszta terytorium Biafry powróciła do

Nigerii

Walki Plemienne w

Afryce

Tutsi (Watussi) – to nazwa jednej z trzech grup

ludności zamieszkujących Rwandzę i Burundi,

stanowiąca około 14% ludności tych krajów.

Hutu (Bahutu) – afrykańskie, rolnicze plemię

z grupy Bantu – ludzi zazwyczaj krępych,

zamieszkujących Rwandę oraz sąsiednie Burundi.
W obu tych krajach Hutu stanowią 85% ludności.

Ludobójstwo w
Rwandzie

To masakra osób pochodzenia Tutsi

dokonana przez ekstremistów Hutu w

Rwandzie w ciągu około 100 dni od

6 kwietnia do lipca 1994 roku

• ludobójstwo to, wyróżniające się niespotykaną liczbą ludzi
zamordowanych w tak krótkim czasie, stało się
prawdopodobnie największą porażką ONZ w historii jej
istnienia

• ONZ powołało wcześniej, w październiku 1993 roku, UNAMIR
(Misja Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Pomocy
Rwandzie) lecz nie zezwoliło na działania interwencyjne

• szacuje się, że w ludobójstwie zginęło od 800 000 do 1 071
000 ludzi