larsen1227

43

Chirurgia szczękowo-twarzowa

Spis treści

ttum. E. Fidziańska-Dfugosz

2.2.2 Złamania środkowej części

1    Wstęp ...........................1227

2    Szczególne rodzaje znieczulenia .... 1227

2.1    Znieczulenie w stomatologii...........1227

2.2    Urazy czaszkowo-twarzowe............1228

2.2.1 Złamania żuchwy ..............1228

twarzoczaszki..................1228

2.2.3    Otwarte rany szyi ..............1229

2.2.4    Zamknięte rany szyi ............1230

2.3    Chirurgia onkologiczna...............1230

Piśmiennictwo..........................1230

1    Wstęp

W chirurgii szczękowo-twarzowej, podobnie jak w chirurgii laryngologicznej, zagrożona jest przede wszystkim drożność dróg oddechowych. Niezbędna jest ścisła współpraca anestezjologa z operatorem. W żadnym wypadku, anestezjolog nie powinien decydować się na ryzykowne metody sedacji lub płytkie znieczulenie ogólne („krótki rausz”). Należy zawsze postępować zgodnie z ogólnymi zasadami anestezjologicznymi.

2    Szczególne rodzaje znieczulenia

2.1 Znieczulenie w stomatologii

Leczenie zębów prowadzone jest prawie wyłącznie w znieczuleniu miejscowym. Do wykonywania znieczulenia ogólnego są specjalne wskazania; należy do nich np. sanacja jamy ustnej u upośledzonych dzieci i dorosłych. Nierzadko zabiegi takie wykonuje się w trybie ambulatoryjnym, po odpowiednim badaniu przedoperacyjnym przeprowadzonym przez pediatrę lub lekarza rodzinnego.

Należy zwrócić uwagę na następujące aspekty postępowania anestezjologicznego:

►    Wielu pacjentów nie współpracuje i wymaga premedykacji przed zabiegiem, w celu gładkiego wprowadzenia do znieczulenia. Jeśli u chorych stosuje się leczenie podtrzymujące lekami przeciwpadaczkowymi, lekami uspokajającymi lub neuroleptykami, należy podać je razem z premedykacją, aby w okresie okołoopera-cyjnym uniknąć zespołów odstawienia lub napadów padaczkowych.

►    Jeśli zabieg jest przeprowadzany ambulatoryjnie, należy unikać stosowania długo działających anestetyków i leków uspokajających.

►    Sanacja jamy ustnej jest najczęściej prowadzona w znieczuleniu ogólnym z intubacją dotcha-wiczą. Preferowane jest znieczulenie wziewne, szczególnie u pacjentów leczonych ambulatoryjnie.

►    Rurkę dotchawiczą wprowadza się najczęściej przez nos, aby operator miał dobry dostęp do pola operacyjnego. Stosuje się także intubację przez usta.

►    Zabieg może być wykonywany tylko u pacjenta pozostającego w pozycji leżącej, co pozwala uniknąć ciężkich powikłań krążeniowych.

►    Powrót wydolnych odruchów obronnych jest niezbędnym warunkiem do ekstubacji. Należy przy tym pamiętać, aby wcześniej usunąć seton z gardła.

►    Do sali budzeń pacjent powinien być transportowany w pozycji na boku, z obniżoną głową, aby umożliwić odpływ krwi i wydzieliny.